Με μεγάλη συμμετοχή και έντονο ενδιαφέρον η χτεσινή εκδήλωση της ΚΝΕ στο Πάντειο με ομιλήτρια την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Στην εκδήλωση μίλησε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Επίσης, έγιναν παρεμβάσεις από τον Βαγγέλη Κατσιάβα, νομικό, μέλος της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, τον Ορέστη Παπαγιαννόπουλο, στέλεχος του ΚΚΕ, ψυχολόγο, ειδικευμένο στη θεραπεία τραύματος, και την Χρύσα Λεμπέση - Πάκου, φοιτήτρια, μέλος της Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια.
Το ενδιαφέρον αποτυπώθηκε στη συμμετοχή δεκάδων φοιτητριών και φοιτητών, σε ένα Πανεπιστήμιο όπου το φαινόμενο της βίας ενάντια στις γυναίκες συγκαταλέγεται στα αντικείμενα μελέτης και έρευνας μιας σειράς τμημάτων, αλλά και στις ερωτήσεις που έγιναν και στη συζήτηση που ακολούθησε.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν ο Θέμης Γκιώνης και ο Θοδωρής Χιώνης, μέλη του ΠΓ, ο Νίκος Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΝΕ, η Βιβή Δάγκα, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος της ΚΕ για την ισοτιμία των Γυναικών, και η Χριστίνα Σκαλούμπακα, μέλος της ΚΕ και πρόεδρος της ΟΓΕ.
RIZOSPASTIS |
«Αξιοποιούμε και τη σημερινή μέρα για μια πιο σφαιρική τοποθέτηση στην προέλευση μιας ιδιαίτερης μορφής βίας, αυτής του άνδρα προς τη γυναίκα», σημείωσε η Ελένη Μπέλλου. Με μια ιστορική - ταξική προσέγγιση ανέτρεξε στην πορεία των εκμεταλλευτικών κοινωνιών, από τη δουλοκτησία ως τον καπιταλισμό, στην κοινωνική θέσης της γυναίκας σε αυτές, στην έκφραση του φαινομένου της άσκησης βίας από τον άνδρα σε βάρος της γυναίκας.
Οπως εξήγησε, «η ιστορική υποταγή της γυναίκας στον άνδρα συνέπεσε, καθόλου τυχαία, με την εμφάνιση της δυνατότητας της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, με τον χωρισμό της κοινωνίας σε τάξεις εκμεταλλευτών και αυτών που υφίστανται την εκμετάλλευση». Στο έδαφος αυτό, επισήμανε ότι πηγή της βίας «δεν είναι η υποκειμενική βούληση - είτε γυναικών είτε ανδρών - αλλά οι σχέσεις οργάνωσης της παραγωγής που ταιριάζουν σε ένα ιστορικά καθορισμένο επίπεδο ανάπτυξης του ανθρώπου και της ικανότητάς του να φτιάχνει και να χρησιμοποιεί μέσα παραγωγής».
RIZOSPASTIS |
«Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που δημιουργεί τη δυνατότητα κατάργησης της γυναικείας ανισότητας, χρησιμοποιεί την κατάργησή της ως πηγή αύξησης του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Λειτουργεί, θα λέγαμε, ως οδοστρωτήρας της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων και όχι ως προστασία της ισοτιμίας, πρώτ' απ' όλα στην ίδια την εργασία», σχολίασε.
Ετσι, όπως τόνισε, βία είναι και «η απόλυση εργαζόμενης - εργαζόμενου γιατί συνδικαλίζεται, απεργεί», η «υπερεντατικοποίηση με τη μορφή της διευθέτησης του εργασιακού χρόνου», η μη ανανέωση σύμβασης ορισμένου χρόνου σε εγκυμονούσα, η «με τον έναν ή άλλον τρόπο επιβολή σεξουαλικής συνεύρεσης εκ μέρους του εργοδότη προς την εργαζόμενη, όπως αναδείχθηκε πρόσφατα σε χώρους όπως των ηθοποιών, των αθλητών». Χαρακτήρισε ακόμα ειδική μορφή βίας τον γάμο για λόγους επιβίωσης, τη μη λύση του γάμου για τους ίδιους λόγους, την ενδοοικογενειακή βία.
