Λίτσας Παναγιώτης

ΚΟΑ

1) Συμφωνώ με την αναγκαιότητα δημιουργίας του α - α - δ μετώπου. Ενός μετώπου, όμως, που πρέπει να διεκδικεί, όχι μόνο την κυβερνητική, αλλά το σύνολο της εξουσίας, προϋπόθεση για την υλοποίηση του προγράμματός του. Αυτό αποτελεί βασική συνθήκη τόσο για τη δημιουργία, όσο και για την ανάπτυξή του, αφού χωρίς ρεαλιστική πρόταση εξουσίας, η θέση μας για το μέτωπο (και τα ίδια τα όργανά του) δε θα πείθει ότι στην αναμενόμενη σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό και την ντόπια ολιγαρχία θα μπορεί το μέτωπο να υλοποιήσει το πρόγραμμά του.

2) Η εξουσία του μετώπου και η περίοδος που θα εγκαινιάσει δε θα αποτελούν ξεχωριστό στάδιο με την έννοια της νομοτέλειας, οπότε και στρατηγικό στόχο, αλλά την πολιτική της επαναστατικής τακτικής.

- Αφ' ενός τακτικής, γιατί κάτω από τις σημερινές συνθήκες αποτελεί το δρόμο για την προσέγγιση της σοσιαλιστικής επανάστασης. (Κάτω απ' τις σημερινές σημαίνει ότι δεν μπορούμε εκ των προτέρων να αποκλείσουμε άλλο δρόμο προσέγγισης του σοσιαλισμού και αυτή είναι και η έννοια της τακτικής).

- Και αφ' ετέρου επαναστατικής, αφού η υλοποίησή της προϋποθέτει σοβαρή ρήξη με το ιμπεριαλιστικό σύστημα και το καθεστώς της αστικής τάξης, δημιουργεί τις προϋποθέσεις της επανάστασης. Μόνο η συμμετοχή του λαού σ' αυτή τη διαδικασία θα τον εφοδιάζει με επαναστατική πείρα, συμβάλλοντας, επίσης, και στο να δοκιμάζουν οι δυνάμεις του μετώπου την οργάνωση και πειθαρχία τους, την αποτελεσματικότητα των μορφών οργάνωσής τους, τη δύναμή τους. Ταυτόχρονα, η διαδικασία αυτή θα μας προσφέρει τη δυνατότητα να ξεχωρίσουμε μεταξύ των συμμάχων τα πιο συνεπή, δραστήρια και αταλάντευτα στοιχεία για το μέτωπο των δυνάμεων του σοσιαλισμού.

Η περίοδος που θα εγκαινιάσει η εξουσία του μετώπου θα είναι βραχύχρονη, αφού στους κόλπους του θα αρχίσουν να αναπτύσσονται αντιπαραθέσεις για το βάθος των αλλαγών, τους τρόπους υλοποίησής τους, τον προσανατολισμό τους. Καθήκον των κομμουνιστών είναι, μέσα από την πάλη για την υλοποίηση του προγράμματος του μετώπου, η συγκέντρωση και προετοιμασία δυνάμεων για την αξιοποίηση των νέων συνθηκών, με στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση και την ολοκληρωτική συντριβή της αστικής εξουσίας.

Το νέο Σχέδιο Προγράμματος αντί να προσανατολίζεται σε μια τακτική που κάτω από τις σημερινές συνθήκες μπορεί να προσεγγίσει το σοσιαλισμό, διολισθαίνει σε μια περιπτωσιολογία, δηλαδή προσπαθεί να περιγράψει δύο διαφορετικές καταστάσεις, που δεν μπορεί παρά να αποτελούν την κατάληξη και να προσδιορίζουν το αποτέλεσμα της δράσης του Κόμματος κάτω από διαφορετικές συνθήκες. (Θα μπορούσαν βέβαια να προκύψουν και άλλες περιπτώσεις, στις οποίες όμως αντιστοιχούν διαφορετικές τακτικές!).

Η πρώτη περίπτωση αφορά το σχηματισμό κυβέρνησης που θα ταυτίζεται με την εξουσία της εργατικής τάξης, οπότε προϋποθέτει κατάληψη της εξουσίας, από αυτή και τους συμμάχους της. Αν αυτό θα είναι το αποτέλεσμα της τακτικής, ποιοι είναι οι όροι για την υλοποίησή της; Το μέτωπο των α-α-δ δυνάμεων. Η δεύτερη περίπτωση προβλέπει σχηματισμό κυβέρνησης απ' τις δυνάμεις του α-α-δ μετώπου, χωρίς την κατάληψη της εξουσίας απ' αυτές, πριν αρχίσει η επαναστατική διαδικασία. Και η πρώτη και η δεύτερη άποψη αντιλαμβάνεται λαθεμένα την έννοια τακτική. Το λάθος στην πρώτη περίπτωση έγκειται στο ότι σήμερα δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, οπότε ακυρώνεται και η έννοια της τακτικής, αφού αυτή θα πρέπει να πατάει στις υπάρχουσες σημερινές συνθήκες και όχι πάνω σ' αυτές που θα υπάρξουν σε 5 ή 10 χρόνια και που θα πρέπει βέβαια να εκτιμηθούν στα επόμενα συνέδρια. Θα κάνουμε δηλαδή και άλλα συνέδρια!!! (Αλλο πράγμα, βέβαια, ότι δεν πρέπει να αποκλείουμε τον ειρηνικό ή τον ένοπλο δρόμο προς το σοσιαλισμό, σαν αρχή όμως, στη βάση της οποίας θα είμαστε διατεθειμένοι να χαράξουμε άλλη τακτική, όταν το υπαγορεύουν οι συνθήκες και που θα πρέπει να αναφέρεται στο Πρόγραμμα!). Η δεύτερη είναι επίσης λαθεμένη, γιατί εκ των προτέρων καταδικάζει την κυβέρνηση σε βέβαιο θάνατο (φανταστείτε οπαδούς που θα μπορούσε να κερδίσει αυτή η προοπτική!), αφού αυτή δε θα έχει τα μέσα εξουσίας για την επιβολή της θέλησής της.

Και η πρώτη και η δεύτερη άποψη (ιδιαίτερα η δεύτερη, έτσι όπως διατυπώνεται) αγνοούν ότι για την επιτυχία της σοσιαλιστικής επανάστασης είναι απαραίτητη η απόκτηση επαναστατικής εμπειρίας και αυτοπεποίθησης από τις λαϊκές δυνάμεις και ότι αυτή μπορεί να κατακτηθεί μόνο μέσα από νικηφόρες συγκρούσεις με τον ιμπεριαλισμό και την ντόπια αντίδραση, στη βάση της υλοποίησης του προγράμματος του μετώπου. Ενδεχόμενη ανατροπή της κυβέρνησης του μετώπου (ενός μετώπου που δε θα διαθέτει όργανα λαϊκής εξουσίας για την έγκαιρη αντίδραση) θα αποτελεί την αρχή της πανωλεθρίας των δυνάμεών του, του λαϊκού κινήματος. ΔΕ ΔΟΘΗΚΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΠΟΤΕ από την ξένη και ντόπια αντίδραση Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ η ανατροπή αυτή παράγοντας για τη βαθύτερη κατανόηση (!!!) της ριζικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΔΩΣΕΙ Η ΞΕΝΗ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΡΙΖΙΚΗΣ!!!

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, επιτρέψτε μου να σας μεταδώσω τους εγκάρδιους συντροφικούς χαιρετισμούς από τους κομμουνιστές και τους συντρόφους ολόκληρου του συλλόγου μας, που βρίσκονται ακόμη στη δεύτερή τους πατρίδα, στην πόλη Τασκένδη, Τσιρτσικτού Ουζμπεκιστάν και στη Μόσχα.

Οι σύντροφοί μας, με τη σκέψη και την ψυχή τους, βρίσκονται ολόψυχα πάντα στην πατρίδα μας, Ελλάδα.

Σύντροφοι, στην οργάνωσή μας είμαστε 110 κομμουνιστές και είναι οργανωμένοι κατά παραρτήματα. Δύναμη όλης της παροικίας μας είναι 4.650 άτομα και άλλοι τόσοι είναι Πόντιοι, που τώρα τελευταία, με πρόταση του ΥΠΕΞ και της ΓΓΑΕ, ο Σύλλογός μας τους εξυπηρετεί κι αυτούς. Στην οργάνωση τώρα έχουμε οργανώσει και συγκροτήσει συμβούλιο νέων, που ακόμη έχει τις αδυναμίες του, όμως, δουλεύει και παίρνει μέρος στις εκδηλώσεις που οργανώνει ο Σύλλογός μας. Οργανώσαμε κι έχουμε συγκροτήματα, τραγουδιστές, χορωδία, θεατρικό τμήμα και σε όλες τις γιορτές δίνουν παραστάσεις και οι επισκέπτες μας που τα παρακολουθούν συγκινούνται και εκφράζουν τις μεγάλες τους εντυπώσεις.

Ολα αυτά, σύντροφοι, φροντίζουμε να έχουν μια μεγάλη απόδοση και να κρατήσουμε μια παροικία σαν ένα κομμάτι Ελλάδα στην Τασκένδη, διότι αυτό το κομμάτι Ελλάδα είναι μια μεγάλη ιστορία στο Ουζμπεκιστάν που έζησαν και ζούνε ακόμη εκεί οι Ελληνες.

Σύντροφοι, όλοι οι σύντροφοί μας, μέλη του Κόμματος και εξωκομματικοί, είναι συσπειρωμένοι γύρω στην οργάνωσή μας των πολιτικών προσφύγων που ζούνε στο Ουζμπεκιστάν, παρακολουθούν και είναι γνώστες της παγκόσμιας κατάστασης, της κατάστασης στην Ελλάδα και του Κόμματός μας και ενθουσιάζονται με την άνοδο του Κόμματός μας. Τη γραμμή και τη θέση του ηρωικού ΚΚΕ την εγκρίνουμε και συμφωνούμε απόλυτα.

Σύντροφοι, τη διάλυση του ΚΚΣΕ, τη διάλυση της ΣΕ, του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, του Συμφώνου της Βαρσοβίας, εμείς οι πολιτικοί πρόσφυγες τα ζήσαμε από κοντά και μας πονάει αυτό πάρα πολύ, διότι την περισσότερή μας ζωή τη ζήσαμε και διαπαιδαγωθήκαμε μέσα στην οικοδόμηση του σοσιαλιστικού συστήματος, γευτήκαμε το σοσιαλισμό, διαπαιδαγωγηθήκαμε σ' αυτόν.

Το ποιοι είναι αίτιοι γι' αυτό το πράγμα προδότες και εχθροί του σοσιαλισμού και κομμουνισμού εμείς τους ξέρουμε έναν προς έναν, με επικεφαλής τους Αμερικάνους και Γερμανούς, Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν και ΣΙΑ, που γίνανε δούλοι των ιμπεριαλιστών. Τον τελευταίο καιρό όμως, έχουν αναστατωθεί πολλοί απ' αυτούς, έχουν ετοιμάσει τις βαλίτσες και τα εισιτήριά τους για αναχώρηση στο εξωτερικό, σε περίπτωση που πάρει την εξουσία το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρώσικης Ομοσπονδίας. Πολύ καλά το καταλαβαίνουν πως αργά ή γρήγορα ο σοσιαλισμός πάλι θα θριαμβεύσει και ο κομμουνισμός θα νικήσει.

