To 1999 υπήρξε μια χρονιά - σταθμός για τα κοινοβουλευτικά μας ήθη. Διότι είναι ίσως η πρώτη φορά που το αστικό κράτος έφτασε τόσες πολλές φορές στην ανάγκη να βγάλει από πάνω του το μανδύα της κοινοβουλευτικής δημοκρατικοφάνειας και να μείνει με το πραγματικό του πρόσωπο. Το στυγνό, ταξικό πρόσωπο μιας εξουσίας που για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που εκπροσωπεί δε σταματά πουθενά. Και όταν λέμε «πουθενά» εννοούμε «πουθενά». Ως προς το τελευταίο, τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μέσα στο 1999, αποτελούν την πειστικότερη απόδειξη.

Η είσοδος του 1999 συνοδεύτηκε από μεγάλους αγώνες στο χώρο της Παιδείας. Ηδη οι εισαγγελείς και οι ασφαλίτες είχαν πιάσει δουλιά από νωρίς, χωρίς βέβαια την απαραίτητη «νομιμοποιητική» βάση, τη φασιστική, δηλαδή, Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία ήρθε στα τέλη του '99.

Το μεγάλο γεγονός, όμως, της αρχής του χρόνου που έφυγε, «έσκασε» στα μέσα του Φλεβάρη. Τότε, στις 15 του μήνα, γνωστοποιείται ότι ο ηγέτης των Κούρδων, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, πέρασε από τα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης στο στρατοκρατικό καθεστώς της Αγκυρας! Την ίδια μέρα στην Αθήνα έχει ξεσπάσει ένα ανελέητο πογκρόμ κατά των Κούρδων οικονομικών μεταναστών! Στην Ελλάδα εμφανίζονται εικόνες ντροπής, με τους αγωνιστές Κούρδους να χτυπιούνται από την Αστυνομία, καθώς διαδηλώνουν υπέρ του ηγέτη τους ενώ μια σειρά ελληνικές πρεσβείες του εξωτερικού πολιορκούνται από Κούρδους πρόσφυγες.

Η παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους συγκλονίζει το πανελλήνιο. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ήταν επιλογή του Κούρδου ηγέτη να βρεθεί στην - πρακτοροκρατούμενη από το FBI - Κένυα, ο Κ. Σημίτης προχωρά σε διάγγελμα με το οποίο καλύπτει πλήρως τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση υπουργούς του και φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίσει το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του κουρδικού λαού «βία, τρομοκρατία και αποσχιστικό κίνημα»! (διάγγελμα Σημίτη 17/2/99). Λίγες μέρες αργότερα και ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κλονίζεται από τις λαϊκές αντιδράσεις, ο πρωθυπουργός επιλέγει να «καρατομήσει» τρεις υπουργούς (τον επί Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο, τον υπουργό Εσωτερικών Α. Παπαδόπουλο και το Δημόσιας Τάξης Φ. Πετσάλνικο), για να αντιμετωπίσει τη λαϊκή κατακραυγή. Ανακοινώνει μάλιστα τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για τη διερεύνηση της κατάστασης, το πόρισμα της οποίας - ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις - καταλήγει να είναι... αθωωτικό για την κυβέρνηση.

Η αλήθεια φυσικά είναι άλλη και γνωστή στους πάντες. Οπως προκύπτει, δε, από το πόρισμα Κωστούλα (του Ελληνα πρέσβη στην Κένυα, στην πρεσβεία του οποίου είχε καταλύσει ο Οτσαλάν), η ελληνική κυβέρνηση διά του υπουργού Εξωτερικών και του επικεφαλής της ΕΥΠ, ουσιαστικά παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο - αφού τον οδήγησε στην Κένυα - να εισηγείται λίγες μέρες αργότερα μέχρι και την πρόσληψη «μπράβων» (!) για να εξαναγκάσουν διά της βίας τον Κούρδο ηγέτη και τις τρεις συνεργάτιδες, που ήταν μαζί του, να εγκαταλείψουν το χώρο της πρεσβείας. Τελικά ο Οτσαλάν αποχώρησε από την ελληνική πρεσβεία, έπεσε στα χέρια των Τούρκων και οι διαταγές των ΗΠΑ εξετελέστηκαν... Οσο για τις εικόνες του δέσμιου Οτσαλάν να βρίσκεται στα χέρια της ΜΙΤ και να μεταφέρεται στην Τουρκία θα αποτελούν εικόνες άρρηκτα συνδεδεμένες με την κυβέρνηση Σημίτη.

