«Στις προσπάθειες της αστικής τάξης να επαναφέρει το ντέρμπι του δικομματισμού ή ένα μεσοδιάστημα κυβερνήσεων συνεργασίας κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς απαντάμε "μη σταματάτε", "αποδυναμώστε τα αστικά κόμματα", "μην ψάχνετε για διαφορές". Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ο μεταξύ τους εγωιστικός και ιδιοτελής ανταγωνισμός για το ποιος θα είναι στο κυβερνητικό τιμόνι. Στερήστε τους από αριστερά ή δεξιά αναχώματα».

«Σας καλωσορίζουμε στο Φεστιβάλ που φέτος οργανώνεται από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, για να τιμήσουμε διπλή επέτειο, τα 90χρονα του Κόμματος, τα 40χρονα της Νεολαίας.

Καλωσορίζουμε τις αντιπροσωπείες των 61 Κομμουνιστικών, Εργατικών Κομμάτων και Κομμουνιστικών Νεολαιών που γιορτάζουν μαζί μας, τιμούν τον προλεταριακό διεθνισμό, τη διεθνιστική αλληλεγγύη. Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας προς τα ΚΚ και τους λαούς που αγωνίζονται κατά του ιμπεριαλισμού, υπέρ του σοσιαλισμού. Διατυπώνουμε την αναγκαιότητα της πιο στενής δράσης και συνεργασίας, της χάραξης ενιαίας στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Χαιρετίζουμε όλους εκείνους που με κέφι, με πρωτοτυπία, με πάθος έχτισαν αυτό το Φεστιβάλ, του έδωσαν το ιδιαίτερο χρώμα μιας μεγάλης διπλής επετείου. Εργάτες, καλλιτέχνες, εθελοντές και εθελόντριες.

Το ΚΚΕ, σε όλη τη διαδρομή του, δε φοβήθηκε κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες να προβάλλει θέσεις που η εξουσία δίωκε μέχρι και την ποινή του θανάτου και η κοινωνία δεν ήταν ακόμη έτοιμη να τις δεχτεί.

Πολιτικό θάρρος χρειαζόταν να καταγγείλεις τη Μικρασιατική εκστρατεία σε μια περίοδο που ο μεγαλοϊδεατισμός βασίλευε και διαιρούσε λαούς-θύματα.

Ζωτικής σημασίας ήταν η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, που ενώ είχε δεχτεί συντριπτικά χτυπήματα από τη βασιλομεταξική δικτατορία, ανέλαβε τα ηνία του αντιστασιακού αγώνα, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τις ταξικές επιθέσεις και προβοκάτσιες των δοσίλογων, των Βρετανών συμμάχων.

Οι νέοι και νέες, τα παιδιά δε διδάσκονται ότι από την πρώτη στιγμή της ιταλογερμανικής κατοχής ο αστικός πολιτικός κόσμος κράτησε διαφορετική στάση από το ΚΚΕ. Ενα τμήμα του συνεργάστηκε ανοιχτά με τον κατακτητή, ένα άλλο πήγε στην Αίγυπτο προετοιμαζόμενο να παρεμποδίσει την ολοκλήρωση της νίκης των δυνάμεων της αντίστασης στο επίπεδο της εξουσίας. Τα κατάφερε αξιοποιώντας την έλλειψη επεξεργασμένης στρατηγικής του κινήματος και πιο ειδικά του Κόμματος. Και αυτή όμως η στιγμή, που δε σταθήκαμε στο ύψος των ευθυνών, δεν είχε καμία σχέση με προδοσία και ιδιοτέλεια. Αν το δικό μας λάθος ήταν ο μη υπολογισμός του πραγματικού συσχετισμού δύναμης και οι αυταπάτες για τη στάση των συμμάχων και του αστικού πολιτικού κόσμου, η δική τους επιλογή δεν ήταν προϊόν απειρίας ή λάθους. Στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, στο Λονδίνο, όλοι τους έμειναν συνεπείς στην τάξη τους, ήθελαν να τσακίσουν μέχρι και την τελευταία του ρίζα το δέντρο της αντίστασης.

Και το έκαναν με φωτιά και με τσεκούρι σε βάρος εκείνων που πήραν το δρόμο της αντίστασης όταν αυτοί καλοπερνούσαν στο εξωτερικό.

Να γιατί φέτος στα 90χρονα αποδώσαμε ξεχωριστή τιμή στο νέο αντάρτικο που γεννήθηκε μετά την απελευθέρωση και ως το 1949, τον αγώνα του ΔΣΕ, που αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα τον 20ό αιώνα, αγώνας αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός. Από τη μια μεριά σήκωσε ανάστημα η ένοπλη μαζική πάλη και από την άλλη μεριά υψώθηκε η βία των μηχανισμών και των κυβερνήσεων των λεγόμενων δεξιών και φιλελεύθερων κομμάτων, που στο πλευρό τους είχαν τη δύναμη των όπλων του αμερικάνικου και εγγλέζικου ιμπεριαλισμού.

Ας αναλογιστούμε τη μεγάλη σημασία που είχε το 1974 η τολμηρή και σωστή θέση του Κόμματος ότι η μετάβαση από τη δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία έγινε με συναλλαγή.

Ας θυμηθούμε την προειδοποίηση του Κόμματος για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου στα Βαλκάνια από την αρχή της 10ετίας του '90, όταν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις έτριβαν τα χέρια τους λέγοντας ότι η ανθρωπότητα μπαίνει στη λεωφόρο του εκδημοκρατισμού, της ευημερίας, της ειρήνης.

Είμαστε υπερήφανοι γιατί, στην πιο δύσκολη περίοδο για το σοσιαλιστικό σύστημα και το κομμουνιστικό κίνημα, όταν τα "ποντίκια", στελέχη και αρχηγοί, "εγκατέλειπαν το καράβι", εμείς μιλούσαμε για νίκη της αντεπανάστασης. Υπερασπιστήκαμε το ρόλο και την προσφορά του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα, την ιστορική αναγκαιότητά του, το γεγονός ότι η εποχή μας παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Το 1991 δε σταθήκαμε απλά στο ύψος των περιστάσεων όταν αποφύγαμε την εθελοντική διάχυση, άρα αυτοδιάλυση, του Κόμματος στον τότε Συνασπισμό της Αριστεράς. Το σημαντικό είναι ότι κρατήσαμε την ιστορική συνέχεια του ΚΚΕ, δε χάθηκε ούτε μια μέρα χωρίς να παρεμβαίνουμε στους καθημερινούς αγώνες.

Αν και λαβωμένοι βρεθήκαμε ετοιμοπόλεμοι να διαφωτίσουμε, να πάρουμε πρωτοβουλίες αγώνα καθώς η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψηφίστηκε από όλους πλην ΚΚΕ, άνοιγε το πράσινο φως για να περάσουν στη ζωή τα πρώτα βάρβαρα μέτρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Την κατάλληλη στιγμή, σε αντίθεση με το ρεύμα, διακηρύξαμε ότι ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να φοβάται μια ασταθή αντιλαϊκή κυβέρνηση, ένα ασταθές αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα, αλλά να επιδιώκει το αδυνάτισμα και την αστάθειά του, πάντα βέβαια με τα καταλυτικά χτυπήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος με στόχο την τελική αντεπίθεση.

Μήπως δεν είναι σημαντικό ότι το ΚΚΕ ανοιχτά και καθαρά προειδοποίησε το λαό ότι δεν πρέπει να καταδικάσει, μόνο, την εναλλαγή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά να πάει πιο πέρα, να θωρακιστεί από τα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού με κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή κυβέρνηση;

Από όλη τη διαδρομή μας βγαίνει το συμπέρασμα: Ποτέ, σε καμία περίπτωση, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δε δικαιολογείται να μη διασφαλίζεται η αυτοτελής δράση του Κόμματος, η ύπαρξη οργανωμένων δυνάμεων παντού, όπου μπορεί, με οποιοδήποτε κόστος σε θυσίες. Με προϋπόθεση ότι βαδίζουμε με επεξεργασμένη στρατηγική και τακτική που δεν υποθηκεύει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στις προσωρινές επιτυχίες ή στις αποτυχίες και δυσκολίες του αγώνα.