Αυτή είναι η νομοτελειακή εξέλιξη της ανθρωπότητας. Δε θα πω και πολλά για τα προβλήματα αυτά, διότι το Κόμμα τα είπε, τα λέει και θα τα πει και παραπέρα.

Και τώρα θέλω να αναφερθώ σε ορισμένα προβλήματα που αντιμετώπισε και η δικιά μας οργάνωση με την πτώση του σοσιαλιστικού συστήματος και αντιμετωπίζει ακόμη μια σειρά προβλήματα. Μας αρέσει - δε μας αρέσει, πρέπει να πούμε τις αδυναμίες και τα λάθη. Και πρώτον, ποιος μας επέβαλε και μας βίασε να κλείσουμε την εφημερίδα "Νέος Δρόμος" στην Τασκένδη; Δεύτερον, με ποιανού πρωτοβουλία διαλύθηκε το ξακουστό συγκρότημα "Μπουζούκι"; Τρίτον, ποιος έριξε το σύνθημα πως ο επαναπατρισμός τελείωσε και όποιος επαναπατρίζεται επαναπατρίζεται, όποιος μένει μένει, ο επαναπατρισμός τελείωσε τη στιγμή που τα προβλήματα των συντρόφων, πολιτικών προσφύγων δεν είχαν λυθεί, όπως η συνταξιοδότηση και το γένος που έως σήμερα ακόμη δεν έχουν λυθεί; Στο κλείσιμο της ομιλίας μου, θέλω να αναφερθώ στα προβλήματα και καθήκοντα που στέκονται μπροστά μας και αυτά είναι: 1. Παράταση και λύση της συνταξιοδότησης γι' αυτούς που βρίσκονται ακόμη στο Ουζμπεκιστάν. 2. Το πρόβλημα του γένους, που να μπορούν οι σύντροφοί μας όταν το θελήσουν να έρχονται στην πατρίδα τους, Ελλάδα. Για το πρόβλημα του γένους, η πρεσβεία υποσχέθηκε να στείλει στην Τασκένδη στο Σύλλογό μας επιτροπή για αποχαρακτηρισμό των συντρόφων του γένους. Εμείς όμως απ' αυτό το βήμα του Συνεδρίου μας θέλουμε να αποταθούμε στη δική μας κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματός μας, για να οξύνει τα δύο αυτά ζητήματα και να ζητήσει από την κυβέρνηση τη λύση τους.

Κατά τη γνώμη μας, πρέπει να τους πούμε πως δε ζητάμε ελεημοσύνη από την κυβέρνηση, αλλά ζητάμε εκείνο που δικαιούμαστε σαν Ελληνες.

Οι σύντροφοι Ουζμπέκοι πολύ εκτιμούν τη δράση και τις δουλιές που έχουν κάνει οι πολιτικοί πρόσφυγες στα χρόνια ζωής στην Τασκένδη. Χάρη σ' αυτό, μια οδός στην Τασκένδη έχει ονομαστεί με το όνομα του εθνικού μας ήρωα Νίκου Μπελογιάννη.

Τελειώνοντας, σύντροφοι, θέλω να ευχηθώ στους αντιπροσώπους του 15ου Συνεδρίου μας να διαφυλάξουμε την ενότητα και πειθαρχία στο Κόμμα μας πάνω στην αθάνατη θεωρία μαρξιστικο-λενινιστικής βάσης.

Σας ευχαριστώ

Βασιλάκος Λυκούργος

Κομματική Οργάνωση Αθήνας

Τα ντοκουμέντα της ΚΕ αποτελούν ουσιαστικές, τεκμηριωμένες και αναλυτικές εμβαθύνσεις στο φως της κοσμοθεωρίας μας, καθώς και των συγκεκριμένων συνθηκών, μέσα στις οποίες δρα το ΚΚΕ, μαζί φυσικά με τον εμπλουτισμό τους από την όλη προσυνεδριακή συζήτηση και τη συζήτηση στο ίδιο το Συνέδριο.

Η εποχή μας σωστά χαρακτηρίζεται σαν εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό. Ο χαρακτηρισμός αυτός έχει να κάνει με τη Μ - Λ αντίληψη και ανάλυση της εποχής μας. Για να απαλλαγεί ο λαός μας από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, πρέπει απαραίτητα να κατακτήσει την εξουσία η εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα. Πρέπει να γίνει η σοσιαλιστική επανάσταση, να εγκαθιδρυθεί η δικτατορία του προλεταριάτου.

Κατά τη γνώμη μου σωστά η ΚΕ εκτιμάει ότι ο δρόμος που βοηθάει, κάτω από προϋποθέσεις βέβαια, για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, είναι η οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου. Ενός μετώπου που πρέπει να κατακτά τα χαρακτηριστικά μιας λαϊκής - πολιτικοποιημένης οργάνωσης, που να μπορεί να συγκρούεται, να έρχεται σε ρήξη, να επιδρά στην αλλαγή των συσχετισμών, ν' αντιπαλεύει μ' όλες του τις δυνάμεις τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, των πολυεθνικών, τις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού.

Ζητήματα καθοριστικά για τη συγκρότηση και ανάπτυξη του μετώπου θα είναι η άνοδος της δύναμης του ΚΚΕ, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, η άνοδος της πολιτικής συνείδησης ενός μεγάλου τμήματος της εργατικής τάξης. Για τις πολιτικές συμμαχίες του μετώπου μελλοντικά, δεν μπορούμε ν' αποκλείσουμε τη δυνατότητα συνεργασίας με πολιτικές δυνάμεις ή κινήσεις που θα δημιουργηθούν, που όμως θ' αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια και θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το κυριότερο, νομίζω, είναι τι κριτήρια θα κυριαρχήσουν σ' αυτές τις συμμαχίες σε ποια κατεύθυνση θα γίνουν και για ποιον θα γίνουν. Για το ζήτημα - αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο και εξουσία - νομίζω ότι αν κατακτήσει την κυβέρνηση το μέτωπο με κοινοβουλευτικές διαδικασίες, πρέπει να επιδιώξει αυτή η κυβέρνηση, μέσα από τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Το ΚΚΕ θα χρησιμοποιήσει, ή θα συμβάλλει, αυτή η κυβέρνηση να οξύνει τη σύγκρουση, ανάμεσα στο λαό από τη μια και τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό από την άλλη. Σε κάθε περίπτωση το κλειδί θα είναι η συσπείρωση της εργατικής τάξης, η κατάχτηση του ηγετικού καθοδηγητικού ρόλου της στο μέτωπο και η δύναμη και ο ρόλος του ΚΚΕ.

Αμέσως μετά το συνέδριο όλο το Κόμμα, να εντείνει τις προσπάθειες για την καλύτερη και μεγαλύτερη συσπείρωση κοινωνικών δυνάμεων στην κατεύθυνση της δημιουργίας μετώπων δράσης πάνω στα μικρά και μεγάλα προβλήματα, σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Ορισμένες σκέψεις:

1. Τα προβλήματα της παιδείας (ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση της δωρεάν παιδείας κ. ά.) μπορούν να συσπειρώσουν ευρύτερες δυνάμεις σε μια κατεύθυνση αντίστασης σ' αυτές τις επιλογές. Μπορούν να συσπειρώσουν συλλόγους γονέων, μαθητικά συμβούλια, συλλόγους δασκάλων - καθηγητών, σωματεία, μαζικούς φορείς.

2. Το κίνημα της ειρήνης σήμερα μπορεί να συσπειρώσει χιλιάδες εργαζόμενους. Συσπείρωση και οικοδόμηση, όμως, σε αντιιμπεριαλιστική βάση, ενάντια στο ΝΑΤΟ, στους Αμερικανούς, στη νέα τάξη πραγμάτων.

3. Το Μάαστριχτ και οι επιπτώσεις από την εφαρμογή της Συνθήκης μπορούν να συσπειρώσουν χιλιάδες εργαζόμενους στην κατεύθυνση του δημοψηφίσματος, της αντίστασης και απειθαρχίας στις αποφάσεις της ΕΕ, της αποδέσμευσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Μέλος του ΣΟ Ανατ. Μακ. - Θράκης

Είναι γεγονός ότι έγιναν σημαντικά βήματα από το 14ο Συνέδριο. Αυτό το συνειδητοποιεί ο καθένας, στο βαθμό που έχει καθαρή εικόνα στο ποιο σημείο βρισκόμασταν τότε και πού φτάσαμε σήμερα. Φάνηκαν καθαρά τόσο οι αδυναμίες και ελλείψεις, όσο κυρίως οι νέες δυνατότητες που έχουμε σαν ΚΟ και συνολικά σαν Κόμμα. Και τα τρία ντοκουμέντα με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, όπως συμφώνησαν και όλα τα κομματικά μέλη των ΚΟ Ροδόπης και Δράμας. Από την πείρα των ίδιων των ΚΟ επιβεβαιώνεται η ορθότητα των θέσεων του Προγράμματος για την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα συγκρότησης του κοινωνικού μετώπου.

Τόσο μέσα από τις όποιες εργατικές κινητοποιήσεις που έγιναν, όσο και από τις αρχαιρεσίες στα πρωτοβάθμια σωματεία και τα συνέδρια Εργατικών Κέντρων της περιοχής βγαίνει πλούσια εμπειρία, θετική και αρνητική. Οπου είχαμε και έχουμε ανοιχτό το μέτωπο, ιδεολογικό - πολιτικό, ξεσκεπάζουμε με θάρρος και χωρίς μισόλογα τις άλλες παρατάξεις, οι εργαζόμενοι μας τίμησαν με την ψήφο τους.

Κατακτήσαμε θέσεις στα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Εμείς δεν υποσχόμαστε τίποτε άλλο παρά μόνο συνέπεια και δράση σε ταξική, αγωνιστική κατεύθυνση. Υπάρχουν από την άλλη αρνητικά παραδείγματα, όπου εμείς δεν έχουμε ανοιχτό το ιδεολογικό - πολιτικό μέτωπο. Οι δυνατότητες παρέμβασης και αποτελεσματικότητας είναι πολύ μικρές.

Ανάλογα παραδείγματα (θετικά και αρνητικά) μπορούμε να αναφέρουμε στις αγροτικές κινητοποιήσεις που έγιναν τον τελευταίο καιρό.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν αρκεί να επικαλούμαστε τη σωστή πολιτική μας που δικαιώθηκε και δικαιώνεται από την ίδια τη ζωή, από τα ίδια τα γεγονότα και τις εξελίξεις. Το ζήτημα είναι πώς αξιοποιείται από τις κομματικές οργανώσεις, από τα κομματικά μέλη. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να βοηθηθούν τα όργανα και οι ΚΟΒ στο χώρο τους, από την ΚΕ, τα Γραφεία Περιοχών, τις ΝΕ. Στον καλύτερο προσανατολισμό τους στα προβλήματα του χώρου τους, κύρια στους εργάτες. Στη λειτουργία των κομματικών ομάδων, στη δουλιά μας στην παράταξη, στα σωματεία, στην ανάπτυξη των κομματικών μας δυνάμεων, το στήσιμο ΚΟΒ σε βασικούς χώρους δουλιάς, στο πώς θα φτάσει ο "Ριζοσπάστης" σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό, απ' ό,τι σήμερα, εργαζομένων.