Με νωπή την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους πραγματοποιείται το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όπου επανεκλέγεται στη θέση του προέδρου του ο Κ. Σημίτης. Οι εργασίες του συνεδρίου πιστοποιούν την απόσταση που χωρίζει το συγκεκριμένο κόμμα από την ελληνική κοινωνία, καθώς - σε αντίκρουση μιας μικρής μερίδας συνέδρων που αποδοκιμάζουν για τη στάση του στην υπόθεση Οτσαλάν τον Θ. Πάγκαλο όταν ανεβαίνει στο βήμα - η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων τον αποθεώνουν!

Η συνέχεια είναι μια τραγική επιβεβαίωση για την ποιότητα εκείνων που κυβερνούν τον τόπο: Στις 24 Μάρτη ξεσπά η επιδρομή του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας. Η γειτονική χώρα φλέγεται, άμαχοι εκτελούνται εν ψυχρώ επί 78 μέρες, το ένα «λάθος διαδέχεται το άλλο» και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπογράφει το έγκλημα!

Μια απύθμενη υποκρισία έρχεται στο προσκήνιο. Ενώ η κυβέρνηση συνεργεί στον όλεθρο, ενώ δίνει «γην και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστές (σσ: η Ελλάδα μετατρέπεται σε «γέφυρα» αποβίβασης των στρατιωτών του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο, το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» αποπλέει για την Αδριατική, η κυβέρνηση υπογράφει οτιδήποτε της υποδεικνύουν οι ευρωατλαντικοί με στόχο την καθυπόταξη του σέρβικου λαού, η Θεσσαλονίκη και γενικά η Βόρεια Ελλάδα έχουν μετατραπεί σε «διοικητήριο» και «επιμελητιακό κόμβο» των ΝΑΤΟικών δυνάμεων), την ίδια ώρα ισχυρίζεται ανενδοίαστα ότι «δε συμμετέχει» στον πόλεμο!

Το στίγμα του συνεργάτη των δολοφόνων είναι βαμμένο με πολύ αίμα για να μπορέσει η κυβέρνηση να το βγάλει από πάνω της. Είναι, δε, τέτοια η υποτέλειά της που δεν της επιτρέπει ούτε τον ελάχιστο ελιγμό. Διότι η κυβέρνηση όχι μόνο υπέγραψε τη σφαγή του σερβικού λαού και τάχθηκε «παρά τω πλευρώ» των εκτελεστών κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, αλλά επιπλέον, φρόντισε - μεσούσης της αιματοχυσίας - να βάλει την υπογραφή και κάτω από το «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ, νομιμοποιώντας έτσι τον γκανγκστερικό ρόλο του και την υπεράνω κάθε αρχής δολοφονική δράση του. Οσο για τη στάση της μετά τον πόλεμο ήταν επίσης «συνεπής» η κυβέρνηση: Η υπογραφή του κ.Σημίτη κάτω (και) από το «Σύμφωνο Σταθερότητας» για τα Βαλκάνια, καθώς και η αποστολή Ελλήνων μισθοφόρων στην αποστολή της ΝΑΤΟικής δύναμης που εισήλθε ως δύναμη κατοχής στο Κοσσυφοπέδιο, το επιβεβαιώνει.