Κανένα πολιτικό σχήμα ριζοσπαστικό και αν υπάρξει, δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο και την προσφορά του Κομμουνιστικού Κόμματος οργανωμένου πριν απ' όλα στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους. Το ίδιο ισχύει και για την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Η περίπτωση του 1958 δεν πρόκειται να επαναληφθεί, με τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και τη διάχυσή τους σε ευρύτερο αριστερό σχήμα. Η αυτοτελής ιδεολογική πολιτική οργανωτική παρουσία του ΚΚΕ είναι εγγύηση και για τη συγκρότηση και αντοχή της πολιτικής συμμαχίας που προτείνουμε, του κοινωνικοπολιτικού Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Αλλωστε, το δικαίωμα της αυτοτέλειας το αναγνωρίζουμε και στους συμμάχους.

Γνώρισμα του ΚΚΕ είναι ότι λειτουργεί σαν ένα είδος ισχυρού γεωτρύπανου που πρέπει να μπαίνει όλο πιο βαθιά στη γη, να ρίξει το σπόρο των πιο νέων, πρωτοπόρων, ακόμα και ασυνήθιστων, ιδεών, ώσπου να γίνουν ένα θεόρατο δέντρο για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνική ισότητα, για την ισότητα των δύο φύλων, για τον εργατικό διεθνισμό, για το ρόλο της επιστήμης στην υπηρεσία του λαού.

Δεν είμαστε απλώς το Κόμμα που έχει στο κέντρο της προσοχής του τους ανθρώπους του μόχθου, είμαστε το Κόμμα που στους ανθρώπους αυτούς βλέπει την πρωταγωνιστική δύναμη παραγωγής του πλούτου, την πρωταγωνιστική δύναμη της απελευθέρωσης της κοινωνίας από κάθε μορφής εκμετάλλευση. Στο πρόσωπο της πλειοψηφίας της νεολαίας βλέπουμε την αυριανή γενιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων που θα σηκώσει το βάρος των μεγάλων ριζικών αλλαγών, των κοσμογονικών αλλαγών. Ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς.

Το ΚΚΕ δίνει βάρος και έμφαση στους καθημερινούς αγώνες, σ' αυτό που βασανίζει και ταλαιπωρεί τη λαϊκή πλειοψηφία. Ταυτόχρονα, έχει το χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι προσπαθεί και το πετυχαίνει, άλλοτε καλύτερα άλλοτε λίγο καλύτερα, να γίνει ο μαχητής αυτού που είναι ιστορικά επίκαιρο και αναγκαίο, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς που επικρατούν μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή ή φάση. Οι αστοί, οι κάθε λογής μοιρολάτρες οπορτουνιστές, ενδιαφέρονται μόνο να αλλάξουν τα πιόνια στη σκακιέρα της αστικής διακυβέρνησης.

Αντιπροσωπεύουμε σε όλη τη διαδρομή μας το ρεαλισμό της μαχητικής απειθαρχίας και ανυπακοής στα κελεύσματα της υποταγής και συμμόρφωσης, το ρεαλισμό της αντίστασης, της αντεπίθεσης, απέναντι στο δήθεν ρεαλισμό της συμμόρφωσης και του εκφοβισμού, της εξαγοράς και της ρουσφετολογίας. Αυτή η στάση δεν έχει καμία σχέση με τη μικροαστική ανυπομονησία και τον καιροσκοπισμό άλλων δυνάμεων.

Το ΚΚΕ δεν ψάχνει για νεολογισμούς, δεν αλλάζει τους επιστημονικούς όρους που αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένο περιεχόμενο και στη σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν αναζητούμε υποκριτικά καινοτομίες.

