Μπράβο!«Σκοπός τους είναι να γεμίσουν τα φρέσκα μυαλά μας με σάπιες ιδέες, σαν το σύστημά τους. Χρέος μας είναι να αντισταθούμε»,(η απάντηση, μέλους της ΚΝΕ, μαθήτριας στη Γ' Γυμνασίου στην Πτολεμαΐδα, στην απόπειρα καθηγητή να εξισώσει το σοσιαλισμό με το ναζισμό /το θέμα στον «Οδηγητή»).

Σάπιες ιδέες κυκλοφορούν πολλές γύρω μας. Και δε θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς σ' ένα σύστημα που σαπίζει. Σάπια ιδέα είναι, για παράδειγμα, κι όταν διάφοροι από θέσεις εξουσιαστικές επιχειρούν να παρουσιάσουν ως αντιεξουσιασμό μια κάλπικη αμφισβήτηση - δήθεν του συστήματος, στο οποίο όμως δεν προσδίδουν τα χαρακτηριστικά που πράγματι έχει, αλλά δείχνουν μια καρικατούρα του, αυτήν ακριβώς που είναι χρήσιμη για να εξαφανιστεί το κύριο: Οτι το σύστημα που ζούμε είναι καπιταλισμός με βασική αντίθεση αυτήν ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία.

Βγάζοντας από τη μέση αυτήν τη βασική αντίθεση, ο καθένας μπορεί να δείχνει όποια κάλπικη αντίθεση τον βοηθά για να υποστηρίξει τη διατήρηση του συστήματος. Στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, για παράδειγμα, προχτές, η βασική αντίθεση παρουσιάστηκε ως αντίθεση «κοινωνία - εξουσία». Βολικό σχήμα, για να χωρέσει ένας γενικός αντιεξουσιασμός. Που είναι επίσης χρήσιμος, ακριβώς γιατί έρχεται να προσπεράσει την ανάγκη οι εργάτες ως τάξη να αντιμετωπίσουν τους αστούς ως τάξη, μαζί και την εξουσία τους. Ο γενικός και αόριστος αντιεξουσιασμός οικοδομεί συνείδηση χρήσιμη στην αστική τάξη για το μέλλον. Υποβάλλει στην ιδέα πως και οι εργάτες όταν πάρουν την εξουσία, αφού θα είναι εξουσία θα έχουν απέναντί τους την κοινωνία! Προφανής η λαθροχειρία που τελικά αξιώνει οι εργάτες να μη διεκδικήσουν την εξουσία.

Η λαθροχειρία αυτή είναι χρήσιμη και στο σήμερα. Οι απεργοί καλούνται να αποδεχτούν ως κίνημα δίπλα τους τις δήθεν αντιεξουσιαστικές κουκούλες σα να μην είναι τίποτα άλλο από «αγώνας που (...) κινείται δίπλα και μέσα στη σημερινή απεργία» (πάντα κατά την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Εντελώς συμπτωματικά, στο ίδιο αίτημα, να μη χτυπάνε οι εργάτες τους καπιταλιστές, συγκλίνουν και κάτι παλιές καραβάνες. Οπως ο Πασαλάρης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, που, με θλίψη διαπίστωσε ότι «σύμπασα η εργαζόμενη Ελλάδα απεργεί αντί να δουλεύει περισσότερο για να περισώσει ό,τι μπορεί». Πάνω που αναρωτιέσαι πού το πάει, τα μολογάει όλα μόνος του: «Απρίλιο του 1946 το ΚΚΕ εξαπέλυσε επίθεση στο Λιτόχωρο με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ο καταστρεπτικός εμφύλιος (...) Απρίλιο του 1967 επεβλήθη η δικτατορία των συνταγματαρχών (...) Απρίλιο του 2009 η δόλια πατρίδα υπό τον νέο Καραμανλή αγωνίζεται σθεναρά να βγει από το τούνελ της παγκόσμιας κρίσης».

Να, λοιπόν, γιατί το «Μπράβο!» στη μαθήτρια. Γιατί από τα 15 της κατάλαβε πως σ' ένα σάπιο σύστημα δεν πρέπει να δείχνεται καμιά ανοχή μ' όποια προβιά κι αν εμφανίζεται όταν είναι πεντακάθαρος ο στόχος: Να παροπλιστεί με κάθε τρόπο και διαρκές πλαγιοκόπημα το εργατικό κίνημα από το ισχυρότερο όπλο του: Την επαναστατική θεωρία που οδηγεί σε επαναστατική πράξη.

Ασχετο: Αυτοί που υπογράφουν - εδώ παραδίπλα - ως διεθνής των συνδικάτων το αίτημα για δίκαιο και πράσινο καπιταλισμό είναι ακριβώς αυτοί που κρατάνε γονατιστούς εκατομμύρια εργάτες σ' όλο τον κόσμο. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνονται στις ΗΠΑ έχουν και τη δική τους συναίνεση.