Τρεις μέρες μετά τη λήξη των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, στις χώρες της ΕΕ διεξάγονται οι ευρωεκλογές. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση του κ. Σημίτη εισπράττει το τίμημα της πολιτικής της: Το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ πέφτει από το 41% (των εθνικών εκλογών του 1996) στο 33% στις ευρωεκλογές. Περίπου 800.000 ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη τους στην αντιλαϊκή κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχαν ψηφίσει πριν τρία χρόνια. Είναι φανερό ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση μειοψηφίας στη συνείδηση του ελληνικού λαού, στο εσωτερικό της οποίας - παρά το γεγονός ότι η ΝΔ δεν κατάφερε να καρπωθεί στις ευρωεκλογές τη λαϊκή δυσαρέσκεια - πληθαίνουν οι φωνές περί επερχόμενης ήττας στις εθνικές εκλογές.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση προσπαθεί να επενδύσει στην καλοκαιρινή ραστώνη που ακολουθεί. Χρησιμοποιεί όμως ένα ακόμα χαρτί: Το χαρτί του τζόγου! Η εκρηκτική άνοδος των μετοχών στη Σοφοκλέους γίνεται - εν μέσω καλοκαιριού - προπαγανδιστικό παιχνίδι από το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο. Το μήνυμα είναι σαφές: Ούτε ο Οτσαλάν, ούτε η Γιουγκοσλαβία, ούτε η ανεργία (που έχει εκτιναχτεί στο 11%) δεν έχουν σημασία. Σημασία έχουν οι «φούσκες», κατά την κυβερνητική προπαγάνδα.

Λίγες μέρες πριν την άνοδο του Κ. Σημίτη στη Θεσσαλονίκη για τη Διεθνή Εκθεση, ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο επιδίδονται σε μια προπαγάνδα πρωτοφανούς ψεύδους: Με διαδοχικά διαγγέλματα προς τον ελληνικό λαό, ο Κ. Σημίτης και οι επί των οικονομικών υπουργοί του, αρχίζουν να... μοιράζουν λεφτά στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους! Πρόκειται για το αποκαλούμενο και ως «πακέτο Σημίτη», που - όπως λέει ο πρωθυπουργός - θα δοθεί στις ασθενέστερες τάξεις με τη μορφή επιδοτήσεων, αυξήσεων κλπ, αφού τώρα «άρχισε να αποδίδει η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης». Αφού «οι θυσίες για την ΟΝΕ έπιασαν τόπο»!

Ο προεκλογικός σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι προφανής. Ακόμα πιο οφθαλμοφανής γίνεται η τακτική της από τη στιγμή που αποφάσισε να ανακινήσει, σε μια στιγμή ανύποπτη, το θέμα της εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας. Η αντίδραση της ΝΔ που δείχνει να επιλέγει τις πρόωρες εκλογές δημιουργεί το σκηνικό της προεδρολογίας, που κράτησε μέχρι τα τέλη του χρόνου, με τη ΝΔ να ανακοινώνει τελικά την απόφασή της για υπερψήφιση του Κ. Στεφανόπουλου. Ωστόσο, η τακτική του ΠΑΣΟΚ, που έχει σχεδιάσει όλες τις κινήσεις του με δεδομένες τις πρόωρες εκλογές, συνεχίζεται και εκείνο που τώρα αναζητείται είναι η επίκληση του «εθνικού λόγου» που θα του επιτρέψει να είναι εκείνο, πλέον, που θα επιβάλει τις πρόωρες εκλογές.

Οσο για τη «σωτήρια» ΟΝΕ ο ελληνικός λαός αντιλήφθηκε πολύ καλά ότι θα την πληρώνει εσαεί, αν δεν αλλάξει η πολιτική κατάσταση στον τόπο. Αντί άλλης αποδείξεως αρκεί ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση στο τέλος του χρόνου, γνωστός και ως ο «προϋπολογισμός της ένταξης στην ΟΝΕ» και της... εισόδου σε ακόμα μεγαλύτερα πελάγη ανέχειας για τα λαϊκά στρώματα.

