Ετοιμη από καιρό είναι η κυβέρνηση να «υποδεχτεί» τον Γλύξμπουργκ, αλλά, επιχειρώντας να «θολώσει τα νερά», θα δώσει προπαγανδιστική μάχη σε επίπεδο εντυπώσεων, εμφανιζόμενη δήθεν ως θεματοφύλακας της «συνταγματικής νομιμότητας».

Την παρελκυστική αυτή τακτική περιέγραψε ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, ο οποίος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση κατά τη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ, διόλου δεν αποδοκίμασε τις θρασύτατες αξιώσεις του πρώην μονάρχη και άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι θα πειθαρχήσει στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. «Ο κ. Γλύξμπουργκ ζητά από το ελληνικό δημόσιο ένα ποσό γύρω στα 200 δισ. δρχ. για την περιουσία του», περιορίστηκε να αναφέρει ο πρωθυπουργός, αποφεύγοντας συνειδητά να προσδιορίσει την κυβερνητική στάση. Ταυτόχρονα, όμως, επικαλέστηκε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία ο Γλύξμπουργκ «είναι υποχρεωμένος να επιλέξει ένα επώνυμο και μ' αυτό το επώνυμο να εκδώσει το διαβατήριο, με το οποίο ταξιδεύει», αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την επιστροφή του «τέως» στην Ελλάδα, αν συμμορφωθεί με αυτήν την απόφαση. Προς αντιπερισπασμό επιδόθηκε σε αστείους φραστικούς λεονταρισμούς, λέγοντας ότι «εμείς δε θα επιτρέψουμε στο επίπεδο των συμβολισμών και των εντυπώσεων να δημιουργηθεί οποιαδήποτε σύγχυση...»(!).

Από την πλευρά του, ο Γλύξμπουργκ, φροντίζοντας να συντηρεί το θόρυβο γύρω από το πρόσωπό του, μοίρασε δήλωση, στην οποία υποστηρίζει ότι «δεν έχω πει ότι θα μετακομίσω το 2002 στην Ελλάδα και ασφαλώς δεν έχω κάνει καμία κίνηση για να βρω κάποιο σπίτι». Κρατάει, όμως, ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιστροφής του, αναφέροντας πως «έχω επανειλημμένα δηλώσει ότι είναι επιθυμία μου να επιστρέψω μια ημέρα στον τόπο που γεννήθηκα»!