«Ολες αυτές οι κοινωνικά κατακριτέες μορφές βίας προς τη γυναίκα δεν μπορούν να εξηγηθούν ως προϊόν της εξουσίας του άνδρα, χωρίς ιστορική - ταξική αναφορά», υπογράμμισε. «Τόσο η έννοια της βίας όσο και η ιδιαίτερη μορφή της, η βία κατά των γυναικών, δεν μπορούν να προσεγγίζονται ως σχέσεις εξουσίας αποκομμένες από τις οικονομικές σχέσεις ή ως σχέσεις εξουσίας του ενός φύλου πάνω στο άλλο», υπογράμμισε η ομιλήτρια. Αντίστοιχα, η πολιτική και θεσμική διερεύνηση του συγκεκριμένου φαινομένου «δεν μπορεί να γίνει αποσπασμένα από την κοινωνική - οικονομική του ρίζα».
RIZOSPASTIS |
«Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν αδιαφορεί για οποιοδήποτε μέτρο προστασίας της γυναίκας από κάθε απειλή σε βάρος της αλλά έχει πρωτοστατήσει σε διεκδικήσεις που αφορούν όλα τα πεδία: Την εργασία, την Εκπαίδευση, την κοινωνική προστασία της μητρότητας ώστε να μην αποτελεί κυρίως ατομική - οικογενειακή υπόθεση. Τόσο το Κόμμα όσο και η ΚΝΕ αναδεικνύουμε και παλεύουμε για τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να έχει η γυναίκα τη δυνατότητα να απεγκλωβιστεί απ' οποιαδήποτε προβληματική σχέση της με το άλλο φύλο μέσα στην οικογένεια ή σε διαπροσωπική σχέση οποιασδήποτε μορφής», ανέφερε. Πιο συγκεκριμένα, τόνισε ότι το ΚΚΕ «τάσσεται υπέρ της αυστηροποίησης του ποινικού πλαισίου και της ποινικής μεταχείρισης των εγκλημάτων βίας κατά των γυναικών, σε κάθε μορφή τους, με άξονα το κίνητρο του δράστη», ενώ καταθέτει «εξειδικευμένες προτάσεις για το νομικό πλαίσιο, αλλά και για το αναγκαίο εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων, δωρεάν παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών», όπως ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους, συμβουλευτικών κέντρων στελεχωμένων με ειδικευμένο μόνιμο προσωπικό, χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ. Βέβαια, η πραγματοποίηση όλων των παραπάνω «συγκρούεται με το κίνητρο συγκέντρωσης - διάθεσης πόρων από τις αστικές κυβερνήσεις, προϋποθέτει άλλη αντίληψη περί κοινωνικών αναγκών, που βέβαια εδώ βρίσκεται το ζήτημα της "άλλης οικονομίας με άλλη εξουσία"», σχολίασε.
RIZOSPASTIS |
«Είμαστε υπέρ της αυστηρότερης ποινικής μεταχείρισης τέτοιων ειδεχθών εγκλημάτων», ξεκαθάρισε ο Βαγγέλης Κατσιάβας, εστιάζοντας σε πλευρές της συζήτησης γύρω από την ποινική μεταχείριση των δραστών εγκλημάτων βίας κατά των γυναικών. Με την παρέμβασή του μετέφερε τις θέσεις και τις προτάσεις που κάνει το ΚΚΕ: «Προτείνουμε τροποποιήσεις - αναμορφώσεις ποινικών διατάξεων που ισχύουν σήμερα, όπως, για παράδειγμα, να λαμβάνεται υπόψη το κίνητρο του δράστη του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας (και όχι μόνο, αλλά κάθε εγκλήματος βίας και γενικά κακοποιητικής συμπεριφοράς) σε βάρος γυναικών και κατά την επιμέτρηση της ποινής σύμφωνα με το άρθρο 79 ΠΚ, ώστε αυτός ο παράγοντας, το φύλο δηλαδή του θύματος, η σχέση του με τον δράστη και οι περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε το έγκλημα να συνυπολογίζονται για το ύψος της ποινής που πρέπει να επιβληθεί. Καθώς και στο άρθρο 82Α ΠΚ (έγκλημα με ρατσιστικό κίνητρο) να εισαχθεί και η διάσταση του φύλου ως λόγος επιλογής του συγκεκριμένου θύματος και μάλιστα με αναμόρφωση συνολικά της διατύπωσης του άρθρου με ακρίβεια, πληρότητα, σαφήνεια και συνοχή, ώστε να καταστεί εφαρμοστέα διάταξη, βγαίνοντας από την αχρησία που έχει περιέλθει από τη θέσπισή της», σημείωσε μεταξύ άλλων.
