Η σκληρή πραγματικότητα για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης της εργατικής τάξης, επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά, από τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ για την απασχόληση και τα μεροκάματα το 2005, που επεξεργάστηκε και αποκάλυψε μόλις πριν δυο μέρες ο «Ρ». Σύμφωνα με αυτά, ένας στους δυο εργαζόμενους καλείται να επιβιώσει με μέσο μεροκάματο 13,88 ευρώ. Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι που καλούνται να επιβιώσουν με αυτό το μεροκάματο καταφέρνουν να δουλέψουν μόλις 123 μέρες το χρόνο κατά μέσο όρο. Παράλληλα, μόλις ένας στους τρεις εργατοϋπάλληλους είναι πλήρους απασχόλησης ενώ με βάση τον πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο της ΝΔ, πάνω από 400.000 είναι αυτοί που με τα σημερινά δεδομένα, θα χάσουν το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, λόγω της αύξησης των απαιτούμενων ενσήμων.

Η αντεργατική και αντιασφαλιστική πολιτική που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν χέρι - χέρι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, φέρνει τα επιθυμητά για το κεφάλαιο αποτελέσματα: Υποαπασχόληση, ευελιξία, ανασφάλιστη εργασία, μεροκάματα της πείνας, για την εργατική τάξη. Φτώχεια και εξαθλίωση για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Βάζει ακόμα πιο γερά τις βάσεις για να μετατρέπεται σε άπιαστο όνειρο για όλο και περισσότερους εργαζόμενους, το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση. Διαμορφώνει βήμα το βήμα το ιδανικό περιβάλλον της σύγχρονης δουλείας και σκλαβιάς. Αυτή η πραγματικότητα μεταφράζεται σε ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των κερδών για το κεφάλαιο.

Συμμέτοχοι και συνένοχοι σ' αυτή την κατάσταση είναι τόσο τα κόμματα που έχουν σαν «ευαγγέλιο» την Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και οι ηγεσίες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οι ευθύνες αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι τεράστιες. Οι ευθύνες τους γίνονται εγκληματικές, όταν μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, οι ίδιες αυτές ηγεσίες, βάζουν φαρδιές πλατιές τις υπογραφές τους κάτω από εξευτελιστικές συμβάσεις εργασίας, όπως στην ντροπιαστική Γενική Συλλογική Σύμβαση 2008-2009 που προβλέπει αυξήσεις λιγότερο από ένα ευρώ.

Καθώς η κατάσταση της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων χειροτερεύει, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια αναμονής και υπομονής. Ο δρόμος του αγώνα, της σύγκρουσης με αυτήν την πολιτική με στόχο την ανατροπή της, αποτελεί τη μοναδική διέξοδο, τη μόνη εγγύηση για το μέλλον της εργατικής τάξης. Σ' αυτήν την κατεύθυνση το ΠΑΜΕ καλεί σε συσπείρωση, σε ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, στα κόμματά του, στις ηγεσίες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Καλεί την εργατική τάξη απέναντι στη «μαύρη» πραγματικότητα που έχουν διαμορφώσει για αυτήν, να προβάλει και να παλέψει για την ικανοποίηση των αιτημάτων της που αντιστοιχούν στις σύγχρονες και πραγματικές της ανάγκες.

Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την εργατική τάξη αποτελεί το συλλαλητήριο που οργανώνει το ΠΑΜΕ στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, στις 6 Σεπτέμβρη στις 7 το απόγευμα, στην πλατεία ΧΑΝΘ της Θεσσαλονίκης.