Επίσης, δεν αρκεί η επίκληση της σωστής πολιτικής του Κόμματος, αλλά χρειάζεται προσπάθεια συλλογική και ατομική, να την περπατήσουμε στη ζωή, να την εμπλουτίσουμε, να την επιβεβαιώσουμε στην πράξη, γιατί αλλιώς θα στερέψει η πηγή άντλησης δύναμης της καθοδήγησης και του Κόμματος ολόκληρου.

Ενα άλλο ζήτημα σοβαρό, κατά τη γνώμη μου, που πρέπει να προσέξουμε είναιτο πώς συνδέουμε την πάλη για τη λύση των άμεσων προβλημάτων με τον απώτερο στρατηγικό στόχο του Κόμματος, και ότι τα προβλήματα των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας συνολικά μπορούν να λυθούν στη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά του Κόμματος, όχι μόνο πρέπει να αποκατασταθούν πλήρως, αλλά και μέσα από τη σωστή λειτουργία και δράση κομματικών οργάνων, ΚΟΒ, κομματικών μελών, να ενισχύονται συνεχώς.

- Ο καλύτερος τρόπος υπερψήφισης των αποφάσεων του Συνεδρίου είναι να παλέψουμε για την υλοποίησή τους.

- Η νέα ΚΕ θα πρέπει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, επιμονή και υπομονή να ριχτεί στην υλοποίηση των αποφάσεων του Συνεδρίου, αλλά και των αποφάσεων που θα παίρνονται στην πορεία από την καθοδήγηση.

- Καιρός, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, να λέμε λιγότερα και να κάνουμε περισσότερα.

(Κατατέθηκε)

Είναι σίγουρο ότι το 15ο Συνέδριο διεξάγεται σε συνθήκες, που ο ιμπεριαλισμός έχει το πάνω χέρι. Σε μια εποχή που η εργατική τάξη κι όλα τα καταπιεζόμενα στρώματα, δέχονται ξέφρενη ολομέτωπη επίθεση από το πολυεθνικό ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Η ανάγκη να δώσουμε κάτι το διαφορετικό σαν ΚΚΕ μέσα σ' αυτό το πολιτικό συνονθύλευμα, στους εργαζόμενους παίρνει επείγοντα χαρακτήρα. Ξεχωρίζουμε σήμερα από τα άλλα κόμματα; Πολύ σωστά το βάζει η ΚΕ, ότι σήμερα τα άλλα κόμματα πέντε ή έξι, έχουν μια κεντρική κοινή πολιτική κατεύθυνση, και αναφέρομαι για ΕΕ, ΝΑΤΟ, για τη στάση τους απέναντι στους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού.

Η όξυνση της ταξικής πάλης, η ρήξη με τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού συστήματος, η δημιουργία του μετώπου, πρέπει να αποτελούν για το ΚΚΕ, προσανατολισμό, άμεσης προτεραιότητας. Μόνο η δημιουργία και η ανάπτυξη αγώνων, αξιοποιώντας τις δοκιμασμένες μορφές πάλης και δημιουργώντας νέες, είναι οι μόνοι τρόποι για ατσάλωμα και δυνάμωμα του ΚΚΕ. Εκεί θα ανδρωθεί, εκεί θα επανδρωθεί. Μόνο έτσι θα συνειδητοποιείται η εργατική τάξη, θα αποκτά ταξική συνείδηση, θα έρθει σε ρήξη με το σύστημα, θα αποκτά επαναστατικά χαρακτηριστικά, θα ωριμάζει η συνείδηση για συνολική ρήξη και ανατροπή του σημερινού βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.

Αν δεχτούμε την άποψη "είμαστε μόνοι μας" ή "δεν ακολουθεί ο κόσμος" νομίζω ότι αυτό εμπεριέχει τον κίνδυνο της ηττοπάθειας, βλέπουμε μόνο το προσωρινό και είναι αντίθετη αυτή η άποψη με τη συνολική εκτίμηση του ΚΚΕ, για ανάκαμψη του κινήματος γενικότερα, για ξεμπλοκάρισμα συνειδήσεων.

Η ύπαρξη και δημιουργία του μετώπου, τα όργανά του, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν το εργαλείο συσπείρωσης, ξεπετάγματος της συγκεκριμενοποίησης της έντονης ανησυχίας και λαϊκής δυσαρέσκειας των εργαζομένων. Με τους σημερινούς θεσμούς ή όχι με τη δημιουργία νέων λαογέννητων είναι θέμα και ζήτημα συσχετισμού δύναμης. Η συνέχιση, η ανάπτυξη και δράση των Συντονιστικών Επιτροπών μπορούν να χαρακτηριστούν σαν φίλτρα για τη δημιουργία του μετώπου (κύριοι συμμέτοχοι και σύμμαχοι εργάτες, εργάτες γης, μικρομεσαίοι αγρότες).

Μπορούμε σήμερα, όπως και πάντα, να λέμε, και καλά κάνουμε, για σοσιαλιστική επανάσταση, εάν δε δούμε πώς διαπαιδαγωγούμε σαν κόμμα την εργατική τάξη; Τι προσανατολισμό έχουμε και πώς το δίνουμε; Ποιο είναι το κυρίαρχο, χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες; Δηλαδή, όταν συζητάμε με ένα υποψήφιο μέλος του κόμματος, τι θα του πούμε; Ποιος θα είναι ο τελικός στόχος του κόμματος; Και πώς θα γίνει αυτή η επανάσταση; Τι προσανατολισμό πρωτεύοντα δίνουμε;

Νομίζω σύντροφοι, ότι εδώ πρέπει ακόμα να μπει πιο καθαρά. Η ανάλυση που κάνει το 10ο Συνέδριο είναι πάντα επίκαιρη. Η ένοπλη εξέγερση θα γίνει γιατί η αστική τάξη, οι μηχανισμοί καταστολής το έχουν δείξει, δε θα αφήσουν να τους πάρουν, αυτό που έχουν χωρίς να τους ανήκει. Δεν πρέπει να αποκλείουμε ή ότι δεν πρέπει να αξιοποιήσουμε ή να αξιοποιούμε δυνατότητες, προϋποθέσεις για αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κυβέρνηση.

Σ' αυτή την πορεία τη δύσκολη, αλλά τη μόνη ελπιδοφόρα, είναι σίγουρο, ότι το "μόνος" δεν ισχύει. Σήμερα το κοινωνικό μέτωπο, πρέπει να πάρει σάρκα και οστά. Εκεί θα δείξει, εκεί θα δείξουν τα όποια πολιτικά σχήματα, δημιουργηθούν, τι θέση θα πάρουν. Με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν. Ενα όμως πρέπει να θεωρείται βέβαιο. Το ΚΚΕ είναι, θα είναι ο καθοδηγητής των εξελίξεων. Μπορεί και πρέπει να είναι. Τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, οι ΚΟΒ, τα κύτταρα του κόμματος πρέπει να μπουν σε εγρήγορση.

Μπορούμε και πρέπει να πάρει σάρκα και οστά η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση του κόμματος. Τα διάφορα καθοδηγητικά όργανα σε τακτά χρονικά διαστήματα (3 μήνες) να εκτιμήσουν και να ελέγχουν.

Ολο το κόμμα χρειάζεται να κάνει στροφή - όχι μόνο - και καλά κάνει στις διακηρύξεις ή στα ντοκουμέντα. Και οργανωτική στροφή - στην ενίσχυση της εργατικής δουλιάς - χρειάζονται να μπούνε σε εφαρμογή τα γνωστά σε όλους μας μέτρα, με ταυτόχρονο έλεγχο στις αποφάσεις που παίρνονται.

Σύντροφοι - συντρόφισσες

Στρατηγικά, γιατί όπως και τα ξένα κέντρα, με στρατηγικό σχέδιο κλείνουν τις βιομηχανίες, (βάσει σχεδίου έκλεισε η Τεοκάρ και κλείνει η Βαμβακουργία) πρέπει να αντιμετωπίσουμε, στον άμεσο προσανατολισμό τις διάφορες αναπροσαρμογές στην παραγωγική βάση της χώρας. Βιομηχανία και αγροτιά πρώτα και κύρια - και δημόσιος τομέας - παράλληλα όμως, σήμερα, τουρισμός και εμπόριο. Πρέπει πολύ σοβαρά και σύντομα η ΚΕ τα τμήματα, οι αντίστοιχες ΚΟ να δουν συνολικές προτάσεις και δράση στους δύο σοβαρούς, νευραλγικούς τομείς από κάθε άποψη. Καινούριες μορφές εκμετάλλευσης, νέοι εργαζόμενοι, αύξηση και δημιουργία πολυκαταστημάτων. Ειδικά στο εμπόριο, οι ΕΒΕ από κοινού με τους εργαζόμενους μπορούν να σηκώσουν μέτωπο.

Δημήτρης Βλησίδης

Νομαρχιακή Επιτροπή Χανίων

Νομίζω ότι το σοβαρότερο από τα θέματα που απασχολούν το Συνέδριό μας είναι το Σχέδιο Προγράμματος και ιδιαίτερα το κεφάλαιό του που αναφέρεται στα προβλήματα της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης για το σοσιαλισμό. Σχετικά μ' αυτό θέλω να εκφράσω κάποιες, από εμπειρία, απόψεις μου.

Πρώτο: Η συγκρότηση, ανάπτυξη και πάλη του μετώπου δεν είναι μόνο αντικειμενική ανάγκη, αλλά και αντικειμενική δυνατότητα, καθώς η πορεία ενσωμάτωσης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η πολιτική της υποτέλειας συνθλίβουν όχι μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και τα ευρύτερα στρώματα των εκμεταλλευομένων της ελληνικής κοινωνίας.

Για να προωθούμε αυτή την υπόθεση χρειάζεται, πριν απ' όλα, να έχουμε ως Κόμμα, σωστή πολιτική τόσο στις γενικές κατευθύνσεις της, όσο και στις επιμέρους φάσεις της αγωνιστικής πορείας. Πολιτική, που όχι μόνο θα εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζομένων σωστά, απλά και κατανοητά απ' αυτούς, αλλά και θα εκφράζεται στην καθημερινή πράξη δημιουργικά, συσπειρωτικά. Τα πλαίσια μιας τέτοιας πολιτικής προσπαθούμε να επεξεργαστούμε συζητώντας το Σχέδιο Προγράμματος, τώρα εδώ.

Δεύτερο: Για να αναπτύσσεται σωστά και με επιτυχία η προσπάθεια συγκρότησης του μετώπου, χρειάζεται να έχουμε σταθερά και αποφασιστικά ανοιχτά τα μέτωπα της πάλης, ενάντια τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερή παρέκκλιση, ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό. Οχι μόνο γιατί οι συνθήκες είναι τέτοιες που ευνοούν την ανάπτυξη και των δυο, αλλά και γιατί η ιστορία διδάσκει πως το Κόμμα εύκολα περνά από τη μια παρέκκλιση στην άλλη. Τρίτο: Χρειάζεται να ξεπεραστεί η εσωστρέφεια, το μούδιασμα και το κλείσιμο των οργανώσεών μας στον εαυτό τους. Να ξεπεραστεί η δυσπιστία και η απασχόλησή τους μόνο με εσωκομματικά, πολλές φορές και ανύπαρκτα προβλήματα. Χωρίς δεσμούς με τον εργαζόμενο λαό, που καθημερινά θα δυναμώνουν, δεν μπορούν οι οργανώσεις μας να προωθούν την υπόθεση του μετώπου.

