Ο «Ριζοσπάστης», στο πλαίσιο της βοήθειας για το 8ο Συνέδριο της ΚΝΕ, ανοίγει τη συγκεκριμένη στήλη, με απαντήσεις σε ερωτήματα που προκύπτουν από την προσυνεδριακή διαδικασία της ΚΝΕ, πάνω σε βασικά ζητήματα της ιδεολογικοπολιτικής πάλης.

Ερώτηση: Μπορεί να συγκροτηθεί το ΑΑΔ Μέτωπο, αφού σ' αυτό θα συμμετέχουν δυνάμεις με διαφορετική πολιτική και ιδεολογία;

Απάντηση:

«Στις γραμμές του ΑΑΔΜ συμπαρατάσσονται κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ανομοιογενείς από άποψη κοινωνικής θέσης και ιδεολογικοπολιτικής στάσης:

Κοινωνικά κινήματα της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου.

Κινήματα της νεολαίας και των γυναικών, της Παιδείας, της Υγείας και της κοινωνικής πολιτικής. Κινήματα για συνδικαλιστικές, δημοκρατικές, πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα, για τα δικαιώματα των μεταναστών, για το περιβάλλον. Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα για την ειρήνη, κινήματα στο χώρο του πολιτισμού, του αθλητισμού, της έρευνας, της επιστήμης, του αγώνα κατά των ναρκωτικών.

Πολιτικές δυνάμεις, ομάδες και κινήσεις που υποστηρίζουν την ανάγκη του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα, την ανάγκη ενός άλλου δρόμου εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Επίσης, κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες, πατριώτες, δημοκράτες, προοδευτικοί άνθρωποι που συμφωνούν και θέλουν να δράσουν για τα λαϊκά συμφέροντα, σε αντίθεση με τις επιλογές των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού».

Βεβαίως, όλες αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν ταυτόσημες ιδεολογικοπολιτικές θέσεις ούτε ταυτόσημα συμφέροντα. Για παράδειγμα, η εργατική τάξη, που δεν έχει καμιά ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής, δεν έχει τα ίδια ακριβώς συμφέροντα με τα μικροαστικά στρώματα, που έχουν ένα πολύ μικρό μέρος ιδιοκτησίας σ' αυτά (π.χ. η αγροτιά στη γη, οι ΕΒΕ τη μικρή τους επιχείρηση και ορισμένα τμήματά τους μπορούν να έχουν στη δουλιά τους έναν ή δύο εργαζόμενους). Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις πολιτικές δυνάμεις που θα συμμετέχουν στο Μέτωπο. Δεν έχουν την ίδια ιδεολογία με το ΚΚΕ, ούτε την ίδια πολιτική σ' όλα τα θέματα.

Υπάρχει όμως η αντικειμενική βάση για να συγκροτηθεί. Είναι ο κοινός αντίπαλος όλων αυτών των δυνάμεων που είναι τα μονοπώλια και ο ιμπεριαλισμός. Γιατί τα μονοπώλια δεν εκμεταλλεύονται μόνο την εργατική τάξη, αλλά και τα μικροαστικά στρώματα με πολλούς τρόπους. Δεν είναι τυχαίο ότι η αγροτική παραγωγή συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και η φτωχή και μεσαία αγροτιά ξεκληρίζεται. Οι ΕΒΕ δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό με το μεγάλο κεφάλαιο και κλείνουν οι επιχειρήσεις τους ή χειροτερεύει το εισόδημά τους. Ολες αυτές οι δυνάμεις ενδιαφέρονται, επίσης, για την ειρήνη, για τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, για εκπαίδευση και υγεία για όλο το λαό κλπ.

Επίσης, οι πολιτικές κινήσεις και κόμματα, οι πολιτικοί παράγοντες που θα συμμετέχουν στο Μέτωπο, θα αντιπαλεύουν τη σημερινή πραγματικότητα, θα ενδιαφέρονται για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής και την εφαρμογή πολιτικής σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Βεβαίως, όλες αυτές οι δυνάμεις, και οι κοινωνικές και οι πολιτικές, δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά τη σημερινή κατάσταση για να αρχίσει να εφαρμόζεται φιλολαϊκή πολιτική, αν αγωνίζονται καθεμιά ξεχωριστά και από μόνη της απέναντι στον κοινό τους αντίπαλο. Μπορούν όμως από κοινού να αγωνιστούν με ένα πανελλαδικό προγραμματικό πλαίσιο πάλης, προκειμένου να ανατρέψουν τη σημερινή κατάσταση, προγραμματικό πλαίσιο για τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία. Αυτό προϋποθέτει και τους αναγκαίους συμβιβασμούς από κάθε δύναμη, αρκεί να μην οδηγούν έξω από το προγραμματικό πλαίσιο της πάλης ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό.

Οι πολιτικές δυνάμεις διατηρούν καθεμιά τη δική της ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια, ενώ οι όποιες διαφορές προκύπτουν, αντιμετωπίζονται στα πλαίσια του Μετώπου με τη διαπάλη απόψεων, που όμως δεν πρέπει να εμποδίζει την κοινή δράση. Οι διαφορές δε θα λύνονται μόνο στο επίπεδο της συζήτησης ανάμεσα στις ηγεσίες των πολιτικών δυνάμεων και των κοινωνικών κινημάτων μέσα από τα γραφεία, αλλά κυρίως μέσα στην πορεία ανάπτυξης των αγώνων, με τη βοήθεια και του συσχετισμού δύναμης που θα διαμορφώνεται στην κοινωνία. Η ίδια η πείρα των αγώνων και της κοινής δράσης στην πορεία της ταξικής πάλης θα συμβάλει και στη θετική αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος.