Παρόλο που ο κλάδος μου δεν έχει απεμπολήσει ακόμα αρκετά από τα δικαιώματα που έχουν κερδηθεί με αγώνες δεκαετιών, έχει υποστεί μεγάλη συρρίκνωση ειδικότερα την τελευταία πενταετία με πρόσχημα τη μετάβαση στην ψηφιοποιημένη εποχή αλλά και την υποτιθέμενη ύφεση στην κερδοφορία των τραπεζικών ομίλων. Χρήσιμα όπλα στην εργαλειοθήκη των τραπεζών αποτέλεσαν οι νομοθετικές διατάξεις προηγούμενων κυβερνήσεων (ΣΥΡΙΖΑ/ν. Φλαμπουράρη), οι οποίες «έστρωσαν το χαλί» και στην τωρινή κυβέρνηση να συνεχίσει τους εταιρικούς μετασχηματισμούς (αποσχίσεις κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα χιλιάδες συνάδελφοι να βρεθούν εκόντες άκοντες με νέες συμβάσεις σε εταιρείες εξυπηρέτησης χάνοντας παράλληλα την ιδιότητα του τραπεζικού υπαλλήλου.

Τεράστιο δεκανίκι σε αυτήν την επίθεση στον κλάδο μας υπήρξε ο εργοδοτικός συνδικαλισμός τόσο σε πρωτοβάθμιο, όσο και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Οντας σε χειμερία νάρκη εδώ και πολλά χρόνια οι αντιπροσωπευτικοί σύλλογοι σε αγαστή συνεργασία με την εργοδοσία έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες να ατονήσει το ενδιαφέρον των υπαλλήλων για τα συνδικαλιστικά / εργασιακά δρώμενα. Παράλληλα με την σύμπραξη επί της ουσίας των πλειοψηφιών των λοιπών φαινομενικά «φιλοαγωνιστικών» συλλόγων κατεύνασαν το ηθικό και τη φλόγα των συναδέλφων για αγωνιστικές διεκδικήσεις.

Τα αντιπροσωπευτικά σωματεία συγχρόνως υπήρξαν οι καλύτεροι διαφημιστές των τραπεζών για τη μετάβαση υπαλλήλων στις εταιρείες εξυπηρέτησης ή στην απόκτηση των πακέτων εθελούσιας εξόδου / απόλυσης, οδηγώντας πάρα πολλούς συναδέλφους ουσιαστικά στην ανεργία. Ιδια εικόνα και από την ομοσπονδία, η οποία αναλωνόταν στη διεξαγωγή οικονομοτεχνικών μελετών για να υποστηρίξει τα επιχειρήματα των τραπεζιτών αντί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει διεκδικήσεις και αγώνες για το όφελος των εργαζομένων.

Φωτεινό παράδειγμα στους αγώνες που δόθηκαν αποτέλεσε το Κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού Αττικής, οι δυνάμεις του «Αγωνιστικού Μετώπου» εντός των τραπεζικών συλλόγων καθώς και συνάδελφοι αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στο ΠΑΜΕ που στήριξαν αποκλειστικά τις απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου στο συντριπτικό μέρος του πλήθους των ημερών, προσφέροντας σημαντική πείρα στους συναδέλφους και κρατώντας σε υψηλό επίπεδο το αγωνιστικό τους φρόνημα.

Στον κλάδο μου πλέον δύσκολα συναντάς νέους συναδέλφους με τραπεζική ιδιότητα αλλά κυριαρχούν οι ελαστικές μορφές εργασίας. Το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει φυσικά και σε πολλούς άλλους κλάδους με αποτέλεσμα οι νέοι συνάδελφοι / εργαζόμενοι να ξεκινούν την εργασιακή τους ζωή σε συνθήκες «εργασιακής ζούγκλας», μη γνωρίζοντας πολύ συχνά προνόμια και δικαιώματα που είχαν αποκτηθεί μετά από τεράστιους αγώνες του κινήματος και είτε έχουν απολεσθεί είτε παραβλέπονται από τους εργοδότες υπό την ανοχή / συνενοχή των κυβερνώντων. Επομένως θεωρώ σημαντικό να υπάρξει καθοδήγηση των νέων εργαζόμενων αλλά και της νεολαίας γενικότερα στο πλαίσιο αυτό από το Κόμμα και τα σχετικά όργανά του.

Διαβάζοντας τις προσυνεδριακές θέσεις του Κόμματος διαπίστωσα εντονότερα μια αλλαγή νοοτροπίας και αντιμετώπισής του σε διάφορα ζητήματα σε σχέση με όσα διαισθανόμουν ή γνώριζα τα προηγούμενα 15-20 χρόνια. Παρατήρησα μεγαλύτερη εξωστρέφεια τόσο από το Κόμμα όσο και από την ΚΝΕ και μια προσέγγιση των πραγμάτων πιο σύγχρονη και εντός του πνεύματος της εποχής, χωρίς όμως να χάνονται οι θεμελιώδεις αρχές με τις οποίες πορεύεται στα 100 και πλέον χρόνια της ύπαρξής του.

Με χαροποιεί ιδιαίτερα που φαίνεται να δίνεται βάρος στο πλάσιμο και την προώθηση στελεχών νεότερης ηλικίας αλλά όχι με βασικό γνώμονα την ηλικία αυτή καθ' αυτή, αλλά με πυλώνες τη γνώση του βασικού κομμουνιστικού ιδεολογικού υποβάθρου και φυσικά την εργασιακή τριβή και αγωνιστική πείρα, κομμάτι εκ των ων ουκ άνευ απαραίτητο στη δράση ενός πρωτοπόρου κομμουνιστή.

Για το λόγο αυτό όπως προανέφερα είναι σημαντική η δράση όλων των δυνάμεων του Κόμματος ειδικότερα σε τομείς που κυριαρχεί η ελαστική εργασία σε άτομα μικρότερης ηλικίας αλλά και σε σχολεία / πανεπιστήμια, ώστε αφενός να διαμορφωθεί ένα στέρεο κομμουνιστικό υπόβαθρο και αφετέρου να ατσαλωθούν εργασιακά οι νέοι εργαζόμενοι οι οποίοι δεν έχουν ζήσει πιθανώς σε εποχές δυναμικότερων αγώνων και διεκδικήσεων. Με αυτόν τον τρόπο θεωρώ ότι θα μπορέσουν να πλαστούν ικανά και στιβαρά νέα στελέχη σε συνθήκες ήδη λαϊκής εξαθλίωσης, κάτι που αποτελεί τον μόνο τρόπο να επιτευχθεί αυτό που επιθυμεί ο καθένας μας, την ανατροπή δηλαδή του σαθρού καπιταλιστικού status quo.

Σας ευχαριστώ πολύ!