Βαδίζουμε, ήδη, στην πολυδιαφημισμένη νέα χιλιετία. Η πραγματικότητα, όμως, απέχει πολύ από το κλίμα τεχνητής ευφορίας, που καλλιεργούν τα διάφορα κέντρα και οπαδοί της «παγκοσμιοποίησης». Σε αντίθεση με το αποχαυνωτικό κλίμα της ψεύτικης ευμάρειας, υπογραμμίζει την ανάγκη της κινητοποίησης των λαών. Χαρακτηριστικά και, ταυτόχρονα, περισσότερο και από τραγικά είναι τα στοιχεία, που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα από το ιρακινό υπουργείο Υγείας -ακόμη κι αν περιέχουν κάποια δόση υπερβολής. Περίπου 1.260.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στο Ιράκ, από τον Αύγουστο του 1990, εξαιτίας των οικονομικών κυρώσεων, που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μέσω του ΟΗΕ. Περισσότερα από 500.000 παιδιά, μέχρι πέντε ετών, πέθαναν στα εννιά τελευταία χρόνια, λόγω των κυρώσεων, που στερούσαν από τον ιρακινό λαό βασικά είδη διατροφής και στοιχειώδη φάρμακα. Ακόμη και σήμερα, αναφέρει η έκθεση, πεθαίνουν τα 100 στα 1.000 παιδιά, που γεννιούνται, εξαιτίας των μεγάλων ελλείψεων.

Αλήθεια, τι άλλο χρειάζεται, για να καταλάβει ο καθένας, πόσο απάνθρωποι και εγκληματικοί είναι η νέα τάξη πραγμάτων και οι φορείς της; Τι άλλο χρειάζεται, για να καταδικαστούν οριστικά και αμετάκλητα, τόσο αυτοί, όσο και όποιοι συνένοχοί τους ανά τον κόσμο, όπως και όσοι συμπορεύονται μαζί τους; Αραγε, τι άλλο χρειάζεται να γίνει, ώστε να σηκώσουν οι λαοί φωνή αντίστασης και να πάρουν στα δικά τους χέρια την υπόθεση των χωρών τους και του κόσμου ολόκληρου;