«Κίνητρα, περισσότερα κίνητρα» προς τις επιχειρήσεις, «ώστε να υπάρξουν επενδύσεις ικανές να ξαναβάλουν τη χώρα στην τροχιά της ανάπτυξης», ζητούν στο χτεσινό κύριο άρθρο τους τα «Νέα», προτρέποντας μάλιστα την κυβέρνηση να αξιοποιήσει το κατάλληλο κλίμα που υπάρχει «για ακόμα πιο γενναίες αποφάσεις στο μέτωπο της προσέλκυσης επενδύσεων». Ασφαλώς και ο αποδέκτης δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά τα λαϊκά στρώματα που πρέπει να αποδεχτούν και αν είναι δυνατόν να συναινέσουν στο μονόδρομο της πλουτοκρατίας. Στο όνομα λοιπόν της ανάπτυξης και της εξόδου από την κρίση γίνεται μια συστηματική πλύση εγκεφάλου υπέρ της θέσπισης γενναίων κινήτρων και διαδικασιών - εξπρές για την προσέλκυση επενδύσεων, που τάχα θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας, ανάπτυξη, κ.ο.κ. Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει». Ποτέ δεν έλειψαν τα κίνητρα και το φιλικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις. Αντίθετα, αυτή ήταν μία από τις βασικές αιτίες που οδήγησαν στην κρίση: οι γενναιόδωροι επενδυτικοί νόμοι, η φορολογική ασυλία, η φτηνή γη και υποδομές, οι επιδοτούμενες ασφαλιστικές εισφορές και απαλλαγές κ.ο.κ. Το μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου ΑΕΠ κατέληγε κατευθείαν στις τσέπες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό που θέλουν λοιπόν να πετύχουν με την επιθετική προπαγάνδα υπέρ των επενδύσεων, είναι να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι περίπου ως νομοτέλεια τη σφαγή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους (κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία), το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την καταστροφή του περιβάλλοντος, κ.ο.κ.