Τέταρτο: Το Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο δε θα κτιστεί μέσα στα γραφεία και στους κύκλους ακαδημαϊκών συζητήσεων. Θα κτιστεί μέσα στο καμίνι της καθημερινής ταξικής πάλης, για τα μεγάλα και μικρότερα προβλήματα των εργαζομένων και όλων των καταπιεζομένων της χώρας. Ταξικής πάλης, που δεν πρέπει να αμφιβάλουμε, αλλά να προετοιμαζόμαστε για την πολύμορφη και ανελέητη όξυνσή της προοπτικά. Δε θα κτιστεί το Μέτωπο μια κι έξω, ούτε μπορούν, ούτε είναι σωστό να καθοριστούν από τώρα οι λεπτομέρειες της μορφής που θα πάρει στις διάφορες φάσεις του αγώνα και τελικά. Εχοντας επεξεργαστεί σωστά την πολιτική μας, χρέος των κομμουνιστών και των οργανώσεών μας είναι μέσα στους αγώνες να κατακτούν την τέχνη και την τεχνική των συσπειρώσεων, από τις απλές στις πιο σύνθετες μορφές ως την τελική της παλλαϊκής μετωπικής συγκρότησης.

Πέμπτο: Για να κτίζεται σωστά το Μέτωπο, να προσανατολίζεται και να αναπτύσσει αγώνες στη σωστή κατεύθυνση, πρέπει να εξασφαλίζεται η ηγεσία του από το Κόμμα και ευρύτερα από την εργατική τάξη. Αυτό ούτε εξυπακούεται, ούτε δεδομένο πρέπει να θεωρείται, ούτε θα μας παραχωρηθεί από κανέναν αυτή η ηγεσία.

Την ηγεσία του Α-Α-Δ Μ θα την κατακτούν οι κομμουνιστές με τη σωστή πολιτική, την πρωτοπορία και την αυτοθυσία τους στον αγώνα. Χωρίς αγώνα και θυσίες, δε σε αναγνωρίζουν οι μάζες, επειδή απλά ισχυρίζεσαι ότι είσαι κομμουνιστής.

Εκτο: Για να μπορεί το Κόμμα να αναδείχνεται πρωτοπόρος και ηγέτης, να αναγνωρίζεται στο Μέτωπο, χρειάζεται να σφυρηλατεί ασταμάτητα την ιδεολογική, οργανωτική και πολιτική του ενότητα. Χωρίς ιδεολογική καθαρότητα, δημιουργική αφομοίωση και έκφραση στη ζωή του Μαρξισμού - Λενινισμού, καθώς και συσπείρωση των κομμουνιστών σ' αυτή τη βάση, δεν μπορεί να προωθείται η υπόθεση του Μετώπου, ούτε να κατακτιέται η ηγεσία του από το Κόμμα.

Εβδομο: Από όλους μας αναγνωρίζεται η ιδεολογική μας καθυστερήσει, είναι αναμφισβήτητα χαμηλό το γενικό μορφωτικό επίπεδο. Η καθυστέρηση αυτή ήταν πάντα σοβαρό αρνητικό στοιχεία για την κομματική ζωή και δράση. Σήμερα, στην εποχή της επιστημονικοτεχνικής έκρηξης, της συσσώρευσης πληροφοριών και γνώσεων και διάδοσής τους με πρωτοφανείς ταχύτητες, η καθυστέρησή μας αυτή είναι όχι απλά επιζήμια και ανασταλτική, αλλά ολέθρια. Πρώτο μέλημά μας η οργάνωση της ιδεολογικής δουλιάς μέσα στο Κόμμα. Ιδεολογικής δουλιάς, που δε θα κατευθύνεται στην αποστήθιση του Μαρξισμού - Λενινισμού σε τσιτάτα των κλασικών, αλλά θα φωτίζει τη σύγχρονη πραγματικότητα με το φως της αθάνατης κοσμοθεωρίας μας. Χωρίς γνώση από τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος, τουλάχιστον σε γενικές γραμμές της σημερινής, διεθνώς και εθνικά, πραγματικότητας, δεν μπορεί το Κόμμα να ασκεί σωστά τον οργανωτικό και καθοδηγητικό του ρόλο.

Τέλος, με βάση και την πρόσφατη εμπειρία είναι ανάγκη να καταβάλλεται καθημερινή προσπάθεια εσωκομματικά για την υπεράσπιση και καλλιέργεια της κομματικής ηθικής, του ήθους του κομμουνιστή. Να ριζώνει και να αναπτύσσεται η αρετή της αυτοθυσίας για την υπόθεση του Κόμματος και του λαού, της συντροφικότητας και όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που διέκριναν τους συντρόφους μας, που έδωσαν και τη ζωή τους για τα ιδανικά μας. Ανεκτίμητες είναι οι καταβολές, το κεφάλαιο που διαθέτει το Κόμμα μας από την άποψη αυτή και ζωτική η ανάγκη να μεταλαμπαδευτούν στη σημερινή και στις ερχόμενες γενιές κομμουνιστών της πατρίδας μας.

Νομίζω, σύντροφοι, πως κάπως έτσι πρέπει να σταθούμε μπροστά στα καθήκοντα που θα βάλει το Συνέδριό μας και στη δουλιά για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης για το σοσιαλισμό.

Στρατής Κόρακας

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Καλωσορίζω τους ξένους αντιπροσώπους. Χαιρετίζω ιδιαίτερα την παρουσία του εκπροσώπου του Κόμματος της Ελευθερίας και της Αλληλεγγύης της Τουρκίας και την παρακαλώ να μεταφέρει στους λαούς της Τουρκίας μήνυμα ειρήνης, φιλίας, αλληλεγγύης και τη βεβαιότητά μας ότι οι λαοί των δύο χωρών μας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα, έχουν πολλά να οικοδομήσουν μαζί.

Εχω την άποψη ότι ο διάλογος στα πλαίσια του Κόμματος, καθώς και ο δημόσιος προσυνεδριακός είναι ένδειξη υγείας και ζωντάνιας του Κόμματος. Καμιά άποψη δε βρίσκεται στο απυρόβλητο της καλόπιστης συντροφικής και με βάση τις αρχές και κοσμοθεωρία μας κριτικής.

Συμφωνώ με την εκτίμηση της Εισήγησης για την εσωτερική και διεθνή κατάσταση. Πιστεύω ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη έμφαση στην ανάγκη να αντιμετωπιστεί η αναγωγή, από το μεγάλο κεφάλαιο και τα μέσα που διαθέτει, της αποστράτευσης και παραίτησης από την πολιτική δράση και το κλείσιμο στον εαυτό σε υπέρτατο ιδανικό και πράξη των "ξύπνιων".

Είναι επίσης ανάγκη να καταγγελθεί περισσότερο η θρησκοληψία που καλλιεργεί το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση.

Θέλω να υπογραμμίσω την κυριολεκτικά ζωτική σημασία που παίρνει σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ο αγώνας για την ειρήνη που έχει αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση και την ανάγκη να καταβληθεί κάθε προσπάθεια γι' αυτό.

Θεωρώ ότι πρέπει να διατηρηθεί ο όρος "Δικτατορία του προλεταριάτου", που αντιπαρατίθεται σήμερα στη δικτατορία όχι απλώς της αστικής τάξης, αλλά των πολυεθνικών, στην πιο άγρια έκφρασή της. Η δικτατορία του προλεταριάτου είναι η εξουσία των συντριπτικά πολλών πάνω στους λίγους.

Εχω την άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και γενικά οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις δεν είναι νομοτέλεια, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων αποφάσεων και ενεργειών συγκεκριμένων κυβερνήσεων. Νομοτέλεια είναι η διεθνοποίηση της οικονομικής ζωής. Αρα, ο στόχος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι απόλυτα σωστός, ρεαλιστικός και επιβαλλόμενος από τη μέχρι σήμερα πείρα του λαού μας. Ως τότε όμως, πρέπει ν' αναπτυχθεί ο αγώνας ενωτικά στις αρνητικές συνέπειες της ένταξης.

Συμφωνώ με το στόχο που θέτει το Σχέδιο Προγράμματος για το αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό δημοκρατικό μέτωπο (α-α-δ μ). Αντικειμενική του βάση είναι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, ευρύτατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας πλήττονται από την πολιτική των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού και τη συρρίκνωση και κατάργηση των δημοκρατικών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ολοι αυτοί, ενώ είναι δυνητικά μέτοχοι και αγωνιστές του α-α-δ μ, δεν είναι απαραίτητα στο σύνολό τους και οπαδοί του σοσιαλισμού. Καλά, λοιπόν, κάνουμε και προτείνουμε και τα βασικά σημεία του προγράμματος που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση του α-α-δ μ. Αυτό φυσικά σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι θα εγκαταλειφθεί ο κύριος στρατηγικός στόχος μας, που είναι ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός.

Και φυσικά το Κόμμα μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αντίθετα πρέπει να αναπτύξει τις προσπάθειες για να πείσει ευρύτερα ότι πρέπει να προχωρήσουμε πιο πέρα στο σοσιαλισμό.

Σήμερα όμως, έχοντας υπόψη την πραγματικότητα, τις δυσκολίες και τα προβλήματα σε διεθνές επίπεδο και στο εσωτερικό, καθώς και τις δυνατότητες του Κόμματος, δεν μπορούμε να θεωρούμε, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι σύντροφοι, ότι ο σοσιαλισμός είναι στην ημερήσια διάταξη ή ότι είναι άμεσο πρακτικό καθήκον. Δεν πρέπει να συγχέουμε τις επιθυμίες μας, τους απώτερους στόχους μας με τις δυνατότητες που επιτρέπει η πραγματικότητα.

Σ' ότι αφορά την πολιτική συνεργασία του Κόμματός μας με τα άλλα πολιτικά κόμματα για την προώθηση του α-α-δ μ, θεωρώ ότι είναι απολύτως αδύνατη. Βέβαια άλλο πράγμα αυτό, και διαφορετικό οι οπαδοί αυτών των κομμάτων, προς τους οποίους πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια.

Μάρκος Σκούφαλος

Νομαρχιακή Επιτροπή Χίου

Ολοι εκτιμάμε ότι η εποχή μας είναι μια εποχή, που οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στον υποκειμενικό παράγοντα, δηλαδή στην επαναστατικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης, ολόκληρου του εκμεταλλευόμενου λαού.

Καταλύτης, μέσον, το Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό - Δημοκρατικό Μέτωπο. Τι συνειδήσεις θα δημιουργεί; Εμείς πέρα από αντιφάσεις ή δυσκολίες δεν κρύβουμε, και δεν πρέπει άλλωστε, ότι ζητούμενο είναι συνειδήσεις επαναστατικές, που θα τραβάνε πέρα από το εφήμερο, πέρα από το αμυντικό, που θα στρατεύονται στην υπόθεση του σοσιαλισμού.

Βεβαίως, το μέτωπο θα αποτελείται κι από δυνάμεις με εφήμερες στοχεύσεις, που στην πορεία βαθέματος των αντικαπιταλιστικών χαρακτηριστικών θα προκαλούν ανακατατάξεις.

