Ολα τα 'χει η Μαργιορή, ο φερεντζές της έλειπε. Λες και δε μας έφτανε η «λέπρα» του Μπιγκ-Μπραδερισμού, που κοντεύει να μολύνει ως το μεδούλι κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς - λένε - το 80% όσων είχαν ανοιχτές τις τηλεοπτικές τους συσκευές, παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα, ποιος από τους δυο εναπομείναντες θα στεφόταν νικητής και τροπαιούχος. Πού 'σαι καημένε Κεντέρη, Δήμα, Καχιασβίλι, Θάνου να δείτε χαμένα μεγαλεία, να δείτε χρυσά και χάλκινα μετάλλια ξετσιπωσιάς. Δε χωράει καμιά αμφιβολία πως η Βανδή, η Βίσση, ο Ρουβάς κι άλλα αστέρια του πενταγράμμου θα έσκασαν από τη ζήλια τους, όταν είδαν τον «ξανθομούση» να επισκιάζει τη δόξα και τη δημοτικότητά τους.

Το δε υπόλοιπο 20% είχε καρφωθεί στην τηλεόραση και έβλεπε την κλοτσοπατινάδα και το γρονθοκόπημα που έπεφτε βροχηδόν στο Σύνταγμα, μπροστά στα διαρκώς χαρούμενα και φωτισμένα μάτια του δημάρχου Αθηναίων και κάτω από την εκτυφλωτική λάμψη του υψηλότερου δέντρου της Ευρώπης.

Το αλαλούμ συνεχίζεται και οξύνεται. Οι πολίτες είναι αγανακτισμένοι. Οι Δήμοι και οι Νομαρχίες τα ρίχνουν στο κράτος. Ο γγ του υπουργείου Δημόσιας Τάξης τα ρίχνει στους νομάρχες και τους απερίσκεπτους πολίτες. Τα εκχιονιστικά μηχανήματα είναι είδος σε ανεπάρκεια. Ο υπουργός Εσωτερικών επαίρεται πως όλα βαίνουν καλώς (Αν και σε όλα φταίει η ΕΡΕ, που το 1958 έφτιαξε τέτοιας ποιότητας δρόμους...). Η πολιτεία πάντως είναι παρούσα! Οι διάλογοι ανάμεσα στους δημοσιογράφους των ΜΜΕ και τους κρατικούς υπεύθυνους, για την αναζήτηση ευθυνών, είναι απερίγραπτοι...

Ενα είναι το σίγουρο: Χαθήκαμε στο πρώτο, μεγάλο χιόνι.