Επιδιώκουμε να δείξουμε ποιο είναι το επίκαιρο καθήκον που ανταποκρίνεται στην αντικειμενική πραγματικότητα και στην κίνησή της προς τα εμπρός, στην αναγκαιότητα να λυθούν τα προβλήματα.

Ρεαλιστικό είναι αυτό που μπορεί να πετύχει ο λαός όταν ξέρει να χρησιμοποιεί τη δύναμή του, όταν ρισκάρει να αλλάζει τους συσχετισμούς αντί να ρισκάρει να ζει κάτω από το βάρος αρνητικών συσχετισμών.

Τι είναι σήμερα επίκαιρο και ρεαλιστικό; Στο ερώτημα αυτό το ΚΚΕ απαντά με το Πρόγραμμά του, με τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που συνδυάζουν την προβολή της υπεροχής του συστήματος με την κριτική αποτίμηση λαθών που έγιναν κατά την πορεία της οικοδόμησης. Αυτό πονάει τον αντίπαλο, που δεν έχει τίποτε καινούριο να πει παρά αυτό που είπε από την πρώτη στιγμή της νίκης της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης. Ο,τι και να είπε ένα πράγμα εννοούσε και εννοεί ως σήμερα, ότι δε συμβιβάζεται με την αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Αυτή είναι η διαφορά μας, ας αναμετρηθούμε εκεί, ας αφήσουμε την καραμέλα της σταλινολογίας, της Γιάλτας και ό,τι άλλο έχουμε ακούσει κατά κόρον.

Στο ερώτημα "πώς θα βγούμε από τα αδιέξοδα" απαντάμε με την πρόταση της κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που παίρνει υπόψη το συσχετισμό δύναμης, τις διαφορές των συμμάχων στο ζήτημα του σοσιαλισμού. Με τις προτάσεις μας για όλα τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα, με την πάλη να επιβάλουμε κάποιες λύσεις σήμερα, έστω και μερικές, προσωρινές. Αλλά δε μένουμε εδώ, γιατί ο καθημερινός αγώνας, σήμερα, περισσότερο από χτες, πρέπει να κατευθύνεται προς την ανατροπή και τη νίκη της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας.

Στα ρήγματα που έχει υποστεί το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής εμείς απαντάμε με το κάλεσμα να το φέρουμε σε πλήρη, ολοσχερή αδυναμία.

Στις προσπάθειες της αστικής τάξης να επαναφέρουν το ντέρμπι του δικομματισμού ή ένα μεσοδιάστημα κυβερνήσεων συνεργασίας κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς απαντάμε "μη σταματάτε", "αποδυναμώστε τα αστικά κόμματα", "μην ψάχνετε για διαφορές". Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ο μεταξύ τους εγωιστικός και ιδιοτελής ανταγωνισμός για το ποιος θα είναι στο κυβερνητικό τιμόνι. Στερήστε τους από αριστερά ή δεξιά αναχώματα.

Καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του οπορτουνισμού που προσπαθούν να κολακέψουν το λαό, να τον παραπλανήσουν με δήθεν αριστερές κυβερνήσεις, δίχως καμία διάθεση να πλήξουν την εξουσία των μονοπωλίων στην οικονομία.

Ανασύνταξη και αναγέννηση του εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό. Δώστε δύναμη στο ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν συμφωνείτε σε όλα μαζί του, για να γίνει πιο δυνατό το λαϊκό κίνημα. Χειραφέτηση συνείδησης από τη στρατηγική των μονοπωλίων. Απαλλαγή από κάθε πνεύμα φόβου και μοιρολατρίας απέναντι στον ευρωμονόδρομο και στις αμερικανοΝΑΤΟικές δεσμεύσεις.

Ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Δεν έχει σήμερα τα ίδια όπλα να διαχειρίζεται την κρίση, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε χτες. Οι προβληματισμοί, που γίνονται για εθνική, περιφερειακή ή παγκόσμια διακρατική διαχείριση της κίνησης κεφαλαίων στη χρηματαγορά, δεν είναι αποτελεσματικοί, καθώς έχει γίνει μεγάλη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση σε συνθήκες απελευθερωμένης αγοράς. Είναι ενδεχόμενο να χτυπήσει συγχρονισμένη κρίση στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπως είναι ενδεχόμενο να προηγηθεί οικονομική κρίση στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες βαλκανικές οικονομίες. Τότε η επίθεση σε βάρος των λαών θα είναι ακόμη χειρότερη. Πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι.

Το αστικό πολιτικό σύστημα, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, δηλαδή ο ιμπεριαλισμός, έχει προ πολλού χάσει την όποια δυνατότητα και ικανότητα είχε να κάνει ορισμένες παραχωρήσεις που οδηγούσαν σε σχετική ή και σε ορισμένες φάσεις απόλυτη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Σήμερα έχει γίνει πιο αντιδραστικός και βάρβαρος, και δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.

Το περισσότερο που μπορεί να δώσει στον άνεργο νέο, στην άνεργη γυναίκα είναι μια προσωρινή και κακοπληρωμένη θέση στα προγράμματα STAGE για 5-9 μήνες, μια θέση μερικής απασχόλησης σε έναν εργολάβο που μάλιστα λειτουργεί χωρίς κανέναν κανόνα διαφύλαξης της εργασιακής ασφάλειας. Και αφού εξασφαλίσει να κάνει ο νέος και η νέα χίλιες μετάνοιες και τεμενάδες στον εργοδότη, στο κόμμα, στο βουλευτή, στο δήμαρχο και το νομάρχη.

Τι μπορεί να δώσει στο νέο ζευγάρι; Τη δουλεία των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, τα εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, και από πάνω να ακούνε συμβουλές από τους τραπεζίτες ότι δεν πρέπει να δανείζονται υπερβολικά. Και από πάνω να ψάχνει για μια θέση στο νηπιαγωγείο ή τον παιδικό σταθμό, να διαλέγει ανάμεσα στα υψηλά τροφεία του δημοτικού παιδικού σταθμού ή τα πιο υψηλά του ιδιωτικού.

Τι μπορεί να προσφέρει στην αγρότισσα που δεν τη συμφέρει να καλλιεργεί, όταν αυτή και ο άνδρας της διώχτηκαν από τη γη τους; Να φτιάχνει μαρμελάδες προσπαθώντας να σπάσει το εμπάργκο των πολυκαταστημάτων, ο δε αγρότης να δουλεύει σε τρεις δουλειές για να βγάζει ένα μεροκάματο. Να δουλεύουν ευκαιριακά, σε άθλιες συνθήκες, στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, παρακαλώντας να μαζέψουν 101 ένσημα για να μπουν στο ταμείο ανεργίας.

Τι μπορεί να δώσει στον αυτοαπασχολούμενο, μικρό επαγγελματία, όταν η μερίδα του λέοντος του τζίρου πάει στα πολυκαταστήματα;

Ποια απάντηση μπορεί να δώσει στην έλλειψη κοινωνικών υποδομών; Την πολιτική "ανταποδοτικότητας". Δηλαδή, πλήρωσε και πάλι πλήρωσε για να πάρεις. Θέλεις δρόμους που να μην είναι σκοτώστρες; Πλήρωσε διόδια. Θέλεις σπίτι με αντισεισμική θωράκιση; Πληρώνεις ακριβά το τετραγωνικό. Θέλεις καθαρές παραλίες περιβαλλοντικά αναμορφωμένες; Τότε συναίνεσε να τις αρπάξουν για ένα κομμάτι ψωμί οι επιχειρηματίες και εσύ πλήρωνε την είσοδο, το ντους, την ξαπλώστρα.

Αποκορύφωμα το σκάνδαλο των μεγαλομοναστηριών να αρπάζουν γη και να διεκδικούν λίμνες με τις υπογραφές υπουργών, να διεκδικούν τίτλους που τους παραχώρησαν πριν 500 και πάνω χρόνια κατακτητές.

