ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Οσον αφορά τα συγκριτικά στοιχεία για όλη την περίοδο 1990-1998 είναι αποκαλυπτικό ότι οι δαπάνες για τις συντάξεις ως ποσοστό του ΑΕΠ έχουν παραμείνει στάσιμες στην Ελλάδα (!!!). Συγκεκριμένα οι δαπάνες για τις συντάξεις αποτελούσαν το 12,1% του ΑΕΠ το 1990, μειώθηκαν ακόμη περισσότερο στο 11,4% του ΑΕΠ το 1993, έφθασαν στο 11,7% του ΑΕΠ το 1996 και κατέληξαν στο 12,5% του ΑΕΠ το 1998, δηλαδή όσο περίπου ήταν και στις αρχές της δεκαετίας. Στο σύνολο των χωρών της ΕΕ οι δαπάνες για τις συντάξεις αυξήθηκαν από το 11,7% το 1990, στο 12,8% του ΑΕΠ το 1993 και το 1996 και στο 12,6% του ΑΕΠ το 1998 και όπως τονίζει η Κομισιόν, «η εξέλιξη των δαπανών για τις συντάξεις δεν ήταν κανονική» κατά τη διάρκεια της οχτάχρονης περιόδου. Στη χώρα που δαπανά τα περισσότερα, στην Ιταλία, οι δαπάνες για τις συντάξεις ήταν 13,5% του ΑΕΠ το 1990 και έφθασαν στο 14,7% του ΑΕΠ το 1998, ενώ στη χώρα που δαπανά τα λιγότερα, την Ιρλανδία, οι δαπάνες αποτελούσαν μόλις το 5,6% του ΑΕΠ το 1990 και μειώθηκαν ακόμη περισσότερο στο 4,1% του ΑΕΠ το 1998. Ετσι το 1998 οι δαπάνες για τις συντάξεις ήταν οι εξής ως ποσοστό του ΑΕΠ: Ιταλία (14,7), Αυστρία (14,1), Γαλλία (13,3), Ολλανδία (13,3), Γερμανία (12,9), Σουηδία (12,5), Ελλάδα (12,5), Βέλγιο (12,1), Λουξεμβούργο (12,1), Φινλανδία (11,2), Δανία (10,9), Βρετανία (10,8), Ισπανία (10,7), Πορτογαλία (10,6) και Ιρλανδία (4,1).

Οσον αφορά πιο αναλυτικά τα υπόλοιπα στοιχεία της Κομισιόν, η Ελλάδα είναι προτελευταία στις «κοινωνικές παροχές σε χρήμα» (επιδόματα κατοικίας, γέννησης, εργατικών ατυχημάτων, ασθένειας, εγκυμοσύνης) στο σύνολο της ΕΕ, με εξαίρεση την Πορτογαλία. Συγκεκριμένα το 1998, οι κοινωνικές παροχές σε χρήμα αποτελούσαν μόλις το 15% του συνόλου των κοινωνικών δαπανών, ενώ το υπόλοιπο 32% κάλυπταν οι «παροχές σε είδος» (νοσοκομεία, οίκοι ευγηρίας κλπ.) και το 53% οι συντάξεις. Τις λιγότερες κοινωνικές παροχές σε χρήμα στην ΕΕ έχει η Πορτογαλία (12% του συνόλου) και τις υψηλότερες, παραδόξως, η Ιρλανδία (33% του συνόλου) και το Βέλγιο (30% του συνόλου). Οσον αφορά τα συγκριτικά ποσοστά για το σύνολο της ΕΕ, οι συντάξεις ποσοστιαία ξεπερνούν το 50% των δαπανών στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, την Αυστρία και το δουκάτο του Λουξεμβούργου. Και ενώ η Δανία ξοδεύει το ίδιο ποσοστό για τις συντάξεις και τις «παροχές σε είδος» (38%), η Ιταλία έχει τη μεγαλύτερη «ψαλίδα», αφού δαπανά το 61% για τις συντάξεις, το 23% για τις «παροχές σε είδος» και το 17% για «παροχές σε χρήμα» (επιδόματα).

Οσον αφορά, τέλος, την ποσοστιαία κατανομή ανά κατηγορία των δαπανών για τις συντάξεις η Ελλάδα δαπάνησε το 1998 το 69% για τις συντάξεις γήρατος, το 9% στις αναπηρικές συντάξεις, το 16% στις λεγόμενες συντάξεις επιβίωσης και το 6% για «άλλες κατηγορίες» συντάξεων (πρόωρες και μερικές συντάξεις). Τα αντίστοιχα ποσοστά για το σύνολο της ΕΕ είναι 75 - 9 - 10 - 5(%). Τα κράτη - μέλη με το μεγαλύτερο ποσοστό δαπανών στις συντάξεις γήρατος είναι η Βρετανία (81%), η Γαλλία (80%) και η Γερμανία (79%). Τα κράτη - μέλη με το μεγαλύτερο ποσοστό αναπηρικών συντάξεων είναι η Ολλανδία (22%), η Πορτογαλία (21%) και η Φινλανδία (20%). Τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό δαπανών για τις «άλλες κατηγορίες» συντάξεων και είναι η Δανία (23%), η Ιρλανδία (16%), η Αυστρία (13%) και η Φινλανδία (12%). Στην Ιρλανδία και την Αυστρία πάνω από το 40% των ηλικιών μεταξύ 50 και 59 ετών δεν απασχολούνται, σε σύγκριση με το 35,6% που είναι ο μέσος κοινοτικός όρος. Η Σουηδία έχει το χαμηλότερο σχετικό ποσοστό (15%).