Γνώμη μου είναι ότι το νήμα που συνδέει στην παρούσα φάση τις πολιτικές και στόχους του μετώπου, όπως και το μέχρι πού θα πάει, είναι το πώς θα τοποθετείται απέναντι στο ζήτημα: Με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια ή με το λαό και την εργατική τάξη, πιο απλά ίσως και "σχηματοποιημένα" 5 ή "Χ" κόμματα και δύο πολιτικές; Είναι θέση που τη θεωρώ ταξική πέρα για πέρα και για τους παρακάτω λόγους:

α) Απαντά στη βασική αντίθεση της σημερινής κοινωνίας, την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας.

β) Είναι θέση ενωτική, γιατί απαντά στο ζήτημα της οργανωτικής και ιδεολογικής ενότητας της εργατικής τάξης, απαραίτητη προϋπόθεση για συνολικότερες αλλαγές.

γ) Υλοποιεί την πολιτική συμμαχιών στη βάση του μαρξισμού, αφού στοχεύει στο σπάσιμο, σε τελική ανάλυση, των καπιταλιστικών δεσμών και πολιτικές συμμαχίες ένα ΚΚ κάνει ακριβώς στη βάση υλοποίησης των ταξικών του στόχων.δ) Αποκαλύπτει στα μάτια των εργαζομένων τα πραγματικά αίτια των δεινών τους, καλώντας τους να στρατευτούν στη μάχη για την εξάλειψή τους.

Απόψεις, που μιλάνε για στένεμα της πολιτικής του Κόμματος ή και για σεχταρισμό, αντιστρέφουν την ταξική πάλη που οξύνεται, συνιστούν υποχώρηση.

Οξυνση της ταξικής πάλης δεν είναι μόνο τα προγράμματα "σύγκλισης" κλπ., είναι και η εξαγορά συνειδήσεων, η εξαγορά συνδικαλιστικών στελεχών, τοπικών αρχόντων στους ΟΤΑ κλπ.

Με άλλα λόγια, η πολιτική των πέντε κομμάτων δε μένει σε επίπεδο ηγεσίας τους, αλλά διαχέεται στο συν/κό και μαζικό κίνημα, υλοποιείται από τα λευκά εξαγορασμένα κολάρα, τύπου Πρωτόπαππα κλπ. Για να έχουμε λόγο ύπαρξης πρέπει πειστικά να αποκαλύπτουμε μπροστά στα μάτια των εργαζομένων αυτές τις δυνάμεις.

Είναι άλλο πράγμα να ψάχνεις τους τρόπους που θα πειστούν οι εργαζόμενοι των άλλων κομμάτων να απεγκλωβιστούν και άλλο να διατείνεσαι ή να ψάχνεις έναν ιδιόμορφο δυϊσμό, που θα αντιπαρατίθεται με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ ή των εταίρων τους, Πολιτική Ανοιξη και "ΣΥΝ" και στο μαζικό κίνημα να χρησιμοποιείς άλλη γλώσσα και άλλη πρακτική. Αυτό έχει στοιχεία οπορτουνισμού, που τελικά σε ξεδοντιάζουν και σε ενσωματώνουν μακροπρόθεσμα. Συμπερασματικά, το Α - Α - Δ Μ πρέπει να έχει παρονομαστή τη θέση μας, το ζήτημα πολλά κόμματα - δύο πολιτικές. Αν λείψει αυτός ο παρονομαστής, σύμφωνα με τα μαθηματικά, το κλάσμα μας έχει παρονομαστή μηδέν και άρα ανύπαρκτο.

Το Κόμμα μας μέχρι τώρα συμβαδίζει με την ιστορία. Είμαι σίγουρος ότι το 15ο Συνέδριο θα ισχυροποιήσει τις θέσεις μας, έτσι όπως εκφράζονται στα ντοκουμέντα και το στοίχημα με την ιστορία θα κερδηθεί.

Νταφούλης Γιώργος

ΚΟ Λάρισας

Είναι γεγονός πως, συνολικά ως Κόμμα, ξεπεράσαμε με τη δράση μας κινδύνους και δυσκολίες, που μας συνόδευαν μετά την κρίση και ανεβάσαμε το κύρος και την επιρροή του σε ανώτερα επίπεδα.

Βέβαια νέα προβλήματα και δυσκολίες ανακύπτουν, αλλά υπάρχει εκείνο το δυναμικό και ο δυναμισμός που μπορούν να ξεπερνιούνται.

Ομως σύντροφοι, το κύριο πρόβλημα που θα εμφανιστεί μπροστά μας, μετά τη λήξη του Συνεδρίου, θα είναι η αναγκαιότητα να εκφράσουμε ολοκληρωμένα και σωστά μια κοινωνία, ένα λαό, που στην πλειοψηφία του θα αμφισβητεί πολιτικές και ιδεολογίες που τον συνθλίβουν καθημερινά.

Να εκφράσουμε την αγανάκτηση της εργατικής τάξης, των αγροτών, των ΕΒΕ, της νεολαίας, που εκ των πραγμάτων θα φουντώνει.

Τα πράγματα δε θα κριθούν κύρια στο επίπεδο οργάνωσης των αγώνων, που έτσι κι αλλιώς θα ξεσπούν διαδοχικά, αλλά στην ικανότητά μας να δώσουμε πολιτική προοπτική, συνολική διέξοδο στους αναπόφευκτα κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Η σύλληψη της ιδέας για τη συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου απαντά θεωρητικά - πολιτικά στην προοπτική και στη ρεαλιστικότητα της διεξόδου από τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.

Ομως, σύντροφοι, πρέπει να γίνει καθαρό πως μια τέτοια πολιτική, που θα χρειάζεται εκ των πραγμάτων να ανοίγει δρόμους εκεί που ο αντίπαλός τους έχει κλείσει, δεν μπορεί να αφεθεί γενικά και αόριστα στο Κόμμα.

Θα πρέπει να γίνει πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα πρακτική υπόθεση της καθοδήγησης, των οργάνων της.

Ο λαός σήμερα δεν καταλαβαίνει λιγότερα απ' όσα καταλαβαίνουμε εμείς.

Γνωρίζει καλά πού το πάνε οι άλλοι και πού το πάμε εμείς. Απλώς δε μας εμπιστεύεται ακόμα, γιατί δε θεωρεί ρεαλιστικά αυτά που του λέμε. Αυτό το ζήτημα μπορεί και πρέπει να λυθεί. Πάρτε για παράδειγμα αυτό που συνέβη και θα ξανασυμβεί με τους αγρότες. Χιλιάδες άνθρωποι που δεν ανήκαν στο ΚΚΕ βρέθηκαν να παλεύουν μαχητικά την ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων που τη στηρίζουν, γιατί έζησαν και ζουν την καταστροφική αυτή αντιαγροτική πολιτική στο πετσί τους. Βρέθηκαν να παλεύουν στο ίδιο χαράκωμα με το ΚΚΕ, που πολλοί δε θα το ήθελαν ως ηγετική δύναμη, αλλά όμως "ντε φάκτο" το δέχτηκαν, γιατί εξέφραζε στη δεδομένη στιγμή ό,τι ζητούσε όλη η αγροτιά της χώρας μας. Υιοθέτησαν πολύ γρήγορα τα αιτήματά μας, που έγιναν αιτήματα του κινήματος και μας περιέβαλαν με εμπιστοσύνη. Ακριβώς αυτό ήταν που φοβήθηκε η κυβέρνηση και έστειλε για κάθε ενδεχόμενο τα ΜΑΤ. Η όξυνση αυτή που τους αμφισβήτησε και φόβισε και γι' αυτό έκαναν ό,τι μπορούσαν για συκοφάντηση και αποδυνάμωση του δίκαιου αγώνα των αγροτών. Αυτό το γεγονός χάραξε βαθιά μέσα στη συνείδηση των αγροτών και του λαού ορισμένες "στάνταρ" ως αναφορά για το ποιος φταίει, ποιος είναι με ποιον, τι πρέπει να γίνει.

Γίνεται φανερό σύντροφοι πως όσο τα προβλήματα του λαού θα φουντώνουν, τόσο θα δημιουργούνται άμεσα οι δυνατότητες μαζικής δράσης του ΚΚΕ για συγκρότηση επιμέρους μαχητικών κοινωνικών μετώπων, ενισχύοντας τις προϋποθέσεις μετεξέλιξής του σε πολιτικό, κοινωνικό μέτωπο των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δημοκρατικών δυνάμεων. Εκεί θα κριθεί το Κόμμα από δω και πέρα και εκεί θα κριθεί και ο καθένας προσωπικά ως μέλος και στέλεχος.

Η ικανότητα συγκέντρωσης των υπαρκτών λαϊκών δυνάμεων για την επίτευξη του στόχου της αλλαγής της κοινωνίας, της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Προυσανίδης Ανέστης

Νομαρχιακή Επιτροπή Πέλλας του ΚΚΕ

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Δύο λόγια για το Καταστατικό. Στο άρθρο 6 λέει: "Ολα τα μέλη του Κόμματος έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ο κομμουνιστής δεν μπορεί να έχει ο ίδιος, ούτε να ανέχεται να υπάρχουν προνόμια από τη συμμετοχή του στο Κόμμα". Αυτή είναι μια καινούρια εμπειρία και σαν τέτοια δεν υπήρχε στα προηγούμενα Καταστατικά μας. Σίγουρα δεν υπήρχε και στα καταστατικά των άλλων αδελφών κομμάτων, ενώ σήμερα επιβάλλεται να την έχουν όλα τα καταστατικά του παγκόσμιου κομμουνιστικού κόμματος.

Γιατί αυτή η στροφή από το άρθρο 6 προστατεύει κάθε μέλος ή στέλεχος από την προσωπολατρία ή όποια είναι η βασική αιτία εκτροχιασμού από τον μαρξισμό - λενινισμό. Γι' αυτό και ο Λένιν έλεγε "προστατέψτε με από την προσωπολατρία".

Στο άρθρο 9, μεταξύ άλλων, λέει: "Συγκεντρωτισμός σημαίνει ένταξη της λειτουργίας και δράσης όλων των οργανώσεων του Κόμματος, κάτω από ένα ενιαίο κέντρο, την Κεντρική Επιτροπή". Και αμέσως παρακάτω: "Υποχρεωτική εφαρμογή των αποφάσεων των ανωτέρω καθοδηγητικών οργάνων από τα παρακάτω όργανα κτλ.". Εδώ προτείνω να μπει και μια άλλη παράγραφος, που να δεσμεύει την Κεντρική Επιτροπή ως εξής:

Εκτός από σοβαρά ζητήματα της κομματικής πολιτικής, για τα οποία η ΚΕ δεσμεύεται να διεξάγει γενική συζήτηση με ολόκληρο το Κόμμα. Ενα τέτοιο άρθρο θα μας προστατεύει να μην επαναλαμβάνουμε λάθη του τύπου Λίβανος, Γκαζέρτα, Βάρκιζα, η αποχή το 1946 και πρόσφατα κυβέρνηση Τζαννετάκη. Ο Λένιν έλεγε "και όταν πέφτουμε, νικούμε". Και ο ποιητής μας Σικελιανός "με το θάνατο νικάμε το θάνατο". Και όμως ο Παρτσαλίδης αγνόησε και παραβίασε τις αρχές αυτές, υπογράφοντας τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η οποία αμνήστευε τους ηθικούς αυτουργούς και καταδίκαζε τους φυσικούς αυτουργούς.

