Η δίκη Γιαννόπουλου - Κατριβάνου φαίνεται ότι στη βδομάδα που έρχεται θα πάρει τέλος. Η πρόταση του εισαγγελέα Εφετών για ενοχή του υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά κατά το κατηγορητήριο του Ε. Γιαννόπουλου ασφαλώς προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις, αλλά, με δεδομένους τους όρους της δίκης, εθεωρείτο δεδομένη, ιδιαίτερα, για όσους την παρακολούθησαν απο κοντά, Με τους δικαστές να δικάζουν υπόθεση του πολιτικού προϊσταμένου τους, ο οποίος παρακολουθεί, παριστάμενος ανελλιπώς στην αίθουσα του δικαστηρίου και με «άγρυπνο βλέμμα», ως διάδικος... οτιδήποτε άλλο θα αποτελούσε έκπληξη. Αλλωστε, επανειλημμένα η υπεράσπιση του κατηγορούμενου διαμαρτυρήθηκε στο δικαστήριο, επισημαίνοντας την άνιση μεταχείριση σε βάρος της πλευράς Θ. Κατριβάνου. Κάτι που έκανε τον τελευταίο, στην προχτεσινή απολογία του, να προεξοφλήσει την καταδίκη του επισημαίνοντας «μεροληπτική στάση του προέδρου του δικαστηρίου σε βάρος του».

Ωστόσο, πέραν αυτών κι ενώ αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου, είναι χρήσιμο να επισημανθούν ορισμένα από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην ακροαματική διαδικασία και, μάλιστα, με τη κατάθεση επίσημων εγγράφων, για τη δράση του Ε. Γιαννόπουλου, τόσο στη κατοχική όσο και στην εμφυλιοπολεμική περίοδο, μετά το 1945. Στοιχεία που, τουλάχιστον, βγάζουν το... φωτοστέφανο του αντιστασιακού από τον Ε. Γιαννόπουλο. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που προκύπτουν από το στρατολογικό μητρώο και άλλα επίσημα έγγραφα, που είδαν το φως, και με τις καταθέσεις μαρτύρων, σχετικά με τη δράση του στην Κατοχή, ο Ε. Γιαννόπουλος:

Αφού απελύθη την 30.6.41 του στρατεύματος, μετετάγη στα στελέχη της εφεδρείας. Ομως με αίτησή του, που γίνεται δεκτή στις 18.9.42 από το διαβόητο υπουργό Στρατιωτικών Γ. Μπάκο και μετά από ορκωμοσία στην κατοχική κυβέρνηση, εισέρχεται στον κατοχικό στρατό ως μόνιμος λοχίας.

Τοποθετείται στην Αστυνομία Πόλεων Πειραιώς και από το φάκελό του προκύπτει ότι τοποθετείται στις Στρατιωτικές Φυλακές Πειραιώς, πράγμα που απέκρυψε στη δήλωσή του της 7.9.47. Με την υπ' αρ. 148912/1943 διαταγή του ο τότε ΥΕΘΑ διαθέτει τον Ε. Γιαννόπουλο, από τις στρατιωτικές φυλακές Πειραιώς, στα Ανεξάρτητα Ευζωνικά Τάγματα, όπου η συμμετοχή ήταν εθελούσια και απαιτείτο η ιδιόχειρη αίτηση του ενδιαφερόμενου.

Με το διάταγμα 28.3.44, εγκρίνεται μετά από σύμφωνη γνώμη της ΑΣΥΕ η προαγωγή του στο βαθμό του ανθυπασπιστή, με βάση πιστοποιητικό τραυματισμού του στο Πόγραδετς που του δίνει ο διοικητής του στο αλβανικό μέτωπο - η προαγωγή, όμως δόθηκε 15 μήνες μετά την παραγραφή του δικαιώματος που παρείχε το ΝΔ 709/41.

Περί τον Αύγουστο του '44 εγγράφεται στη δύναμη του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Μελισσίων, καίτοι εστερείτο φύλου πορείας, κατόπιν προφορικής παρεμβάσεως του στρατιωτικού αρχιάτρου Αθ. Βλαχιώτη στο διοικητή Χ. Στεφάνου ως ανθυπασπιστής του Ν.2588/21. Αργότερα, σύμφωνα με δική του κατάθεση (του Ε.Γ.) κατατάσσεται στον ΕΛΑΣ. Ο ίδιος καταθέτει ότι κατετάγη στον ΕΛΑΣ μετά το Σύμφωνο του Λιβάνου και δηλώνει, στις 7.9.47, ιδιοχείρως, πως δεν έλαβε μέρος σε καμιά μάχη εναντίον των Γερμανών.

Στις διαδικασίες των ανακριτικών συμβουλίων προτείνει ως μάρτυρά του τον Χ. Στεφάνου ο οποίος, Στεφάνου, μεταξύ άλλων καταθέτει ότι ο Ε. Γιαννόπουλος υπηρετούσε προ της τοποθετήσεώς του στο Σανατόριο, στα Ευζωνικά Τάγματα.

Αυτές είναι μερικές από τις κατοχικές δραστηριότητες του Ε. Γιαννόπουλου όπως παρουσιάστηκαν μέσα από σχετικά επίσημα έγγραφα και μαρτυρικές καταθέσεις. Ωστόσο την ίδια περίοδο ο Ε. Γιαννόπουλος παρουσιάζεται να είναι και ενταγμένος στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, πράγματα που δε συμβιβάζονται σε καμιά περίπτωση, όπως είπε ο Θ. Κατριβάνος και άλλοι μάρτυρες στην απολογία του. Ενώ, είναι γνωστό, πως, μετά το '45, στην εμφυλιοπολεμική περίοδο που οι αγωνιστές διώκονταν απηνώς για τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση, ο Ε. Γιαννόπουλος με επίσημη άδεια διηύθυνε «πολιτιστικό κέντρο» στο Περιστέρι, χωρίς να ενοχληθεί από το εμφυλιοπολεμικό κράτος...