Σε συγκέντρωση του Κόμματος στο Αλιβέρι μίλησε χτες ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναλύοντας την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων ο ομιλητής τόνισε τα παρακάτω:

«Εχει συγκεντρωθεί πολύ πλούσιο υλικό για εξαγωγή συμπερασμάτων και καθορισμό πολιτικής στάσης. Αυτό αφορά χιλιάδες εργαζόμενους που είναι δυσαρεστημένοι από την κατάσταση που ζουν, προβληματίζονται, αναζητούν λύσεις.

Θέλουμε να καλέσουμε αυτούς τους εργαζόμενους να πορευτούμε μαζί στους αγώνες κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, κατά της ακρίβειας, κατά των ιδιωτικοποιήσεων, για το δικαίωμα στην πλήρη σταθερή εργασία, στην Υγεία, στη μόρφωση, για την προστασία του περιβάλλοντος, για να εμποδίσουμε τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης και να διεκδικήσουμε ασφαλιστικά δικαιώματα, μισθούς, συντάξεις σύμφωνα με αυτά που δικαιούνται οι παραγωγοί του πλούτου.

Θέλουμε να πούμε σε όλους τους εργαζόμενους ότι η γραμμή πάλης που δυναμώνει τον καθημερινό αγώνα και βλέπει στο μέλλον είναι η γραμμή του ΚΚΕ, γιατί στηρίζεται στη συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στην πλουτοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στους βασικούς αντιπάλους των εργαζομένων.

Στρέφεται κατά των κομμάτων και των πολιτικών που υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Διεκδικεί τα πραγματικά αιτήματα των εργαζομένων και την ίδια στιγμή, μέσα στην πάλη, διαμορφώνει προϋποθέσεις για την επίλυση του κεντρικού προβλήματος, του προβλήματος της εξουσίας, την οργάνωση της οικονομίας με βάση την κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής και κριτήριο τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών».

«Η πλουτοκρατία», συνέχισε ο ομιλητής, «έχει - και με το δίκιο της - ταξικό μίσος για το ΚΚΕ, γιατί αμφισβητεί την κυριαρχία της και έχει σα στόχο την ανατροπή της. Λυσσομανάει, χρησιμοποιεί όλους τους τρόπους της συκοφαντίας γιατί δεν μπορεί να βάλει το κόμμα της εργατικής τάξης στο χέρι.

Να τα σκεφτούν αυτά καλά οι εργαζόμενοι και να έχουν αυστηρό κριτήριο, να εξετάζουν ποια συμφέροντα υπηρετεί η κάθε πολιτική, η κάθε πολιτική δύναμη.

Υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας που προέρχεται από τις λαϊκές οικογένειες ή τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα.

Να γίνουν συγκρίσεις για την πολιτική των κομμάτων πάνω στις εξελίξεις στα Βαλκάνια.

Το ΚΚΕ αποκαλύπτει και αντιπαλεύει χρόνια την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, του NATO, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αναδεικνύει το ζήτημα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων.

Αντιτάσσεται στη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, στην αλλαγή των συνόρων, απαιτεί τη μη αναγνώριση του προτεκτοράτου του Κοσσόβου, τη μη αποστολή αλλά και την επιστροφή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων που έστειλαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο εξωτερικό.

Είναι υπέρ της θέσης για αμοιβαία συμφωνία με τη FYROM, με σεβασμό των συνόρων, χωρίς αλυτρωτικές θέσεις, με όνομα που θα υποδηλώνει μόνο γεωγραφικό προσδιορισμό.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν ευθύνες για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στήριξαν την επίθεση, τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ το 1999, συμμετέχουν ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.

Είναι συνένοχοι για τη σημερινή κατάσταση.

Ο ΣΥΝ κινείται στη γραμμή της ΕΕ και αποκρύπτει τις ευθύνες της, καλύπτει τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Συμμετείχε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 1992, έδωσε άλλοθι στους βομβαρδισμούς του NATO κατά της Γιουγκοσλαβίας ενοχοποιώντας τους Σέρβους για εθνοκάθαρση.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει σταθερά τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που είναι εσωτερική ανάγκη του εκμεταλλευτικού συστήματος. Συγκρούεται με την πολιτική που κινείται στη βασική γραμμή της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Συγκρούεται με την αντιλαϊκή πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, την ανατροπή εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας. Δίνει μάχες σε όλα τα μέτωπα, δυναμώνοντας την απαιτητικότητα των εργαζομένων.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζουν χρόνια αντιδραστικές αλλαγές, υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις αντιλαϊκές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τις οποίες συνδιαμορφώνουν.

Είναι οι δυνάμεις που πέτυχαν μεγάλη αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων και ευθύνονται για τη χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων».

