Και κάτι ακόμη. Ας μην υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη, ότι η όποια παραπέρα αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια -και μάλιστα ευρύτερη της μέχρι σήμερα- θα γίνει ειρηνικά και ήσυχα, μέσα από μια διεθνή διάσκεψη, όπως λέει ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Ενδεχομένως, βέβαια, να γίνει και κάποια διεθνής διάσκεψη, όπου οι μεγάλες δυνάμεις θα επιβάλουν τους όρους και τις επιδιώξεις τους. Θα έχει προηγηθεί, όμως, μια πολύ μεγαλύτερη και βαθύτερη, απ' ό,τι μέχρι σήμερα, αποσταθεροποίηση της περιοχής. Μια αποσταθεροποίηση, η οποία μπορεί να «ξυπνήσει» και να συμπεριλάβει και άλλα σημεία τριβής -εκτός του ενδεχόμενου διαμελισμού της ΠΓΔΜ και ό,τι αυτός σημαίνει-, που είτε βρίσκονται σήμερα σε «ύπνωση», είτε όχι. Και αναφερόμαστε στο Μαυροβούνιο, τη Βοϊβοντίνα και το Σαντζάκ, αλλά και στη λεγόμενη Τσαμουριά, το Αιγαίο και τη Θράκη.

Εφιαλτικό, ίσως, πείτε το σενάριο. Πράγματι, έτσι είναι, αλλά κάθε άλλο παρά παράλογο και εξωπραγματικό. Και το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η ελληνική κυβέρνηση, αντί να παίρνει πρωτοβουλίες και μέτρα προς την αντίθετη κατεύθυνση, έχει αποδεχτεί την ιμπεριαλιστική λογική του «διαίρει και βασίλευε» και συμμετέχει σε όλες τις σχετικές δραστηριότητες, που βαθαίνουν την κρίση στα Βαλκάνια.