Το βασικό σλόγκαν της κυβέρνησης από τις ευρωεκλογές και μετά, αυτή η περίφημη «φροντίδα» της στα προβλήματα της «καθημερινότητας» του πολίτη, καταρρέει μετά τα 5,9 Ρίχτερ που έπληξαν την Αθήνα. Εκτός από τους χιλιάδες άνθρωπους που μένουν άστεγοι είναι και οι 138 νεκροί που ακόμα ζητούν δικαίωση. Ο κ. Σημίτης αν και δηλώνει ότι «θα αποδοθούν ευθύνες και οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν» για τις φονικές καταρρεύσεις των κτιρίων, ακόμα... ουδέν. Αντίθετα, εκείνο που ανακοινώθηκε με απρόβλεπτο θράσος από τον Κ. Λαλιώτη είναι ότι οι φάκελοι των χάρτινων κτιρίων «χάθηκαν». Χάθηκε μαζί τους και το φιλότιμο, όπως απέδειξαν οι φιέστες των κυβερνώντων στις σεισμόπληκτες περιοχές και η πρωτοφανής επιχείρηση να «σπρωχτούν» οι σεισμόπληκτοι να ξαναγυρίσουν στα λαβωμένα σπίτια τους, ώστε να «εξαφανιστεί» το πρόβλημα δεκάδων χιλιάδων οικογενειών που ζουν ένα απίστευτο δράμα από τις 7 Σεπτέμβρη και μετά...

Η επίσκεψη Κλίντον...

Πέρα όμως από το εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση συνεχίζει να δίνει τις απαραίτητες εξετάσεις και στο εξωτερικό. Η επίσκεψη Κλίντον στην Αθήνα γίνεται η κατάλληλη ευκαιρία για μια απίστευτη επίδειξη υποτέλειας. Η κυβέρνηση - μετά την αναβολή της επίσκεψης για μια βδομάδα και την αλλαγή του προγράμματος που περιορίζει το ταξίδι του Κλίντον σε μια μέρα αντί για τρεις, όπως αρχικά προβλεπόταν - αποφασίζει να βάλει την Αθήνα στο «γύψο»: Με την ανάσυρση χουντικών διαταγμάτων απαγορεύεται η φιλειρηνική συγκέντρωση και πορεία του λαού στην αμερικανική πρεσβεία! Την ίδια ώρα ανακοινώνεται ότι καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του Κλίντον στην Ελλάδα, απαγορεύεται η οποιαδήποτε μετακίνηση πολιτικών στη μισή Αθήνα!

Η κυβέρνηση δίνει και τα τελευταία διαπιστευτήρια του ραγιαδισμού της. Στις 19 Νοέμβρη, ημέρα άφιξης του Αμερικανού προέδρου, το ΠΑΣΟΚ εκτός από τις στρατιές των ΜΑΤ επιστρατεύει κάθε λογής χαφιέδες και προβοκάτορες που, ενώ οι μεν χτυπούν τους διαδηλωτές, που αψηφούν την απαγόρευση και συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα, οι δε, πυρπολούν την Αθήνα. Την άλλη μέρα ο Κλίντον εκτός των άλλων, σε κοινή συνέντευξη με τον Κ. Σημίτη, εκφράζει «το θαυμασμό του» και «αποτίει φόρο τιμής» (!) για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας...

Μετά την αποχώρηση του Κλίντον και τον τερματισμό της περιοδείας του στην περιοχή, ακολουθεί η επίσημη πια αποκρυστάλλωση των αποτελεσμάτων αυτής της επίσκεψης και - για την ακρίβεια - των εντολών που ο πρόεδρος των ΗΠΑ μετέφερε στους υφισταμένους του. Τα πρώτα δείγματα είχαν ήδη δοθεί, άλλωστε, στην Κωνσταντινούπολη, ένα μήνα πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου η συνάντηση μεταξύ Ετσεβίτ - Σημίτη έθεσε επιτακτικά την άρση του ελληνικού βέτο, όσον αφορά την ανακήρυξη της Τουρκίας σε υποψήφια για ένταξη χώρα στην ΕΕ. Η Σύνοδος του Ελσίνκι ήρθε να επικυρώσει αυτή την ειλημμένη απόφαση. Μια απόφαση που συνοδεύτηκε από την υπογραφή της κυβέρνησης κάτω από ένα κείμενο με το οποίο η ελληνική πλευρά αποδέχεται την ύπαρξη «συνοριακών διαφορών» με την Τουρκία (!), ενώ επίσης αποδέχεται τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου με τη σφραγίδα της ΕΕ και με «κερασάκι» την ένταξη της... μη κατεχόμενης Κύπρου στην ΕΕ!

