«Πρωτοπόρος» στον αγώνα κατά του Χριστόδουλου εμφανίζεται τώρα ο ΣΥΝ και, ίσως, μόνο ο προσφάτως αποχωρήσας Μπίστης ξεπερνάει σε αγωνιστικότητα τον παραμένοντα ακόμα Κουναλάκη κι άλλους πολλούς. Αλλά δεν ήταν πάντα «αντιχριστοδουλικός» ο ΣΥΝ. Κι έχει πράγματι ενδιαφέρον ν' ανασύρει κανείς από το αρχείο του τις δηλώσεις πολλών στελεχών του - οι δηλώσεις κάποιων από τη Μαγνησία, όπου ο Χριστόδουλος διατέλεσε μητροπολίτης, ήταν τόσο υμνητικές προς το πρόσωπο και το έργο του, που θύμιζαν «γλειψίματα» αυλοκολάκων - τότε που εκλεγόταν από την Ιεραρχία ο νέος Αρχιεπίσκοπος, για ν' αντιληφθούν όλοι τον καιροσκοπισμό αυτού του κόμματος, αλλά αυτά εν καιρώ. Ισως ο ΣΥΝ να τάχθηκε τότε στο πλευρό του Χριστόδουλου, επειδή πίστεψε ότι θα «εκσυγχρονίσει» και θα «ανανεώσει» την Εκκλησία. Οτι θα συνταυτιστεί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που επιχειρούσε «εκσυγχρονισμό» στην κοινωνία και με τον ΣΥΝ που επιχειρούσε «ανανέωση» στην πολιτική, για να δημιουργηθεί ένα πανίσχυρο «εκσυγχρονιστικό μπλοκ», που θα οδηγούσε την Ελλάδα στο μέλλον. Ο Χριστόδουλος, όμως, θέλησε όλη τη δόξα για τον εαυτό του και, μάλλον, «συνέπραξε» με τη ΝΔ, οπότε οι του ΣΥΝ «τα πήραν» και τα βάζουν μαζί του. Αλλά, αυτός, πονηρός ων, δεν τους κάνει τη χάρη ν' αφορίσει κάποιους για να τους κάνει ήρωες...