Τι μπορεί να δώσει το σύστημα, τα κόμματα εξουσίας σε ένα νέο που θέλει να μορφωθεί; Ενα σχολείο που αδειάζει τις τσέπες των γονιών και το μυαλό των νέων. Ενα πλήθος δήθεν εναλλακτικών λύσεων πληρωμένης και υποβαθμισμένης επαγγελματικής κατάρτισης για σύγχρονους δούλους της εργασίας.

Τι μπορεί να δώσει στους εργαζόμενους που θέλουν να απολαύσουν την τρίτη ηλικία με ηρεμία και ασφάλεια; Τη δυνατότητα να πάρουν λίγα ευρώ παραπάνω σύνταξη αν δουλέψουν μέχρι τα 67 και γιατί όχι μέχρι τα 71; Και από εκεί και πέρα μοναχική δύσκολη ζωή, ή μαύρη ζωή σε αποθήκες για ηλικιωμένους που κοστίζουν και αυτές. `Η να παρακαλείς τον δήμαρχο για να σου στείλει έστω και μια μέρα μια κακοπληρωμένη ή και απλήρωτη εργαζόμενη στο πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι".

Η αστική τάξη και τα κόμματα που την υπηρετούν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αξιοποίησαν και αξιοποιούν, σκανδαλωδώς, τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και προγράμματα, προπαντός την πείρα των ευρωπαϊκών φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, μοιράζοντας απλόχερα χρήματα, βγαλμένα από το μόχθο των λαών για να δυναμώσει και να διευρυνθεί η εργατική αριστοκρατία. Λαδώνουν προκλητικά, δίνουν απλόχερα μίζες. Αμείβουν εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργανώσεων και πολιτικών κομμάτων που συναινούν ή προσχωρούν στη συναίνεση. Δείχνουν γαλαντομία στις στημένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ώστε να διαμορφωθεί με ασφάλεια ένα στρώμα βολεμένων που προπαγανδίζουν την υποταγή με αριστερά και συντηρητικά εκσυγχρονιστικά συνθήματα. Μοιράζουν απλόχερα χρήματα και προνόμια σε ορισμένα ανώτερα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, για να οργανωθεί η συμμαχία της αστικής τάξης, για να διαβρωθούν συνειδήσεις, να παρεμποδίσουν τη συμμαχία των αντιμονοπωλιακών κοινωνικών δυνάμεων.

Στηρίζεται απλόχερα ο οπορτουνισμός και ταυτόχρονα πιέζεται προς τη μια ή άλλη κατεύθυνση ανάλογα με τις ανάγκες της συγκυρίας. Πότε να γίνει κυβερνητικό δεκανίκι, πότε αντιπολιτευτικό ανάχωμα απέναντι στο ΚΚΕ και στο εργατικό κίνημα. Οσο ανεβαίνουν οι αντιπολιτευτικές κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ τόσο γίνεται ολοφάνερο ότι η πρότασή του ούτε τον πονοκέφαλο των εργαζομένων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Οι προτάσεις του είναι ένα τρύπιο σωσίβιο.

Η αστική τάξη και τα επιτελεία της δε θα διστάσουν να ρίξουν στη βορά του λαού ακόμα και στελέχη τους που υπηρέτησαν το σύστημα χρόνια και χρόνια, αν χρειαστεί να βγάλουν από πάνω τους τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Σκάνδαλα βγαίνουν και θα βγαίνουν στη φόρα για πολύ, όσο χρειάζεται για να καλλιεργηθεί η πλανερή αντίληψη ότι αν φύγουν από τη μέση οι κλέφτες η εξουσία των μονοπωλίων μπορεί να γίνει ανθρώπινη, κοινωνική, φιλεργατική.

Κατ' αρχήν αυτό που οι εργαζόμενοι και η νεολαία ξέρουν πολύ καλά, ότι είμαστε σταθεροί και αταλάντευτοι μαχητές στο πλευρό της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών, των μεταναστών. Εγκαιρα ενημερώνουμε, βλέπουμε και διαβλέπουμε, προειδοποιούμε.

