Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Κοροϊδεύουν ασύστολα, κοροϊδεύουν κάθε μέρα. Αυτό κάνουν και στην περίπτωση της απόφασης του ευρωδικαστηρίου για την ασφάλιση των γυναικών στο δημόσιο. Χτες οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βγήκαν στην τηλεοπτική και ραδιοφωνική ρούγα και χύναν κροκοδείλια δάκρυα. Και μέσα στην ψεύτικη συμπόνια τους για τις εργαζόμενες στο δημόσιο, έστησαν άλλο ένα ημίχρονο δικομματικού καυγά. Ψεύτες και υποκριτές ήταν. Ψεύτες και υποκριτές παραμένουν.

Για ποια άραγε απόφαση σχίζουν τα ιμάτιά τους; Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζονται να μην συμφωνούν με την «εξίσωση» στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στο δημόσιο. Μόνο που η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ήδη γίνεται πραγματικότητα 15 χρόνια τώρα. Σκούζουν για τις γυναίκες εργαζόμενες στο δημόσιο, όταν με νόμο της ΝΔ το 1992 όλες οι γυναίκες που μπήκαν στην παραγωγή μετά την 1/1/1993 υποχρεώνονται να εργάζονται μέχρι τα 65 τους χρόνια. Αυτό τον νόμο, τότε το ΠΑΣΟΚ έλεγε πως θα τον καταργήσει. Οντας δέκα χρόνια στην εξουσία όχι μόνο δεν τον κατάργησε, αλλά πρόσθεσε και νέα αντιασφαλιστικά νομοθετήματα που περιέκοπταν τις συντάξεις στο δημόσιο.

Καμώνεται η κυβέρνηση ότι η απόφαση αυτή είναι μια εξέλιξη που δεν της αρέσει, αλλά της επιβλήθηκε. Λέει ψέματα. Οχι μόνο γιατί δεν κούνησε το δάχτυλό της για να την παρεμποδίσει, αλλά γιατί μόλις πριν μερικούς μήνες με το νόμο Πετραλιά φόρτωσε τις μητέρες εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα με αλλά πέντε χρόνια υποχρεωτικής εργασίας, πηγαίνοντας το όριο της «πρόωρης συνταξιοδότησης» στα 55 χρόνια από τα 50. Επιπλέον με την αύξηση του προστίμου για κάθε χρόνο πρόωρης αποχώρησης από την εργασία, καθηλώνει χιλιάδες ανήμπορους εργαζόμενους και ιδιαίτερα εργαζόμενες, που θα 'θελαν να συνταξιοδοτηθούν με μειωμένη σύνταξη, στην εργασία. Ηταν η σημερινή υπουργός Απασχόλησης που κομπορρημονούσε στη Βουλή, ότι με την ψήφιση του νόμου, αίρονται «αδικίες» και όλοι οδηγούνται προς το ανώτερο όριο συνταξιοδότησης.

Εχει όμως αξία να δούμε και το σκεπτικό της απόφασης. Το κύριο επιχείρημα της Κομισιόν ήταν ότι η ασφάλιση του δημοσίου είναι «επαγγελματική» και όχι δημόσια κοινωνική. Απ' αυτό προέκυψε η παραπομπή και η απαίτηση για «εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών και γυναικών». Αρα η «επαγγελματική ασφάλιση» δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στην εργαζόμενη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, δεν αναγνωρίζει ούτε ότι ανατρέφει παιδιά, ούτε ότι γηροκομεί ηλικιωμένους, ούτε ότι κάνει και «δεύτερη βάρδια» στο σπίτι.

Και όμως το ΠΑΣΟΚ που τώρα «σχίζει τα ιμάτιά του» ψήφισε τον νόμο 3029/2002 ο οποίος προβλέπει την ίδρυση «επαγγελματικών Ταμείων», το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του διαφήμιζαν και διαφημίζουν την «επαγγελματική ασφάλιση» και μάλιστα σχεδιάζουν να αντικαταστήσει τη δημόσια επικουρική ασφάλιση. Προωθούν δηλαδή την επαγγελματική - ιδιωτική ασφάλιση, όπως ακριβώς κάνει και η ΕΕ η οποία όπως φάνηκε και από την απόφαση του ευρωδικαστηρίου, δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στην εργαζόμενη γυναίκα. Την ίδια στιγμή οδύρονται για τις κακότυχες γυναίκες. Μια κουβέντα αρμόζει και στους δύο: