Ούτε τα «επιχειρήματα» που έπαιζαν σαν χαλασμένη κασέτα για το... φιλεργατικό και «παρεξηγημένο» νομοσχέδιο - έκτρωμα, που «συντονίζει» την Ελλάδα με τον εργασιακό μεσαίωνα της ΕΕ... Ούτε η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, οι μηνύσεις, οι αποφάσεις των δικαστηρίων για τις «παράνομες» και «καταχρηστικές» απεργίες, οι «δειγματοληπτικοί έλεγχοι» που γίνονταν από το πρωί σε απεργούς... Ούτε οι «άσπονδοι» φίλοι των εργατών ΣΥΡΙΖΑίοι, που όλες τις προηγούμενες μέρες τους συμβούλευαν για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων και την «αποτελεσματικότητα» της κυβερνητικής εναλλαγής. Τίποτα από αυτά δεν στάθηκε ικανό να ανακόψει το μεγάλο ποτάμι που κατέκλυσε την περασμένη Πέμπτη την Αθήνα και όλες τις πόλεις. Μίλησαν οι εργαζόμενοι. Αυτοί που έχουν τη δύναμη. Οσοι ονειρεύονται εργαζόμενους - δούλους στον 21ο αιώνα για τα κέρδη των αφεντικών, λογαριάζουν ξανά χωρίς τον ξενοδόχο.