«Ο ΣΥΝ», τόνισε στη συνέχεια ο Γ. Μαρίνος, «έχει συμφωνήσει με βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προβλέπει την ελεύθερη, ανεμπόδιστη κίνηση του κεφαλαίου.

Εχει δηλαδή συμφωνήσει με τις αιτίες, τις πηγές που προκαλούν τα προβλήματα.

Είναι η δύναμη η οποία ενώ είναι υπέρ της μερικής ιδιωτικοποίησης, της μερικής απασχόλησης, της συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, διαμαρτύρεται καιροσκοπικά για τις συνέπειες της πολιτικής που στηρίζει.

Διαμαρτύρεται για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ενώ έχει συμφωνήσει με τη μερική μετοχοποίηση και πολύ περισσότερο με την απελευθέρωση του τομέα της Ενέργειας και συνεπώς την παρουσία των οικονομικών μεγαθηρίων που επενδύουν με κριτήριο το κέρδος. Καλλιεργεί μαζί με το ΠΑΣΟΚ ψεύτικες προσδοκίες ότι μπορεί η ΔΕΗ, που είναι Ανώνυμη Εταιρεία και κινείται σε περιβάλλον έντονου ανταγωνισμού με άλλους οικονομικούς ομίλους, να ακολουθήσει φιλολαϊκή πορεία.

Για ποιο κίνημα, για ποιους αγώνες μιλάει ο ΣΥΝ;

Είναι φορέας του συμβιβασμού στο εργατικό κίνημα, μέρος - ουραγός της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, που είναι στην όχθη των δυνάμεων του κεφαλαίου και της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ενώ οι κομμουνιστές, οι ταξικές δυνάμεις, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες όργωναν απ' άκρη σ' άκρη όλη την Ελλάδα και πάλευαν για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία οργανώνοντας πολύμορφους, μαζικούς αγώνες, ο ΣΥΝ καπηλευόταν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και διαφήμιζε ως αγώνα την παρουσία των στελεχών του στις διαδηλώσεις για τη δημιουργία εντυπώσεων, για να φωτογραφιστούν για τα Μέσα Μαζικής Παραπλάνησης.

Ενώ οι κομμουνιστές, οι ταξικές δυνάμεις μέσα από το ΠΑΜΕ έδιναν τη μάχη των Συλλογικών Συμβάσεων, με απεργίες και συλλαλητήρια, πετυχαίνοντας, μέσα από χίλιες δυσκολίες, αρκετά σημαντικές κατακτήσεις, ο ΣΥΝ "καθόταν στα αυγά του", καμαρώνοντας την προκλητική συμφωνία της ΓΣΕΕ με τους βιομηχάνους για αύξηση 70 λεπτών του ευρώ στο μεροκάματο.

Ενώ οι κομμουνιστές, οι ταξικές δυνάμεις μέσα από το ΠΑΜΕ οργάνωναν τα πανελλαδικά συλλαλητήρια στις 7 του Νοέμβρη, στις 22 του Γενάρη, προετοιμάζοντας καθημερινά στους τόπους δουλειάς και περιφρουρώντας τις απεργίες στις 12 του Δεκέμβρη και 13 του Φλεβάρη, ο ΣΥΝ ανέμενε άπρακτος τις αποφάσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, διαφημίζοντας ως αγωνιστική στάση τις δηλώσεις στα κανάλια. Σήμερα δεν επιτρέπονται λαθεμένες επιλογές.

Η αστική τάξη έχει εκτιμήσει την προσφορά του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και αντιμετωπίζει αυτό το κόμμα ως διαχειριστή που μπορεί να παίξει το ρόλο του αναχώματος και να μπλοκάρει τη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών δυνάμεων.

Αν κάποιος δει πίσω από τη βιτρίνα θα διαπιστώσει ότι οι βασικές θέσεις αυτού του κόμματος είναι απομίμηση χρεοκοπημένων σοσιαλδημοκρατικών θέσεων, που όχι μόνο δε βγαίνουν έξω από το εκμεταλλευτικό σύστημα αλλά διευκολύνουν το πέρασμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Οι εργαζόμενοι που κάηκαν από το ΠΑΣΟΚ, που κάηκαν από το δικομματισμό, πρέπει να προσέξουν πολύ, να σκεφτούν σοβαρά τις εξελίξεις και να κάνουν την επιλογή τους αναπτύσσοντας κοινή δράση και στηρίζοντας το ΚΚΕ, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πούνε πάλι:

"Πάθαμε ζημιά - Αφήσαμε τον έναν και πήγαμε στον άλλο διαχειριστή", που ακολουθεί την ίδια πολιτική και πλασάρει σαν εναλλακτική λύση την ίδια παλιά, χιλιοδοκιμασμένη απάτη του καπιταλισμού με "ανθρώπινο πρόσωπο"».