Στη Μακρόνησο έφτασαν νωρίς το πρωί της Κυριακής δεκάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, με σκοπό να προετοιμάσουν το χώρο για την εκδήλωση. Λίγο πριν από τις 8 το πρωί, το πλοίο που ξεκίνησε από το Λαύριο αποβίβασε στο ξερονήσι την ομάδα των συντρόφων, ξεφόρτωσε τον εξοπλισμό που μετέφεραν μαζί τους και η προετοιμασία ξεκίνησε: Αλλοι ανέλαβαν την καθαριότητα, άλλοι τις μεταφορές, άλλοι το στήσιμο της εξέδρας, άλλοι την προετοιμασία του χώρου της εκδήλωσης.

Σύντροφοι κάθε ηλικίας πήραν ο καθένας το πόστο του ώστε όλα να είναι έγκαιρα έτοιμα, φροντισμένα σε κάθε λεπτομέρεια, όπως πρέπει για να υποδεχτούν τον κόσμο που έφτασε στο νησί το απόγευμα και όπως απαιτεί η απόδοση φόρου τιμής στους χιλιάδες που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν στα χώματά του.

«Καθένας μας έχει στους ώμους του... την απόφαση μιας ολόκληρης ζωής»: Το πανό με τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου στόλισε από νωρίς την πρόσοψη του κτιρίου των φούρνων του στρατοπέδου, το οποίο και καθαρίστηκε επιμελώς. Ακριβώς απέναντι στήθηκε η εξέδρα, ενώ η διαδρομή από το σημείο αποβίβασης από το πλοίο μέχρι το Μνημείο και την εξέδρα σηματοδοτήθηκε με κόκκινες σημαίες. Δίπλα από την επιγραφή «Αρτοκλίβανοι Μακρονήσου» κι άλλα πανό πήραν τη θέση τους. «Η θυσία σας είναι λίπασμα στους αγώνες που έρχονται», διαβεβαίωσαν τους δεσμώτες της Μακρονήσου οι σύντροφοί τους.

Καθώς το μεσημέρι όλα ήταν πια έτοιμα, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είχαν την ευκαιρία να ακούσουν πλευρές της Ιστορίας της Μακρονήσου από τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που μαζί με την ομάδα βρέθηκε κι αυτός από νωρίς το πρωί στο νησί.

Η συζήτηση έδωσε το έναυσμα σε δεκάδες νέους και μεγαλύτερους να μάθουν περισσότερα για έναν τόπο που έχει συνδεθεί με την Ιστορία και τους αγώνες του Κόμματος. Ο Δ. Γόντικας αναφέρθηκε στις περιόδους που λειτούργησε το στρατόπεδο, στους κρατούμενους που φυλακίστηκαν σε αυτό, στις μεθόδους φυσικού και ψυχολογικού βασανισμού που επιστρατεύτηκαν με σκοπό την «αναμόρφωση» των συνειδήσεων. «Κάθε χαράδρα είναι τόπος μαρτυρίου», υπογράμμισε ο Δ. Γόντικας. Φωτίζοντας την κινητήρια δύναμη που κράτησε όρθιους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες σε αυτές τις συνθήκες, υπογράμμισε πως αυτή πρέπει να αναζητηθεί στο γεγονός ότι καθένας από αυτούς δεν αντιπροσώπευε μόνο τον εαυτό του, αλλά το ίδιο το Κόμμα, τις αξίες και τα ιδανικά του.