Στο Καταστατικό του 1978, έκδοση ΚΕ, στο άρθρο 20 λέει "με απόφαση της ΚΕ μπορεί να διεξαχθεί γενική συνέλευση σ' ολόκληρο το Κόμμα, πάνω σε σοβαρά ζητήματα της κομματικής πολιτικής", το οποίο λείπει από το σημερινό Σχέδιο Καταστατικού.

Και το τώρα για το Σχέδιο Προγράμματος. Σύντροφοι, στην εισαγωγή, σελίδα 2, λέει: "Το Κομμουνιστικό Κόμμα αντιπαλεύει την αντίληψη της ταξικής "συνεργασίας" της "κοινωνικής συναίνεσης" ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους". Συμφωνούμε απόλυτα, αλλά διαφωνούμε με τα στελέχη μας εκείνα που είπαν η Δεξιά άλλαξε, δεν είναι η παλιά Δεξιά. Και εδώ εννοούμε την ηγεσία της Δεξιάς, η οποία είναι ο φυσικός εκπρόσωπος του κεφαλαίου. Ενώ το ΠΑΣΟΚ βγάζει αριστερό φλας για να πάρει δεξιά στροφή.

Στη σελίδα 2, στη Θέση 18, λέει: "Η ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος κτλ., κτλ.", αναφέρει αμέσως παρακάτω "η κατάσταση αυτή οφείλεται πριν απ' όλα στις ιδεολογικές διαφορές στα κόμματα και λιγότερο υπαρκτές δυσκολίες και εμπόδια".

Σύντροφοι, εδώ χρειάζεται μια νέα Διεθνής με καταστατικό και αρχές και το πρώτο μέλημά μας πρέπει να 'ναι προς αυτή την κατεύθυνση, ρίχνοντας όλη τη βαρύτητά μας στη συνένωση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Μέσα απ' αυτό το όργανο θα μπορούσαμε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα να συζητήσουμε και να αμβλύνουμε και εξαλείψουμε τις αντιμαρξιστικές - αντιλενινιστικές θέσεις των άλλων κομμάτων. Οπως ο λαθεμένος ιστορικός συμβιβασμός του Μπερλίγκουερ ή οι ευρωκομμουνιστές των Γάλλων κομμουνιστών. Σύντροφοι, ο μαρξισμός - λενινισμός είναι ενιαίος, όπως και ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Και δεν έχει καμία σημασία αν αυτοί που τον εφαρμόζουν είναι μέλη του ΚΚ της Σιβηρίας ή της Ισπανίας. Αν είναι άσπροι ή μαύροι ή κίτρινοι. Αυτή η ενέργεια κατά την αντίληψή μου προηγείται από το Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο.

Αλλωστε στην ίδια Θέση 18 λέει: "Καμιά επιτυχία δεν μπορεί να έχει η πάλη εναντίον του ιμπεριαλισμού, ο αγώνας για το σοσιαλισμό, εάν το κομμουνιστικό κίνημα, είναι οργανωτικά και ιδεολογικά κατατερματισμένο.

Αυτή η Θέση 18 έρχεται σε αντίθεση με τη Θέση 19, που αναφέρει πως στη χώρα μας υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σε αδύνατο κρίκο του ιμπεριαλισμού.

Και ο Λένιν ακόμα, όταν προσδιόριζε τον αδύνατο κρίκο, γνώριζε πως ο καπιταλισμός, εκείνη την εποχή, τις αντιθέσεις του δεν τις ξεπερνούσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά με την κλαγγή των όπλων. Σύντροφοι, έχουμε μια καινούρια μορφή κατοχής.

Εκείνο που δεν πέτυχαν οι σιδηρόφρακτες μεραρχίες του Χίτλερ στα τρία χρόνια, έξι μήνες και έξι μέρες κατοχής, το πετυχαίνουν σήμερα με την ΕΕ, το Μάαστριχτ, τη "Λευκή Βίβλο", την ΓΚΑΤΤ - ΚΑΠ, τη σύγκλιση αποβιομηχανοποίησης και της ανεργίας.

Και τη μετατροπή της γενικής ελληνικής γης σε στείρα στέπα αγρανάπαυσης. Οσον αφορά τη δράση του Κόμματός μας, η εκτίμησή μου είναι ότι, παρά τα κλασικά λάθη του σήμερα, είναι το μικρό πανεπιστήμιο του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος. Με πολλές πρωτοβουλίες για σύγκληση συνδιασκέψεων, για οικουμενικά προβλήματα. Οπως εκείνη 10-11/4/93 για την ΕΟΚ. Μα και για οργανωτικά που αφορούν το κομμουνιστικό κίνημα στην Ευρώπη και αλλού, πιστεύω πως θα συνεχίσει με την ίδια ένταση και προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Πελοπόννησος

(Κατατέθηκε)Οπως καθαρά αποτυπώνεται στην εισήγηση της ΚΕ, όλη η προσυνεδριακή διαδικασία έδωσε τη δυνατότητα, να εμπλουτιστούν τα κείμενα, να αποσαφηνιστούν ζητήματα σε θετική κατεύθυνση. Το γεγονός αυτό, εξασφαλίζει και αποτελεί παρακαταθήκη για το δυνάμωμα της παρέμβασης των κομμουνιστών στο κίνημα.

Μόνο θετικά μπορεί να χαιρετηθεί η αταλάντευτη εμμονή σε Μ - Λ θέσεις. Στην κατεύθυνση της ενίσχυσης αυτής της διαπίστωσης θέλω να σημειώσω ένα μόνο ζήτημα: συμφωνώ απόλυτα με την εγκατάλειψη της λογικής των σταδίων, έτσι όπως την είχε επεξεργαστεί το 10ο Συνέδριο, πιστεύω ότι η επιλογή αυτή είναι σωστή και με καλύπτουν οι λόγοι που για αυτήν βάζει η εισήγηση. Δηλαδή: Α) Την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και Β) την Ευρωπαϊκή, καπιταλιστική ενοποίηση. Οι δύο παραπάνω λόγοι σε συνδυασμό επίσης με την ανάλυσή μας για τη θέση του ελληνικού καπιταλισμού και τις διεθνείς εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, επιβεβαιώνουν την επιλογή του Προγράμματος.

Ετσι σωστά αναλύουμε, ότι η εξάρτηση της χώρας και η ανισότιμη θέση της δεν αποτελεί ξεχωριστό, "εξωτερικό" πρόβλημα. Σίγουρα είναι αναπόσπαστα δεμένη με το κοινωνικό και οικονομικό μας σύστημα. Δηλαδή η ελληνική άρχουσα τάξη, δεν είναι απλά υποτελής στην ΕΕ, όπως πολλές φορές σχηματικά κατανοείται. Αντίθετα, από την άποψη υπεράσπισης των συμφερόντων της είναι οργανικά συνδεδεμένη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ετσι το ίδιο το ελληνικό αστικό κράτος είναι οργανικό στοιχεία των διακρατικών μηχανισμών του ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Απ' αυτή την άποψη, εγώ καταλαβαίνω, ότι δεν μπορεί να υπάρξει ελληνικός καπιταλισμός χωρίς μονοπώλια και χωρίς ανισότιμη πρόσδεση στην ΕΕ. Γι' αυτό και το ζήτημα της οριστικής λύσης της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της χρηματιστικής ολιγαρχίας, δεν μπορεί να γίνει σε κανένα ενδιάμεσο στάδιο, από κανένα άλλο κράτος, χρειάζεται πλέον την επαναστατική ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την οικοδόμηση του νέου τύπου κράτους, της Δικτατορίας του Προλεταριάτου.

Απ' αυτή την άποψη, αποτελεί θετικό γεγονός, στην εισήγηση και το σχέδιο προγράμματος, η αποσαφήνιση της θέσης για την κυβέρνηση του μετώπου. Η εισήγηση φράζει το δρόμο σε παρερμηνείες, με τη διατύπωση των δύο πιθανών δρόμων, μέσα από τους οποίους μπορεί να προκύψει κυβέρνηση του μετώπου και το σαφή προσδιορισμό της αποστολής της και του ρόλου του ΚΚΕ μέσα σ' αυτή.Σίγουρα το 15ο Συνέδριο, μπορεί και πρέπει με τις αποφάσεις του να εμπνεύσει τους Ελληνες κομμουνιστές, την εργατική τάξη και τη νεολαία για την αντεπίθεσή τους, ενάντια στην προσωρινή παντοκρατορία της "νέας τάξης" και της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Εχω εκφράσει τη συμφωνία μου με την ταχτική και τη στρατηγική όπως αυτή αναφέρεται στα σχέδια των ντοκουμέντων του Συνεδρίου.

Θεωρώ ότι και στο μέλλον θα υπάρξει ανάγκη το Κόμμα να επανεξετάσει ζητήματα αλλά και πλευρές με βάση τη στρατηγική και ταχτική που θα χαράξει το Συνέδριο.

Ομως το κύριο τώρα είναι με ποια πολιτική θα οικοδομηθεί το Μέτωπο των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων. Το συνέδριο πρέπει σ' αυτό το ερώτημα να δώσει απάντηση. Η εμπειρία από τις εξελίξεις στις ΔΕΚΟ - Τράπεζες αλλά κυρίως η δράση της κομματικής οργάνωσης μέσα απ' αυτές, δείχνει ότι η μόνη πολιτική που θα προωθήσει το Μέτωπο είναι η πολιτική που χάραξε το 14ο Συνέδριο, αυτή πρέπει να υιοθετήσουμε και σήμερα.

Αντίθετα η πολιτική και ταχτική που πρεσβεύουν ορισμένοι, δηλαδή συνεργασία με δυνάμεις πολιτικές σοσιαλδημοκρατικές ή άλλης παρόμοιας απόχρωσης, δεν οδηγούν στη δημιουργία του Μετώπου αλλά στην ενσωμάτωση στα πολιτικά σενάρια ορισμένων πολιτικών και οικονομικών κύκλων του κεφαλαίου.Η θεωρία περιττεύει γι' αυτό θα σας δώσω ένα στοιχείο από τις πρόσφατες αρχαιρεσίες για την κοινωνικοποίηση στη ΔΕΗ.

Το 1992 (14ο Συνέδριο) η παράταξή μας πήρε 1.300 ψήφους. 1996 (15ο Συνέδριο) η παράταξη διπλασίασε σχεδόν τις ψήφους. Πήρε 2.400. Και δουλέψαμε με βάση την πολιτική 5 κόμματα 2 πολιτικές. Οι άλλες παρατάξεις: ΠΑΣΚΕ μείωση 2% περίπου, ΔΑΚΕ μείωση 2% περίπου, ενώ είχε το ατού των 6.000 προσλήψεων. Ο "ΣΥΝ" είχε μικρή αύξηση κατά 300 ψήφους με πολιτική συναινετική, συνδιαχείρισης, υποταγής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ξεπουλήματος της ΔΕΗ στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Στην κομματική βάση στην οργάνωσή μας, πλανιέται αυτές τις μέρες το αναπάντητο ερώτημα προς τα στελέχη που ζητούν ανατροπή μιας σωστής ταξικής γραμμής, επιβεβαιωμένης στην πράξη. Γιατί τώρα που ανακάμπτουν οι δυνάμεις μας, που έχουμε άνοδο της επιρροής, ζητούν αλλαγή πολιτικής. Γιατί αυτό πραγματικά ζητούν. Κανείς δεν είναι αφελής να πιστέψει τον ισχυρισμό ότι σε επίπεδο πολιτικών κομμάτων είναι σωστή η πολιτική της μη συνεργασίας, όμως στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι λαθεμένη γιατί θα φτάσει μέχρι και στη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος. Εδώ γίνεται και διαστρέβλωση της πολιτικής του Κόμματος. Ποτέ δεν πήγαμε να χρεώσουμε τους οπαδούς των άλλων παρατάξεων με το κατάντημα της ηγεσίας τους.