Δε φοβόμαστε, αντέχουμε τις δυσκολίες, δεν υποχωρούμε, δεν προδίδουμε, δε διαψεύδουμε προσδοκίες.

Δεν πρόκειται να κοροϊδέψουμε κανέναν ότι υπάρχουν έξυπνες λύσεις, χωρίς το λαϊκό αγώνα, χωρίς τις λαϊκές θυσίες.

Στην πρότασή μας για συμμαχία δίνουμε κοινωνική και πολιτική ταυτότητα με βάση αντικειμενικές δυνάμεις και όχι συνθήματα, αφηρημένα οράματα και υποκειμενικούς αυτοπροσδιορισμούς.

Η συμμαχία που προτείνουμε εδράζεται στα κοινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς. Σ' αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις συμπεριλαμβάνουμε και τους μετανάστες που εργάζονται στη χώρα μας, είτε έχουν είτε δεν έχουν νομιμοποιηθεί.

Εξειδικεύουμε τη συμμαχία σε ειδικά προγράμματα δράσης για τη νεολαία και τις γυναίκες που ανήκουν ή προοπτικά εντάσσονται σ' αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις.

Την εδραιώνουμε και την επεκτείνουμε και στο επίπεδο της πολιτικής συμμαχίας. Σήμερα αυτή φαίνεται πιο δύσκολη αλλά αυτό είναι ζήτημα συσχετισμού. Οι συσχετισμοί αλλάζουν με τη θέληση και τη δράση του λαού. Οσο πιο γρήγορα απεγκλωβιστούν λαϊκές δυνάμεις από την ηττοπάθεια και την επιρροή της στρατηγικής των μονοπωλίων, τόσο πιο γρήγορα θα επέλθουν αλλαγές και στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Αλλαγές ουσιαστικές και όχι μόνο στη μορφή, όπως έγινε στο παρελθόν, όταν η ΝΔ αντικατέστησε την ΕΡΕ, το ΠΑΣΟΚ την Ενωση Κέντρου. Κάτω από το βάρος θετικών εξελίξεων στο κίνημα και στη λαϊκή συνείδηση, είναι δυνατό να εμφανιστούν νέα πολιτικά σχήματα που θα προσανατολίζονται σε ρήξη με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Τότε και δική μας ευθύνη είναι να ανταποκριθούμε. Είναι και δικό μας θέμα να βοηθήσουμε, όμως δεν εξαρτώνται τα πάντα από εμάς.

Βάση της συμμαχίας είναι η αντίθεση και η ρήξη με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, κατά συνέπεια και με τα κόμματα που τα υπηρετούν. Δεν απαιτούμε συμφωνία με το σοσιαλισμό, ταύτιση με την ιδεολογία του ΚΚΕ. Εκτιμάμε όμως ότι η προοπτική της λαϊκής εξουσίας μπορεί να αποτελέσει κοινό τόπο, ώστε η συμμαχία να εγγυηθεί αλλαγή κατεύθυνσης, άλλο δρόμο ανάπτυξης, φιλεργατικό, φιλολαϊκό, χωρίς τις δεσμεύσεις που επιβάλλουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δε γίνεται να υπηρετεί κανείς δύο αφεντάδες, επαναλαμβάνουμε ή το λαό ή τα μονοπώλια.

