Η παράσταση έλαβε τέλος. Ο κυβερνητικός θίασος αποχώρησε από τη Θεσσαλονίκη, συνοδευόμενος από τον αχό των χειροκροτημάτων της πλουτοκρατίας και των συνθημάτων αποδοκιμασίας του λαού της Βόρειας Ελλάδας που διαδήλωνε στους δρόμους, αντιμέτωπος με τις ορδές των δυνάμεων καταστολής. Δυο Ελλάδες, δυο κόσμοι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Κι από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες φάνηκε ξεκάθαρα για ποια από τις δύο κόπτεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Για την Ελλάδα της καπιταλιστικής εργοδοσίας απλοχεριά και γενναιοδωρία, για την Ελλάδα του μόχθου ένα μεγάλο «τίποτα» γαρνιρισμένο με πολλά «θα».

Το περιβόητο «κοινωνικό πακέτο» αποδείχτηκε άδειο για το λαό και η αστυνομοκρατούμενη Θεσσαλονίκη σκιαγράφησε με σαφήνεια το περιεχόμενο του νέου «κοινωνικού συμφώνου», που με στόμφο ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Οσο για την ισχυρή Ελλάδα του κ. Σημίτη; Ηταν αυτή που τον χειροκροτούσε. Η Ελλάδα του ισχυροποιημένου κεφαλαίου. Η Ελλάδα μιας μειοψηφίας που απομυζά τον ιδρώτα του λαού και καρπώνεται τον πλούτο που αυτός παράγει. Γιατί πλούτος υπάρχει, αρκετός να θρέψει και να καλύψει όλες τις ανάγκες των παραγωγών του. Και θα μπορούσε να παραχθεί ακόμη περισσότερος, αν στόχος ήταν η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του τόπου και του λαού. Αλλά δεν είναι και ούτε ποτέ μπορεί να είναι αυτός ο στόχος μιας καπιταλιστικής οικονομίας, που τον μόνο θεό που αναγνωρίζει είναι το κέρδος μέσω της ληστρικής εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης.

Η άλλη Ελλάδα, αυτή στην οποία ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, αυτή που βαρυγκωμά από την ανεργία, τη φτώχεια, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, από την εμπορευματοποίηση της παιδείας και της υγείας, αυτή που αδυνατεί να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες της, αυτή που ο πρωθυπουργός αντιμετώπισε σαν αφελή ιθαγενή μοιράζοντάς της χάντρες και καθρεφτάκια, ένα δρόμο έχει για τη δική της ισχυροποίηση: να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια.

Το ξανάπαμε, δυνατότητες υπάρχουν πολλές, πλούτος άφθονος. Κανείς όμως δεν επιτρέπεται πια να τρέφει αυταπάτες πως κάποιοι θα του παραχωρήσουν όσα χρειάζεται και δικαιούται. Οι κυβερνητικές διακηρύξεις στη Θεσσαλονίκη δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών. Κάποια αντιλαϊκά μέτρα που πήραν προσωρινή αναβολή, λόγω των μεγάλων κινητοποιήσεων, με πρώτο αυτό της κοινωνικής ασφάλισης, θα βρεθούν και πάλι στο κέντρο της νέας επίθεσης. Απέναντι στην πραγματικότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός και που με μαθηματική ακρίβεια θα χειροτερέψει κι άλλο, απέναντι στην «ισχυρή Ελλάδα» που θα γίνεται με την πάροδο του χρόνου ισχυρότερη κλέβοντας όσα του απέμειναν, οι επιλογές του στενεύουν και περιορίζονται στην εξής μία: στην πάλη, τη ρήξη, τη σύγκρουση.

Ο λαός μπορεί με τον αγώνα του να έρθει στο προσκήνιο. Να αποσπάσει όσα του ανήκουν. Να βάλει φρένο στην «ισχυρή Ελλάδα» όπως ο κ. Σημίτης την εννοεί, γιατί είναι η Ελλάδα «που τον πληγώνει». Να έρθει σε σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Μπορεί συγκροτώντας το δικό του μέτωπο πάλης να φτάσει τη μάχη ως τη νίκη, ως τη λαϊκή εξουσία και τη νέα κοινωνία, εκεί που ο ίδιος θα ορίζει την τύχη του και οι προσδοκίες του θα πραγματωθούν στο ακέραιο. Αυτή την ελπιδοφόρα πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, πρόταση που βρίσκεται στον αντίποδα των θέσεων της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα παρουσιάσει απόψε από την πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.