Ο Πέτρος Τατούλης, από την πρώτη ώρα της ανακήρυξης της υποψηφιότητάς του ως υποψήφιου Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, δηλώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί πως θέλει να «απεγκλωβιστεί από αντιλήψεις και κομματικούς μηχανισμούς», να «απευθυνθεί αποκλειστικά στους πολίτες και την ίδια την κοινωνία», να «ενεργοποιήσει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου» και άλλα παρόμοια του συρμού. Αναφερόμενος, μάλιστα, στην υποψηφιότητά του, ο Π. Τατούλης, προ ημερών στην ΕΡΑ Καλαμάτας, σημείωνε σχετικά πως αυτή «δεν έχει να κάνει με μια διαδικασία που θέλει συνεννόηση κάτω από τα τραπέζια. Εχει να κάνει με την ίδια την κοινωνία, είναι μια ανατρεπτική, ρηξικέλευθη πρόταση που δεν μπαίνει στη λογική της διαχειριστικής πολιτικής».

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο Νίκος Τσιβουράκης, γραμματέας της ΝΕ Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ, για λόγους που έχουν να κάνουν με την όσο το δυνατό απόσβεση των τριγμών που προκάλεσε στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ η στήριξη στην υποψηφιότητα Τατούλη, αποκάλυψε στην τοπική εφημερίδα «Αιχμή» πως στη διαδικασία που προηγήθηκε μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Τατούλη, το κόμμα του (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ) εξασφάλισε ότι και οι πέντε αντιπεριφερειάρχες της Πελοποννήσου θα είναι από το ΠΑΣΟΚ. Νωρίτερα, ανάλογη στήριξη - χωρίς ωστόσο να έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμη τυχόν ανταλλάγματα - προς τον Π. Τατούλη έχει προσφέρει και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Οι κολεγιές ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ., που διευρύνονται με τη ΝΔ, ακόμα και με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως στην περίπτωση της Ικαρίας, «ανθίζουν» στο έδαφος της ενιαίας στρατηγικής που υπηρετούν, υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στο λαό. Το συμφέρον της πλουτοκρατίας είναι αυτό που καθορίζει και την ηθική τους, σε βαθμό τέτοιο ώστε να μη διστάζουν τη μια να καμώνονται τους μαλωμένους και την άλλη να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις. Για παράδειγμα, στις 15 Σεπτέμβρη του 2008, σε άρθρο του ο Π. Τατούλης σημείωνε, μεταξύ άλλων, πως ο Γιώργος Παπανδρέου είναι δημιούργημα της «οικογενειοκρατίας» και του «φαβοριτισμού, αισθάνεται «πρίγκιπας» που έχει «αυλή», η οποία «του υπαγορεύει την πολιτική του», ηγείται ενός ΠΑΣΟΚ που οι εσωτερικές του ισορροπίες καθορίζονται από το γεγονός ότι «είναι πολλά τα λεφτά της εξουσίας». Τότε, το συμφέρον της πλουτοκρατίας επέβαλε τη γιαλατζί αντιπαράθεση. Τώρα επιβάλλει την κολεγιά.

Τα λαϊκά στρώματα της Αρκαδίας, της Μεσσηνίας, της Λακωνίας, της Αργολίδας και της Κορινθίας, έχουν πια την πείρα να ξεχωρίζουν τους εχθρούς από τους φίλους. Αρκεί να τη βάλουν σε κίνηση, να την αξιοποιήσουν, να απεγκλωβιστούν από τις δυνάμεις την πολιτική των οποίων έχουν δοκιμάσει από πρώτο χέρι. Με την ψήφο τους στη «Λαϊκή Συσπείρωση», που στηρίζει το ΚΚΕ, έχουν τη δυνατότητα να δώσουν ένα γερό μάθημα σε όσους με την πολιτική τους συρρίκνωσαν το εισόδημά τους, τα δικαιώματά τους, τον ελεύθερο χρόνο τους, την ποιότητα ζωής τους. Με την πάλη και την ψήφος τους να βάλουν τις βάσεις για ριζικές αλλαγές προς όφελός τους σε όλα τα επίπεδα.