Αλλά και σε συνδικαλιστικό επίπεδο μπορούμε να κάνουμε συνεργασίες με τις ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ, "ΣΥΝ" κλπ., για να απεγκλωβίσουμε δυνάμεις απ' αυτές. Το αντίθετο θα συμβεί. Θα χρεωθούμε και εμείς το μαρασμό και την αναξιοπιστία όπου οδήγησαν, με την ταχτική τους το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου που παλιότερα ήτανε μαχητικό και είχε κατακτήσεις.

Δεύτερο σημαντικό ζήτημα σήμερα, είναι η νέα σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής. Αυτή πρέπει να εγγυάται την εφαρμογή της πολιτικής του Κόμματος. Πρώτο κριτήριο για την επιλογή αυτής της σύνθεσης του νέου οργάνου πρέπει να είναι η ουσιαστική συμφωνία με το πρόγραμμα και το καταστατικό του Κόμματος. Οσοι εξέφρασαν ουσιαστική, ριζική διαφωνία δεν πρέπει να μετέχουν στην Κεντρική Επιτροπή. Για τον απλούστατο λόγο ότι πρέπει στο νέο όργανο να υπάρχει ιδεολογική και πολιτική ενότητα, προϋπόθεση απαραίτητη για ενιαία δράση του οργάνου.

ΚΟ ΔΕΗ

Συν/φοι,

Στην τοποθέτησή μου θα ήθελα να αναφερθώ στα ζητήματα ενέργειας και συγκεκριμένα με την ΗΕ, έτσι ώστε να ξεπεραστούν αδυναμίες που στον ένα ή τον άλλο βαθμό φρενάρουν τη δουλιά μας. Αδυναμίες που έχουν να κάνουν με την ελλιπή επεξεργασία θέσεων των νέων δεδομένων που μεθοδεύονται από την ΕΕ προς όφελος των μονοπωλίων.

Είναι λάθος να λέμε ιδιωτικοποιείται η ΔΕΗ. Το παιχνίδι είναι πολύ πιο χοντρό, γιατί η ενέργεια αποτελεί την αιχμή του δόρατος της αστικής τάξης. Οι οδηγίες της ΕΕ, που σ' αυτές πάνω είναι προσαρμοσμένες και ο Ν. 2244 αλλά και το περιβόητο νομοσχέδιο για τον "εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ", καθώς επίσης και τα μεγάλα συμφέροντα που παίζονται με το ΦΑ, κτυπάνε τη ΔΕΗ στο πιο νευραλγικό σημείο, δηλαδή στην παραγωγή, που μέχρι τώρα γίνεται με λιγνίτη.

Στην περιοχή Πτολεμαϊδας - Αμυνταίου υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα και αποτελεί άξιο προσοχής η μελέτη του ΕΜΠ για την καλύτερη και πιο μακρόχρονη εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων.

Το Κόμμα μας, στην ανάπτυξη των υλικών προϋποθέσεων για το σοσιαλισμό, πρέπει να βλέπει τη συνεργασία μας με τις χώρες των Βαλκανίων στο επίπεδο ενέργειας που σ' αυτήν την κατεύθυνση μπορούμε να παίξουμε πρωταρχικό ρόλο στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και ισότιμης συνεργασίας.

Στην ίδια κατεύθυνση πιστεύω ότι πρέπει να συμπεριληφθεί η ενέργεια μέσα στο πρόγραμμα, γιατί παίζει βασικό ρόλο στην ανάπτυξη των υλικών προϋποθέσεων.

Προτείνω τη σύσταση Επιτροπής Ενέργειας με ευθύνη της ΚΕ που θα βλέπει και θα επεξεργάζεται τα ζητήματα αυτά. Σημαντικό ρόλο σ' αυτή την Επιτροπή μπορούν να παίξουν οι ευρωβουλευτές και βουλευτές του Κόμματος.

Και σ' αυτά τα ζητήματα που τα βάζουμε και τα παλεύουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα της ΔΕΗ, διαπιστώνω η πολιτική του Κόμματος έχει απήχηση στη συνείδηση των εργαζομένων. Αυτό δείχνουν μια σειρά εκλογικά αποτελέσματα από διαδικασίες σωματείων, όπου τα αποτελέσματα ήταν ακόμη και διπλασιασμός των δυνάμεών μας. Στο συνδικαλιστικό κίνημα τα πράγματα δεν είναι ευθύγραμμα. Η διαφορετικότητα των θέσεών μας επιβεβαιώνεται καθημερινά και πέρασε σ' ένα βαθμό στη συνείδηση των εργαζομένων. Ομως πρέπει να είμαστε στις παρεμβάσεις μας προσεκτικοί και να μην ταυτίζουμε την πολιτική και την ηγεσία με τη βάση. Είναι απαραίτητο να πάρουμε μια σειρά πρωτοβουλίες για ανάπτυξη του μετώπου κύρια από τη βάση. Ο συντονισμός της δράσης των ΔΕΚΟ και άνοιγμα στους ΕΒΕ - αγρότες πρέπει να είναι η πρόταση που θα παλεύουμε στα όργανα του μαζικού κινήματος.

Εχουμε πολύ δουλιά ακόμη να κάνουμε έτσι ώστε οι θέσεις μας να πάρουν σάρκα και οστά μέσα στην κοινωνία.

Συντυχάκης Μανώλης

Γραμματέας ΝΕ Ηρακλείου Κρήτης

Η διαμόρφωση των α-α-δ-μ, καθώς και το ζήτημα της σοσιαλιστικής επανάστασης, απαιτεί ένα υψηλό επίπεδο πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης των εργαζομένων, ισχυρό ΚΚΕ, διαπαιδαγώγηση του λαού και της νεολαίας, στα ιδανικά της ελευθερίας και του σοσιαλισμού.

Η επιτυχής συγκρότηση των μετώπων, εξαρτάται από τις ιδιαίτερες συνθήκες και ιδιομορφίες του κάθε χώρου, νομού ή περιοχής. Εξαρτάται από το επίπεδο ανάπτυξης του ΜΚ, την ιεράρχηση προβλημάτων και στόχων, από το βαθμό συνειδητότητας των μαζών. Πρέπει να μας διακρίνει η ευελιξία, η διορατικότητα, η ικανότητα να προσαρμόζουμε την τακτική και επιμέρους στόχους μας στη δεδομένη πολιτική συγκυρία.

Για παράδειγμα οι ιστορικές παραδόσεις της Κρήτης, η κοινωνική της διάρθρωση, η διαπλοκή των κοινωνικών συμφερόντων, έχουν ενισχύσει τον φιλελευθερισμό με σημάδια ενός ιδιότυπου συντηρητισμού. Η γεωγραφική της θέση, η αποκοπή της από την κυρίως χώρα, ο πλούσιος πολιτισμός, οι παραδόσεις στις τέχνες και στα Γράμματα, δημιούργησαν έναν ιδιότυπο τοπικισμό. Η εφαρμογή λοιπόν των α-α-δ-μ πρέπει να ανταποκρίνεται και να εξειδικεύεται στη βάση των ιδιαίτερων τοπικών χαρακτηριστικών. Ταυτόχρονα, οι συνέπειες απ' την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, η εφαρμογή των ΚΑΠ και ΓΚΑΤΤ, η με άνισους όρους διεθνοποίηση των οικονομιών και υπηρεσιών, η διείσδυση πολυεθνικών στη σφαίρα του εμπορίου και τουρισμού, επιδρούν αρνητικά στην οικονομία του νησιού.

Το ξεπούλημα της κρητικής γης στους ξένους, η αλλοίωση των ιδιαίτερων τοπικών χαρακτηριστικών, ο ξενόφερτος τρόπος ζωής, δονεί το μεγαλείο της κρητικής ψυχής, τους κάνει ξένους μέσα στον τόπο τους.

Τα προβλήματα των εργαζομένων, σ' όλο το φάσμα του τουρισμού, στη ΒΙΠΕ, στο λιμάνι, στο εμπόριο, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, οι απολύσεις, οι εκβιασμοί εργοδοτών, μεγαλοξενοδόχων, διαμορφώνουν το παζλ της τραγικής σημερινής πραγματικότητας. Το ενεργειακό, τα περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής, καθώς και η όξυνση των τελευταίων από την ασύδοτη δράση των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ με τα πυρηνικά τους απόβλητα, είναι μια ξεχωριστή κοινωνική - πολιτική διάσταση.

Κατά συνέπεια το ΜΛΚ δεν πρέπει να αρκείται μόνο στη διεκδίκηση εισοδηματικών αλλαγών ή στη στείρα καταδίκη του Μάαστριχτ, αλλά να προβάλλονται οι εναλλακτικές λύσεις α-α-δ διεκδικήσεις με σαφή προσανατολισμό. Να συνδυάζουμε το γενικό με το μερικό καθώς και το τοπικό με το εθνικό και το διεθνικό.

Η από κοινού συνάντηση και συμφωνία όλων των βουλευτών της Κρήτης στην εφαρμοζόμενη πολιτική της κυβέρνησης και των Βρυξελλών και η αποσιώπηση όλων των παραπάνω προβλημάτων που ανέφερα, αποδεικνύουν την ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ για 5 κόμματα δύο πολιτικές. Μας προφυλάσσει από συγχύσεις, αυταπάτες ή παρεκκλίσεις ρεφορμιστικού και οπορτουνιστικού χαρακτήρα.

Τα όρια διαχωρισμού νεοφιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας είναι δυσδιάκριτα, αφού κινούνται στα πλαίσια εκσυγχρονισμού του καπιταλισμού.

Στο γεγονός ότι οι πολιτικές των άλλων κομμάτων αντικειμενικά ταυτίζονται, φωτογραφίζεται και η ταξική ουσία της πολιτικής τους και αντίστροφα.

Η θέση αυτή δεν αναιρεί την προσπάθεια αναζήτησης διαύλων επικοινωνίας και συσπείρωσης πλατύτερων μαζών λαού και νεολαίας με σαφή α-α-δ χαρακτήρα. Μας διευκολύνει στον απεγκλωβισμό υγειών δυνάμεων από τα πλοκάμια των αντιπάλων.

Κώστας Κούδας

ΚΟ Θεσσαλονίκης

Αγαπητοί σ/φοι και σ/φισσες

Ψήφισα τα τρία ντοκουμέντα του κόμματος. Το 15ο συνέδριό μας παίρνει χώρα μέσα σε σημαντικές ιστορικές συνθήκες. Από τη μια μεριά το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αρχίζει να συνέρχεται από την κρίση του 1989 - 91 κι από την άλλη ο καπιταλισμός να δρα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο μ' έναν τρόπο παρανοϊκό.

