Τελειωμό δεν έχουν τα πανηγύρια των αστών και των μικροαστών για τα 20 χρόνια από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, με επίκεντρο το Βερολίνο, όπου στις 9 Νοέμβρη έγινε και η μεγάλη «γιορτή της ελευθερίας» για την «πτώση του Τείχους». Αλλά και στην χώρα μας η προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και τα κανάλια κλιμακώνεται. Ο κύριος στόχος όλης αυτής της πολύμορφης εκστρατείας είναι κυρίως ένας. Να καταδειχτεί ότι η κομμουνιστική ιδεολογία, ο κομμουνισμός έχει πεθάνει. Οτι είναι καταδικασμένος και πρέπει να αποκλειστεί από την σκέψη των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Οτι όσοι εξακολουθούν να εμπνέονται και να παλεύουν για το σοσιαλισμό είναι «απολιθώματα» και «ξεπερασμένοι». Οτι ο καπιταλισμός είναι η μόνη προοπτική για την ανθρωπότητα. Και βεβαίως στην αρθρογραφία και στα ρεπορτάζ στην χώρα μας, τα «σφυριά βαράνε» ένα αντίπαλο, το ΚΚΕ.

Αξίζει όμως να δούμε ποιοι είναι αυτοί που σήμερα πανηγυρίζουν για την ανατροπή του σοσιαλισμού. Στο Βερολίνο και στις φιέστες βρέθηκαν φιλοξενούμενοι της Γερμανίδας Καγκελαρίου Α. Μέρκελ οι πρόεδροι της Γαλλίας, Ν. Σαρκοζί, της Βρετανίας Γκ. Μπράουν, της Ρωσίας Ντ. Μεντβέντεφ, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κλίντον, οι πρωτεργάτες των αντεπαναστατικών ανατροπών όπως ο Μ. Γκορμπατσόφ, ο Λ. Βαλέσα κ.ά. , οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών ΝΑΤΟ και ΕΕ και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου. Ολοι αυτοί εμφανίζονται ως «απελευθερωτές της Ευρώπης» από την «κομμουνιστική δικτατορία» και το «Σιδηρούν Παραπέτασμα», που την «επανένωσαν». Και πράγματι την επανένωσαν για το κεφάλαιο.

Ολοι αυτοί είναι οι ... «αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας», που εμπεδώνεται καθημερινά στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Μέση Ανατολή, που νωρίτερα διαμέλισαν και αιματοκύλισαν τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας. Ολοι αυτοί που έχουν «θεό» τους το καπιταλιστικό κέρδος, που για να εξασφαλιστεί σκορπάνε την καταστροφή, την φτώχεια και την ανέχεια στους λαούς. Είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, που σήμερα επιτίθεται σφοδρότατα και σε όλα τα επίπεδα στους εργαζόμενους σε Ανατολή και Δύση, στο εισόδημα, στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα. Κάνουν το δικαίωμα στην μόρφωση, στην υγεία, στον πολιτισμό, τον ελεύθερο χρόνο, την αναψυχή, τον αθλητισμό πανάκριβα εμπορεύματα, αντικείμενο επιχειρηματικής δραστηριότητας για να κερδίζουν τα μονοπώλια.

Ολοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν. Προσωρινά πέτυχαν με την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, να πάρουν πίσω ένα σημαντικό κομμάτι, που οι εργάτες, οι αγρότες, τα λαϊκά στρώματα με την πάλη τους κατάφεραν να αποσπάσουν από τους κεφαλαιοκράτες, οικοδομώντας με δυσκολίες και αδυναμίες την νέα κοινωνία. Εχοντας όμως κατακτήσεις σε όλους τους τομείς, που σήμερα φαντάζουν άπιαστα όνειρα για τους εργαζόμενους στην σημερινή καπιταλιστική πραγματικότητα. της επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα και της «γκλαμουράτης» αλλά ...άδειας ζωής. Η λυσσασμένη επίθεση που εξαπολύουν οι κεφαλαιοκράτες, οι νεοφιλεύθεροι, οι σοσιαλδημοκράτες, οι «πράσινοι», οι οπορτουνιστές διαχειριστές του εκμεταλλευτικού συστήματος, δείχνει και άλλο ένα πράγμα. Γνωρίζουν ότι η νίκη τους είναι προσωρινή. Ξέρουν ότι όσο οι λαοί βιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα (αυτό που ονομάζουν ελευθερία), υπάρχει η αντικειμενική βάση για νέες κοινωνικές επαναστάσεις. Αυτό είναι που φοβούνται, και αυτόν τον φόβο τους πρέπει να τον κάνουμε και πάλι τον χειρότερο εφιάλτη τους.