Η τουρκική κυβέρνηση είναι λοιπόν τόσο «απομονωμένη», που διαπραγματεύεται σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, αμφισβητεί με τα όπλα σύνορα και διεθνείς συνθήκες από τη Μ. Ανατολή μέχρι το Αιγαίο και την ίδια στιγμή, αυτοί που την ...«απομονώνουν», η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, της χαϊδεύουν την πλάτη για να εντείνει την εισβολή και κατοχή συριακών εδαφών. Είναι δε τέτοια η «καραντίνα» που έχει επιβληθεί στον Ερντογάν, που μέχρι και η ελληνική κυβέρνηση, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, του δίνει δίκιο για την εισβολή στο Ιντλίμπ της Συρίας, που δημιουργεί νέα καραβάνια προσφύγων, πάνω στους οποίους μετά ξεσπάει τον τσαμπουκά της! Μετά από ένα τέτοιο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας, πάει πολύ να χαρακτηρίζονται από διάφορα παπαγαλάκια ως «εκτός πραγματικότητας» οι θέσεις του ΚΚΕ για άμεσο απεγκλωβισμό των προσφύγων, με κατάργηση των Συμφωνιών του Δουβλίνου και ΕΕ - Τουρκίας, όπως και για εξέταση των αιτημάτων ασύλου στο έδαφος της Τουρκίας. Η «πραγματικότητα» όμως των παζαριών για τον ρυθμό των «ροών», για το πόσες φυλακές και πού θα φτιαχτούν στα νησιά, για το πόσοι θα είναι οι φυλακισμένοι, είναι μια πραγματική καταδίκη και για το λαό και για τους ξεριζωμένους.