Το 1ο κείμενο των θέσεων αναδεικνύει την σημασία της ιδεολογικοπολιτικής θωράκισης των μελών του Κόμματος, της συνεχούς επαφής με τον κομματικό Τύπο αλλά και με το φιλοσοφικό/πολιτικό βιβλίο. Η ουσιαστική μελέτη, η κατανόηση των νομοτελειών της οικονομίας, της διαρκούς φυσικής εξέλιξης, η υιοθέτηση του διαλεκτικού τρόπου σκέψης, είναι το βασικό μας όπλο απέναντι σε κάθε τι παλιό. Η κατανόηση των βασικών αρχών του Μαρξισμού - Λενινισμού συμβάλλει στην αφομοίωση της στρατηγικής μας και στην δυνατότητα εξειδίκευσης και εκλαΐκευσης της γραμμής μας.

ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΑ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΕΣΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Αυτή η σκέψη πρέπει να μας διαπερνά όλους, κατανοώντας γιατί είμαστε εμείς η «νιότη του κόσμου». Ιδιαίτερη φροντίδα χρειάζεται ώστε αυτό να καλλιεργηθεί και στους μαθητές συντρόφους μας.

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ καλή προσπάθεια στην έκδοση βιβλίων, μπροσούρων κ.α. κατάλληλων για τις μικρότερες ηλικίες. Η ευθύνη όμως της διαπαιδαγώγησης των νεαρότερων ηλικιακά πρέπει να μπει αποφασιστικότερα στην καθημερινή ρουτίνα όλων των οργάνων, λαμβάνοντας υπόψη τα εξής στοιχεία της εποχής:

1) Η σταδιακή επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, η επίδραση της αντεπανάστασης, δημιουργούν μια εικόνα «στασιμότητας». Ο καπιταλισμός, οι κρίσεις, η εκμετάλλευση, θεωρούνται δεδομένα και μη αναστρέψιμα στα παιδιά.

2) Πλέον ο καπιταλισμός δίνει έμφαση στην εκπαίδευση «εξειδικευμένων εργατών» και «καταρτισμένων επιστημόνων», με αποτέλεσμα κίνητρο του εκπαιδευτικού συστήματος να είναι η ανάπτυξη δεξιοτήτων και όχι η ολόπλευρη μόρφωση. Καλλιεργείται ταυτόχρονα η υποτίμηση στην γενική γνώση. Ηδη από το Γυμνάσιο οι μαθητές καλούνται, έστω και έμμεσα, να αποφασίσουν ποια κατηγορία μαθημάτων τους είναι «χρήσιμη». Ενα παιδί με έφεση στις «θετικές» επιστήμες υποτιμάει την Λογοτεχνία, την Γλώσσα, τα Εικαστικά σαν γνώσεις πλεονάζουσες, αφού αντιλαμβάνεται το σχολείο ως στάδιο προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες.

3) Ενώ η ενημέρωση είναι εφικτή με ένα scroll down στο Internet και ο μαθητής μπορεί να πληροφορείται διαρκώς ειδήσεις, τις αντιμετωπίζει παθητικά μη δίνοντας σημασία.

4) Μέσα από τα social media, αλλά και τη μουσική, τις σειρές, καλλιεργούνται συγκεκριμένα πρότυπα όπως ο ατομικός δρόμος, η στόχευση στην ατομική ανέλιξη, η υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η εξοικείωση με την χρήση βίας, την κατανάλωση αλλά και διακίνηση ναρκωτικών κ.λπ.

Αυτές οι πλευρές της αστικής προπαγάνδας πρέπει να αντιμετωπιστούν με αποφασιστικότητα. Η ικανότητα να οξύνουμε την αγανάκτηση γύρω από επιμέρους ζητήματα, δεν αρκεί. Χρειάζεται να καλλιεργούμε αγωνιστική αισιοδοξία απέναντι στη μαυρίλα, στη νωθρότητα, στη μοιρολατρία.

Ο Αζίζ Νεσίν έγραψε «έτσι ήρθαν τα πράγματα, μα έτσι δεν θα πάνε». Κίνητρό μας για να αλλάξουμε τον κόσμο δεν είναι μόνο η σαπίλα του καπιταλισμού, αλλά και οι δυνατότητες που ξεδιπλώνουν τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα. Αρα ο νέος επαναστάτης χρειάζεται να είναι «πρώτος στα μαθήματα και πρώτος στον αγώνα», όχι γιατί είναι βαθμοθήρας, αλλά γιατί έστω και αυτή η λειψή γνώση που του δίνει το αστικό σχολείο, είναι όπλο του για να καταλάβει τον κόσμο και να καταφέρει να τον αλλάξει.

