«Θεωρώ ότι η φιλοσοφία του νομοσχεδίου αυτού είναι ψευδεπίγραφη, διότι αν η κυβέρνηση ήθελε μια "καθαρή" πόλη, κάτι που το θέλει και ο περισσότερος κόσμος, θα αντιμετώπιζε διαφορετικά το σύνολο της πόλης, το οποίο πάσχει από την ασύδοτη παρουσία των εμπορικών διαφημίσεων, που καταλαμβάνουν έως και το 80% των κτιρίων και βίαια επεμβαίνουν στον κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από τη θέλησή του να τις βλέπει ή όχι, τόσο συναισθηματικά όσο ψυχολογικά και ιδεολογικά. Το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει αποδείξει εμπράκτως την ανοχή και την υποστήριξή του στην ασύδοτη αυτή παρουσία των εμπορικών διαφημίσεων στη ζωή μας. Οπως πρόσφατα επισημάνθηκε σε σχετική ημερίδα, "στόχος της εμπορικής διαφήμισης είναι το κεντρικό νευρικό σύστημα του πολίτη". Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο "καθαρίζει" κομμάτια της πόλης για το θεαθήναι και καταδικάζει την υπόλοιπη πόλη στην ασυδοσία των εμπορικών διαφημίσεων, εφόσον αποφέρουν οικονομικό κέρδος. Οσο για την "πολιτική διαφήμιση", δηλαδή την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, με φιμωμένη την τηλεόραση και χειραγωγημένο τον Τύπο, το νομοσχέδιο δεν αφήνει περιθώριο σε κανένα κομμάτι της κοινωνίας να εκφραστεί (εργαζόμενους, μετανάστες, νεολαία κ.ά.), παρά μόνο αν μπει εν τέλει στην ίδια διαδικασία που μπαίνουν οι εμπορικές διαφημίσεις. Το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω είναι ότι το νομοσχέδιο, εφόσον ψηφιστεί, θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα κατά της δημοκρατίας».