Ασχολούμαστε με μεγάλα ζητήματα όπως είναι ο χαρακτήρας της εποχής, η επανάσταση σε μια χώρα, η δημιουργία του πλατιού επαναστατικού ποταμού, για το σοσιαλισμό.

Ολα αυτά δεν είναι καινούρια, τα έχουν αναλύσει πολλοί και πρώτα πάνω απ' όλα οι κλασικοί μας. Το ερώτημα που αναδύεται είναι αν εμείς μπορούμε σωστά να τα ερμηνεύσουμε και να τα εφαρμόσουμε στον καιρό μας. Πιστεύω πως ΝΑΙ, έχουμε όλα τα στοιχεί που μας επιτρέπουν να το κάνουμε, και τη γνώση έχουμε, και πείρα και τη μέθοδο της διαλεκτικής που μας βοηθάνε να βλέπουμε σωστά την εξέλιξη.

Είναι η εποχή μας πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό; Είναι σίγουρα, γιατί ήδη ο Λένιν από το 1916 το είχε πει ότι αρχίζει η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Αλλά και τώρα ακόμα βρισκόμαστε στον ιμπεριαλισμό που είναι το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού και δεν υπάρχει άλλο σύστημα να το διαδεχθεί, επιστημονικά τεκμηριωμένο, εκτός από το σοσιαλισμό. Μα, θα αναρωτηθεί κανένας, τόσο πολύ κρατάει αυτή η μεταβατική περίοδος; Η απάντηση είναι απλή και σύντομη. 2.500 χρόνια γραπτής ιστορίας τα συστήματα τα κοινωνικο - πολιτικά που διαδέχθηκαν το ένα το άλλο είναι μόνο 4 (δουλοχτησία, φεουδαρχία, καπιταλισμός, σοσιαλισμός). Αν τώρα υπάρχει αντίρρηση ότι ήταν σοσιαλισμός αυτό που οικοδομούνταν στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, παραπέμπουμε στα ντοκουμέντα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για το σοσιαλισμό, όπου επιστημονικά προσπαθούμε να τεκμηριώσουμε τη γνώμη μας. Αν κανείς άλλος μπορεί καλύτερα να το κάνει ας το επιχειρήσει και να μας το φέρει και μας. Το επαναστατικό κίνημα από 1848 μέχρι τα τώρα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσπαθεί να ανατρέψει την κυριαρχία της αστικής τάξης και να εγκαθιδρύσει την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Και μέσα απ' αυτή τη μακρόχρονη πορεία και προσπάθεια ήρθε το 1989 - 91. Πολλοί είπαν ότι τέλειωσε η ιστορία, ήρθε το τέλος των ιδεολογιών και ότι ο καπιταλισμός απόμεινε ο μοναδικός και απόλυτος κυρίαρχος πάνω στη Γη. Δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο σύντροφοι, μόνο η ύλη και η εξέλιξή της στη φύση, στον άνθρωπο και την κοινωνία μέσα στο χώρο και στο χρόνο. Και μεις ξέρουμε πολύ καλά, όσο μακριά κι αν πάει ο δρόμος, όσα τερτίπια κι αν κάνει η ιστορία, εμείς είμαστε εδώ για να αγωνιζόμαστε και να αποτελούμε τους καταλύτες επιτάχυνσης αυτής της πορείας προς το σοσιαλισμό. Προϋπόθεση, όμως, γι' αυτό είναι να γνωρίζουμε την ιδεολογία μας, να την κατακτάμε, να μπορούμε να την εφαρμόζουμε στην πράξη για να περπατήσει. Η θεωρία η δική μας δεν είναι δόγμα είναι καθοδήγηση για πράξη και έτσι πρέπει να τη χρησιμοποιούμε. Και τότε θα έχουμε το δικαίωμα να ονειρευόμαστε ότι θα πετύχουμε το τελικό μας σκοπό, τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Ρήγας Μικές

Β. Δωδεκανήσου

Αγαπητοί σύντροφοι - συντρόφισσες,

Το 15ο Συνέδριό μας γίνεται σε συνθήκες που το κεφάλαιο, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων, εξαπέλυσε μπαράζ μέτρων κατά του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, τόσο σε διεθνές όσο και σε τοπικό επίπεδο. Εχει δημιουργηθεί στους εργαζόμενους, στην εργατική τάξη της χώρας μας και στους μικρομεσαίους ένα κλίμα δυσπιστίας, μια τάση αμφισβήτησης των εκπροσώπων του δικομματισμού και των άλλων κομμάτων. Πριν καλά καλά αρχίσει η χώρα μας να προσαρμόζει την οικονομία της σε "χώρα υπηρεσιών", σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΕ, ακόμα και οι τουριστικές περιοχές άρχισαν, από πέρυσι ήδη, να αντιμετωπίζουν προβλήματα ανεργίας, πείνας κλπ, η εσωτερική μετανάστευση ακόμα και ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι γεγονός. Οι περιοχές που είχαν μια τουριστική ανάπτυξη κι αποτελούσαν μια "άλλη Ελλάδα", είναι πια παρελθόν.

Οι εργαζόμενοι άρχισαν πάλι να συσπειρώνονται στα σωματεία τους, ζητάνε, πιέζουν για λύσεις των προβλημάτων τους κι αυτό είναι η αρχή. Αυτό το κλίμα οι κομμουνιστές πρέπει να το εκμεταλλευτούμε, δεν πρέπει να τους οδηγήσουμε στη λογική "και αυτοί ίδιοι είναι" ή "κι αυτοί συμβιβασμένοι είναι", με την αδράνειά μας. Μετά την κρίση στο Αιγαίο, τις εξελίξεις στους χώρους υγείας - παιδείας, τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, εκτιμώ ότι δημιουργείται ευνοϊκό κλίμα για την ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου. Δυο λόγια για το πώς βλέπω το μέτωπο. Βάζουμε στόχο τη δημιουργία του, που θα συσπειρώνει κύρια τις κοινωνικές δυνάμεις που θίγονται με την πολιτική της άρχουσας τάξης, στο βαθμό που πιθανά ξεπηδήσουν πολιτικές δυνάμεις, συνεπείς βεβαίως. Με τα κριτήρια που 'χουμε να προχωρήσουμε μαζί, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο ότι θα γίνει, γιατί όχι το Κόμμα μας με τις θέσεις του, με τη δράση του, με τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν να μην είναι αυτό που θα μπορέσει να κινητοποιεί την πλειοψηφία των εργαζομένων; Μπορεί σύντροφοι να είναι αυτό που οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη της χώρας μας θα του εμπιστευτούν το πέρασμα απευθείας στο σοσιαλισμό.

Κατά συνέπεια όλος ο λόγος που γίνεται για κυβέρνηση μετώπου να μη γίνει. Είναι απαραίτητο να το έχουμε υπόψη μας για να μην μπούμε ξανά σε περιπέτειες. Στη βάση "αφού το πρόγραμμα λέει για μέτωπο, για κυβέρνηση μετώπου, ας βάλουμε πλάτη για τη δημιουργία πολιτικών κομμάτων, αξιοποιώντας τον α ή β παράγοντα, την α ή β πολιτική κίνηση", που μπορεί σε τελευταία ανάλυση να φτιάχτηκε από την άρχουσα τάξη για αναχαίτιση του αντιμονοπωλιακού - αντιιμπεριαλιστικού ρεύματος.

Πολιτική του μετώπου πρέπει να είναι πολιτική κατακτήσεων και όχι απόκρουσης αντιλαϊκών μέτρων και αυτό για να αποδεικνύει στους εργαζόμενους τη δύναμη της ενότητας, τη δύναμη της κοινής δράσης, την αποτελεσματικότητά της. Κάθε κατάκτηση σύντροφοι, θα είναι και παραπέρα ισχυροποίηση και μαζικοποίηση του μετώπου. Ολη αυτή η πορεία θα είναι βασανιστική, θα έχει πισωγυρίσματα, θα είναι πορεία που η αστική τάξη θα κάνει την πιο λυσσασμένη επίθεσή της, θα προχωρήσει στην απροκάλυπτη, τόσο ιδεολογική - οικονομική όσο και κατασταλτική, τρομοκρατία.Πώς θα το αντιμετωπίσουμε; Τι μέτρα θα πάρουμε; Πρέπει εκτός από τη φραστική, που βάζουν τα κείμενα, χρησιμοποίηση όλων των μορφών πάλης, αυτό να γίνει πράξη.

Σύντροφοι και Συντρόφισσες,

Οι ΕΒΕ αποτελούν το πιο παραγωγικό κοινωνικό στρώμα, αφού βρίσκονται περίπου στο 21% του ενεργού πληθυσμού, απασχολούν το 62% των εργατοϋπαλλήλων του δευτερογενούς τομέα και παράγουν πάνω από το 40% ΑΕΠ αυτού του τομέα.

Στη δεκαετία που διανύουμε ανατράπηκε άρδην το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ΜΜΕ, με αποτέλεσμα, αφ' ενός, να δυσχεράνει τη θέση τους και τη λειτουργία τους γενικά, κι αφ' ετέρου, να ανοίξει ο δρόμος διείσδυσης των πολυεθνικών καταστημάτων με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Η δουλιά μας στο Κόμμα γι' αυτό τον κοινωνικό χώρο που αποτελεί την κύρια συμμαχική δύναμη της εργατικής τάξης για την ανατροπή του αντιλαϊκού καθεστώτος της πολιτικής κυριαρχίας των μονοπωλίων, είναι αδύνατη έως ανύπαρκτη. Η δουλιά μας δεν έχει συνοχή, επιμονή, σωστή καθοδήγηση, γιατί κύρια δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως αυτή την αναγκαιότητα. Γιατί υπάρχει μια ανησυχητική υποτίμηση διαχρονική. Η ΚΕ έχει 16 χρόνια να συνεδριάσει ειδικά για θέματα ΕΒΕ. Επιβάλλεται να προγραμματιστεί από τη νέα ΚΕ τέτοια συνεδρίαση, νέες προσεγγίσεις κι αναλύσεις.

Τέλος σύντροφοι, ήθελα να υπογραμμίσω ότι μέσα στο Κόμμα δεν πρέπει να υπάρχουν αντιλήψεις ούτε περί ιδιοκτησίας στο κόμμα, ούτε ότι ορισμένοι σύντροφοι είναι θεματοφύλακες του, ούτε υποδείξεις εκλογής μελών της νέας ΚΕ, ούτε κάποιοι να διεκδικούν το ιδεολογικό αλάθητο. Το Κόμμα είναι ενιαίο, δυνατό κι έχει την κόκκινη ηρωική ιστορία του και τέτοιες πρέπει να είναι οι αποφάσεις μας. Χρέος όλων μας είναι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να γίνουν πράξη στη ζωή.

ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

• Εκ παραδρομής, στο χτεσινό φύλλο του "Ρ", δημοσιεύθηκε πως η ομιλία του σ. Μιχ. Φουνταλή, γραμματέα της ΝΕ Πέλλας, κατατέθηκε. Ο σ. Φουνταλής μίλησε, κανονικά, από το βήμα του Συνεδρίου.
• Επίσης η ομιλία της Ντίνας Γκοτζίδου από την Κομματική Οργάνωση Θσε/νικης, δημοσιεύτηκε με λάθος όνομα (ως Ροτσίδου Ντίνα) και έγινε κανονικά από το βήμα του Συνεδρίου.