RIZOSPASTIS |
Στη συζήτηση που ξεδιπλώνεται με αφορμή πρόσφατα περιστατικά κακοποίησης, σεξουαλικής παρενόχλησης, βιασμών, δολοφονιών γυναικών από πρώην ή νυν συντρόφους τους, γύρω από τα κίνητρα και την προσωπικότητα του θύτη, στάθηκε ο Ορέστης Παπαγιαννόπουλος. «Η αστική επιστημονική μεθοδολογία αποσυνδέει ή παρουσιάζει αποσπασμένα την προσωπικότητα του θύτη από τις κυρίαρχες οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις. Παρουσιάζει δηλαδή τον θύτη ως μια προσωπικότητα έξω από την κοινωνία», σχολίασε. Και συνέχισε:
Αναφερόμενος στα εμπόδια που τίθενται στην πρόληψη του φαινομένου αλλά και την ψυχολογική στήριξη των γυναικών που έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με αυτό, υπογράμμισε ότι ακόμα και η αστική οπτική παραδέχεται πως «ο κυριότερος παράγοντας για να μετατραπεί μια τραυματική εμπειρία σε μόνιμο τραύμα είναι το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, η φτώχεια», επειδή στερεί τις απαραίτητες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας. Μάλιστα, κατά την κρίση των προηγούμενων χρόνων αλλά και κατά τη διάρκεια της καραντίνας, «ενώ είχαμε αυξημένες τηλεφωνικές καταγγελίες, η δυνατότητα φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες θεραπείας τραύματος μειώθηκε», κατήγγειλε.
«Είναι πολλοί οι προβληματισμοί που γεννιούνται στις συζητήσεις της ΚΝΕ με τη νεολαία μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα, τις σχολικές αίθουσες, πάνω σε αυτό το σύνθετο ζήτημα», σημείωσε η Χρύσα Λεμπέση. «Πρωτοστατούμε ώστε η δικαιολογημένη οργή να γίνει δύναμη συσπείρωσης ώστε κάθε φοιτητικός σύλλογος, η κάθε μορφή οργάνωσης στις σχολές, στα σχολεία, στις γειτονιές, να γίνει πραγματική κυψέλη αλληλεγγύης για να βρει κάθε νέα το κουράγιο να αντιπαλέψει τέτοια φαινόμενα, να παλέψει μαχητικά για να αλλάξει τη ζωή της», πρόσθεσε. Μιλώντας για τις φοιτήτριες στηλίτευσε τα εμπόδια που συναντούν στην προσπάθειά τους να σπουδάσουν «στο έδαφος της επιχειρηματικής λειτουργίας του Πανεπιστημίου ΑΕ», που έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων και είναι κομμένο και ραμμένο στις κατευθύνσεις της ΕΕ. «Η όλο και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της μόρφωσης, η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, το διά βίου "κυνήγι" δεξιοτήτων, οι τεράστιες ελλείψεις στη φοιτητική μέριμνα, τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού στα σχολεία και τις σχολές, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής στις εστίες είναι η πραγματικότητα που βιώνει μια νέα. Ετσι, βρίσκεται εκτεθειμένη στην ανασφάλεια για τις σπουδές και το εργασιακό της μέλλον, ευάλωτη με μια σειρά από κινδύνους», κατήγγειλε.