Χωρίς «δασκαλίστικο» ύφος, χωρίς να μπερδεύουμε τον βαθμό με την γνώση, μπορούμε να αναδείξουμε στους μαθητές μας ορισμένες πλευρές. Τη σημασία να γνωρίζουμε τις επιστήμες και τα τεχνολογικά επιτεύγματα, για να μπορούμε να ανοίγουμε την αντιπαράθεση με την αστική προπαγάνδα, να σηκώνουμε αιτήματα. Να εξηγούμε πώς η ανάπτυξη της τεχνολογίας, όταν αξιοποιείται σωστά, μόνο βοήθεια μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε να αναδεικνύουμε και την ευθύνη ενός νέου κομμουνιστή σήμερα. Ο 21ος αιώνας εκτιμάμε πως είναι αιώνας επαναστάσεων, επομένως η ευθύνη του ΚΝίτη είναι διπλή. Δεν αφορά μόνο την διαμόρφωση του υποκειμενικού παράγοντα, αλλά και την ικανότητα να είναι μπροστάρης στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Στην οικοδόμηση θα χρειαστούμε επιστήμονες που θα θέτουν τις γνώσεις τους στην κάλυψη των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, γυμναστές, που θα συμβάλουν στην ψυχαγωγία και την ολόπλευρη εξέλιξη του ανθρώπου. Θα χρειαστούμε μέλη με βαθιά γνώση της οικονομίας, της ιστορίας και των λαθών που έγιναν στο παρελθόν, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε τυχόν προβληματισμούς/αδυναμίες που αντικειμενικά θα προκύψουν. Τέτοια μέλη χρειαζόμαστε και σήμερα, για να μπορούν να συμβάλουν στην εξέλιξη της στρατηγικής, στην λήψη αποφάσεων.

Πρέπει να σπάσουμε στην πράξη στο μυαλό των μαθητών την υποτίμηση της μόρφωσης. Η υποτίμηση αυτή πατάει στη συχνή συσχέτιση της γνώσης - σχολείου, το οποίο τους καταπιέζει. Ισως σε αυτό το σημείο, άθελά μας, συμβάλλουμε και εμείς. Μέσα στην καθημερινή δράση, στις εξορμήσεις στα σχολεία, στη συνολική προσπάθεια να πάρει τα πάνω του το μαθητικό κίνημα, μένουμε στο πόσο καταπιεστικό είναι το σχολείο σήμερα, στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου, χωρίς να αναδεικνύουμε ΓΙΑΤΙ το σχολείο πρέπει να είναι διαφορετικό. Χρειάζεται πολύ μεγάλη επιμονή ώστε ένας μαθητής να καταλάβει την διαφορά της μόρφωσης και του αστικού σχολείου. Ο συνεχής καταναγκασμός, τα πολύωρα φροντιστήρια, η ανασφάλεια, τον κάνουν να δυσανασχετεί σε κάθε απόπειρα όχι μόνο μελέτης, αλλά και ενασχόλησης με την λογοτεχνία ή τον πολιτισμό.

Ας βρούμε τρόπους, και με τη βοήθεια εκπαιδευτικών και παιδοψυχολόγων ίσως, να πάρουμε πρωτοβουλίες που θα είναι δημιουργικές για τους μικρούς μας συντρόφους. Μία βιβλιοπαρουσίαση δεν αρκεί. Η πείρα δείχνει ότι διαδραστικές δραστηριότητες (όπως οι ιστορικοί περίπατοι), τα παιχνίδια γνώσεων που αξιοποιήσαμε ιδιαίτερα μέσα στην καραντίνα, αυξάνουν το ενδιαφέρον και τον προβληματισμό και διευρύνουν τους ορίζοντες.

Να μας απασχολήσει περισσότερο πώς θα οξύνουμε το ενδιαφέρον, εκτός από την ιστορία, γύρω από τις επιστήμες. Πώς μέσα από παιχνίδια ή ακόμα και επισκέψεις σε μουσεία, οργανώνοντας project σε τοπικό ή ακόμα και πανελλαδικό επίπεδο, θα μπορούσαμε να δώσουμε μια ώθηση. Φαίνεται ότι η ανάθεση ομαδικών project συμβάλλει ουσιαστικά και στην κοινωνικοποίηση και αφομοίωση των συντρόφων και στα πλαίσια της ίδιας της ΟΒ. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε ότι θα τους επιβαρύνουμε, γιατί όσο το αντιμετωπίζουμε εμείς ως κάτι καταναγκαστικό και μη ουσιαστικό, τόσο θα το εκλαμβάνουν έτσι και οι μαθητές.

Κόντρα στην απογοήτευση και την μοιρολατρία, η γνώση των δυνατοτήτων που θα ξεδιπλώσει ο σοσιαλισμός, η απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της, η προοπτική της κοινωνίας που σχεδιάζει με βάση τις ανάγκες του λαού της, και όχι βάση του κέρδους των καπιταλιστών, είναι αυτά που μας δίνουν ώθηση. Συνεχίζουμε ακούραστα τον αγώνα μας, έχοντας μπει στον 2ο αιώνα ζωής του Κόμματός μας, με γνώση, τόλμη και αντοχή!