Με βαθιά συγκίνηση αποχαιρέτησε η ΚΟΒ Πατησίων Αττικής του ΚΚΕ, χτες Πέμπτη, στο αποτεφρωτήριο Ριτσώνας, την συντρόφισσα και για χρόνια μέλος της ΚΟΒ Φρόσω Κωνσταντοπούλου. Γεννημένη στη Λακωνία το 1926, μπήκε στα 16 της χρόνια στο αντάρτικο, παίρνοντας μέρος ως νοσηλεύτρια στις μάχες της Μηλιάς, του Μελιγαλά, της Καλαμάτας. Ο Εμφύλιος τη βρήκε στο Γύθειο, ενώ όπως έλεγε η ίδια, πρώτη φορά στη ζωή της κομμουνίστρια την αποκάλεσε ένας «ταγματαλήτης» που την κυνηγούσε. «Αφού το να είσαι κομμουνίστρια είναι βρισιά για τους γερμανοτσολιάδες, τότε κάτι καλό θα είναι», πίστευε. Στην Αθήνα που έφτασε κρυμμένη σε ένα τσουβάλι, δούλεψε σε εργοστάσια όπου ένιωσε τι πάει να πει εκμετάλλευση, ενώ στην πρώτη της απεργία κατέβασε τον διακόπτη των μηχανών, νιώθοντας πολύ περήφανη. Στο σωματείο της «Τριούμφ», όπου εργάστηκε αργότερα, εκλέχτηκε πρόεδρος, συμβάλλοντας στη μεγάλη απεργία που προκηρύχθηκε, παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας είτε να τη δωροδοκήσει είτε να την απειλήσει. Οποιος την κυνηγούσε σε όλη της τη ζωή, την αποκαλούσε κομμουνίστρια, στη μεταπολίτευση αρχίζει και ψάχνει στα βιβλία, οπότε καταλαβαίνει ότι όλη της την ηρωική ζωή ήταν κομμουνίστρια, νιώθοντας ακόμα πιο περήφανη. Το 1977 επισκέπτεται τα γραφεία του ΚΚΕ και γίνεται μέλος του Κόμματος. «Συνεπής, πάντα με αυταπάρνηση στις ιδέες της, κράτησε την κόκκινη σημαία ψηλά όταν επικράτησε η αντεπανάσταση. Εδωσε με όλες της τις δυνάμεις τη μάχη ενάντια στον οπορτουνισμό το 1991. Στην περιοχή του Αγίου Ελευθερίου η συμβολή της είναι καθοριστική», αναφέρει η ΚΟΒ Πατησίων, σημειώνοντας το πείσμα και την αντοχή της, την πίστη της στα ιδανικά του Κόμματος. «Συντρόφισσά μας, σου δίνουμε το λόγο μας ότι με όλες μας τις δυνάμεις θα παλέψουμε για να συνεχίσουμε τον δρόμο που άνοιξες εσύ με τους συναγωνιστές σου. Για να δυναμώσει το Κόμμα μας και οι αγώνες του λαού μας. Το φωτεινό σου παράδειγμα θα μας γεμίζει δύναμη», αναφέρει στο αποχαιρετιστήριό της η Οργάνωση του Κόμματος.