Μερικοί καλοπροαίρετα ρωτάνε μήπως σήμερα που τα προβλήματα των εργαζομένων οξύνονται, σήμερα που αισθανόμαστε ένα ασφυκτικό αδιέξοδο, μήπως είναι καλό, να συμφωνήσουν κάποια κόμματα, ή κάποια κινήματα σε 3-4 βασικά προβλήματα και ας αφήσουν τα υπόλοιπα για το μέλλον;

Μα αν σήμερα τα οξυμένα προβλήματα ήταν μόνο 3-4 ή και 5-6 τότε ίσως δε θα μιλούσαμε για ασφυξία και αδιέξοδα. Υστερα, ακόμα και αν αυθαίρετα ξεχωρίσουμε κάποια προβλήματα, αψηφώντας πολλά άλλα, μήπως και τότε μπορεί να υπάρχει συμφωνία, λόγου χάρη, με το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχουν ξεκρέμαστα προβλήματα, που δεν είναι απόρροια μιας γενικής πολιτικής γραμμής που σήμερα μάλιστα χαράσσεται σε όλα τα ζητήματα σε εθνικό και διακρατικό επίπεδο. Υπάρχουν προβλήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της μικρομεσαίας αγροτιάς. Υπάρχει το πρόβλημα των συνεπειών από τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση της αγοράς, των συνεπειών από τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των ελληνοαμερικανικών συμφωνιών που έχουν συνέπειες στο πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό πεδίο, στο πεδίο των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών.

Μια συμφωνία αντιπολίτευσης είναι στην ουσία και μια συμφωνία πιθανής διακυβέρνησης, ή, με τη δική μας αντίληψη, πολιτικής εξουσίας. Μια κυβέρνηση, όποια μορφή και να έχει, υποχρεώνεται να χαράξει μια συνολική στρατηγική που σε γενικές γραμμές απαντά στο ζήτημα: `Η με τα μονοπώλια ή με το λαό, ή με τον ιμπεριαλισμό ή με το λαό. Η Ελλάδα δε θα γίνει Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, των χαμένων ελπίδων, με τη συμμετοχή και τη συναίνεση του ΚΚΕ.

Δε μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, παλεύουμε και με τους σημερινούς συσχετισμούς, όμως δε φθάνει η αντίσταση, δε φθάνει η αντίθεση με τον τρόπο που κυβερνά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται αναμέτρηση με τη στρατηγική τους. Χρειάζεται επιτελικός αγώνας που μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να οδηγήσει σε νίκη στο επίπεδο της εξουσίας. Αυτός είναι ο εργατικός, ο λαϊκός μονόδρομος.

Νέα πολιτική εξουσία υπέρ του λαού με τις παλιές σχέσεις ιδιοκτησίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει, καταδικασμένη να προδώσει.

Η λογική του ενδιάμεσου σκαλοπατιού, η λογική ας κάνουμε ένα βήμα και μετά βλέπουμε, αντιπροσωπεύει σήμερα ένα μεγάλο κίνδυνο, να χάνεται πολύτιμος χρόνος. Αλλωστε, το μάθημα του 1981 δεν είναι και πολύ μακριά.

Κάντε το πρώτο βήμα σήμερα, μαζί μας, σε κοινή δράση, χωρίς να σας ζητάει κανείς να παραιτηθείτε από τις ιδιαίτερες απόψεις σας. Αύριο θα είναι τα πράγματα καλύτερα.

Από αυτό το βήμα σας υπενθυμίζουμε ότι μέσα στον Οκτώβρη θα δημοσιευτούν οι θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο, που θα εξετάσει δύο θέματα, τον απολογισμό του Κόμματος και τις πολιτικές εξελίξεις, και ένα νέο κείμενο με συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Σας καλούμε να πάρετε μέρος στο δημόσιο διάλογο, που θα πάρει πολλές μορφές, στο "Ριζοσπάστη" και την ΚΟΜΕΠ, και μέσα από ανοιχτές συγκεντρώσεις και συσκέψεις.

Δύναμη και όπλο μας η ιστορία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, η πείρα και τα διδάγματα από την ιστορία του παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, η επιστημονική εξέταση της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα!

Δύναμή μας η βεβαιότητα ότι θα επέλθει νέα εκτίναξη του κινήματος των λαών, νέος κύκλος κοινωνικών ανατροπών και σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Δεν το βάζουμε κάτω, πιστεύουμε στη δύναμη και τη θέληση του λαού. Πιστεύουμε στη νεολαία!».