Κι, όμως, κι εδώ η κυρίαρχη προπαγάνδα έκανε το «θαύμα» της. Η απόφαση εμφανίστηκε στο εσωτερικό της χώρας σαν «εθνική νίκη» αφού - κατά τους υπερασπιστές της - η ΕΕ κάλεσε την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη για να λύσει τις «συνοριακές διαφορές» με την Ελλάδα. Οτι η θέση αυτή είναι ακριβώς ίδια με εκείνη που είχαν διατυπώσει οι ΗΠΑ - και αποδέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση - αμέσως μετά την κρίση στα Ιμια, μόνο τυχαίο δεν είναι...

Θα ήταν προτιμότερο να μπορούσαμε να κλείσουμε εδώ αυτό το «απολογιστικό» για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1999. Δυστυχώς δε γίνεται. Κι αυτό διότι το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του τη χρονιά που φεύγει «μεγαλούργησαν» σε έναν ακόμα τομέα: Στον αντικομμουνισμό.

Δεν πρόκειται για «κεραυνό εν αιθρία». Τόσο διότι ο αυταρχισμός και η αντιδημοκρατική εκτροπή δεν μπορεί παρά είναι σύμφυτος με τον αντικομμουνισμό, όσο και διότι η ποιότητα - επαναλαμβάνουμε - των κυβερνώντων προδιαθέτει για τέτοιες μεθοδεύσεις. Ετσι, για πρώτη φορά από την πτώση της χούντας έχουμε το φαινόμενο να τολμά μια κυβέρνηση να θέσει ακόμα και «όρια νομιμότητας», όσον αφορά στη δράση του ΚΚΕ! Δεν υπάρχει λαϊκή διεκδίκηση και κινητοποίηση που οι θιασώτες των χουντικών διαταγμάτων να μην ανακαλύπτουν πίσω τους «κομμουνιστικό δάκτυλο»! Το ΚΚΕ αποτελεί για τους κυβερνώντες το μέγα ένοχο και «υποκινητή» των κινητοποιήσεων...

Ετσι η χρονιά που ξεκίνησε με αντιΚΚΕ επιθέσεις (λόγω του αγώνα των μαθητών) και συνεχίστηκε με αισχρό αντικομμουνισμό (για να «εξηγήσει» η κυβέρνηση τη λαϊκή αποδοκιμασία, άλλοτε για τη στάση της στην υπόθεση Οτσαλάν, άλλοτε στην υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας κλπ), έκλεισε με τον ίδιο τρόπο: Με τον Γερ. Αρσένη να επιτίθεται στο ΚΚΕ, την ίδια ακριβώς στιγμή που ανακοίνωσε τη φασιστική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου κατά των μαθητών και με τον Ε. Γιαννόπουλο να καταθέτει μήνυση κατά του «Ριζοσπάστη», καθώς και αγωγή ζητώντας «αποκατάσταση» 500 εκατ. δραχμών για την «αντιστασιακή» τιμή του. Η τιμή του υπουργού, παρεμπιπτόντως, θίχτηκε όχι από τη συμμετοχή του στα Τάγματα Ασφαλείας (σύμφωνα με καταγγελίες συναδέλφου του βουλευτή), αλλά από δημοσιεύματα της εφημερίδας ειδήσεων που τον αφορούν...