Λοιπόν, πότε θα γίνουν οι εκλογές; Τον Απρίλη - Μάη, τον Ιούνη ή το Σεπτέμβρη; Πότε ο Κ. Σημίτης θα αποφασίσει ότι τότε είναι ο κατάλληλος χρόνος για το κόμμα του και θα «αιφνιδιάσει» με προσφυγή στις κάλπες; Αυτά είναι τα... αγωνιώδη ερωτήματα με τα οποία καλούνται οι εργαζόμενοι να κάνουν Χριστούγεννα και να βασανίζονται από αυτά για να μην απολαύσουν το «πλούσιο» γιορτινό τραπέζι, να μη σκέφτονται την ανεργία... Κι όμως, επιχειρούν στα σοβαρά με την αχαλίνωτη σεναριολογία για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών να δημιουργήσουν «μεγάλο πολιτικό θέμα», αντάξιο της προεδρολογίας με την οποία βομβάρδιζαν επί μήνες την «κοινή γνώμη».

Ε είναι ολοφάνερο ότι εκείνο που ενδιαφέρει τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης είναι να καθορίσουν εκείνοι πρώτοι το πότε είναι κατάλληλος ο χρόνος και να ακολουθήσει και ο Κ. Σημίτης, ο οποίος, κατά τ' άλλα, «μοιράζει την τράπουλα». Τα κριτήρια με τα οποία ήδη προσδιορίζουν την καταλληλότητα του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών είναι σαφή, το εξής ένα: Η προεκλογική περίοδος να μην έχει καμία σοβαρή παρενέργεια στις αντιλαϊκές επιλογές που βρίσκονται σε φάση υλοποίησης ή σχεδιάζονται για την επόμενη χρονιά. Οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα αν οι εκλογές θα γίνουν το Μάρτη, τον Απρίλη ή το Σεπτέμβρη. Τους αρκεί η εγγύηση των πολιτικών υπαλλήλων τους ότι θα προχωρήσει απρόσκοπτα η αντιλαϊκή επίθεση, που στην επόμενη φάση περνά μέσα από το περιβόητο πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών (ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση των αγορών ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κλπ). Εκκρεμεί βέβαια και η «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών και του Κυπριακού, στα πλαίσια που έχουν ορίσει οι ΗΠΑ και η «νέα τάξη».

Από την πλευρά τους όμως, οι ηγεσίες των κομμάτων του δικομματισμού έχουν τα δικά τους προβλήματα, που συνδέονται με τη μόνιμη ανησυχία τους πώς θα καταφέρουν να εγκλωβίσουν και παραπλανήσουν τις λαϊκές μάζες. Στην κυβέρνηση ακούγονται ήδη έντονες οι φωνές, κυρίως των υπουργών των οικονομικών επιτελείων, που ομολογούν ανοιχτά ότι το προεκλογικό πακέτο που εξήγγειλε ο Κ. Σημίτης, λίγο πριν τη ΔΕΘ, είναι το μέγιστο που μπορούν να δώσουν για να υφαρπάξουν την ψήφο των λαϊκών μαζών. Οχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν άλλα ψίχουλα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη (βλέπε ΟΝΕ)να αρχίσουν να «μαζεύουν», να πετσοκόβουν τις κοινωνικές δαπάνες κλπ. Αυτά θα τα κάνουν με μεγαλύτερη άνεση αν έχουν προηγηθεί «νικηφόρες» εκλογές...

Ηειρωνεία είναι ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ θα πάνε με σημαία τους στις εκλογές την ένταξη στην ΟΝΕ αλλά και τη μετά ΟΝΕ εποχή. Εδώ ακριβώς είναι το βασικό πρόβλημα, εδώ αναδεικνύονται οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και μπαίνουν τα αληθινά διλήμματα. Οι εργαζόμενοι, τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα έχουν καταλάβει από την πείρα τους ότι όσο προχωρά η πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση των πολυεθνικών, τόσο πιο πολύ θα χειροτερεύει η κατάστασή τους, θα κτυπιούνται οι κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους και θα μπαίνουν στο «γύψο» στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες τους. Ανεξάρτητα λοιπόν από το χρόνο που θα γίνουν οι εκλογές, εκείνο που μετράει για τα συμφέροντά τους είναι να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση η οργάνωση των αγώνων και η αντίσταση στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται. Στις εκλογές δεν - πρέπει - να έχουν κανένα ενδοιασμό ή δίλημμα: Δαγκωτό ΚΚΕ.