Μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς ύδρευση, αποχέτευση; Ειδικά στις μέρες μας είναι αυτονόητο ότι η βρύση μας θα τρέξει καθαρό νερό και ότι η αποχέτευση θα δουλέψει προστατεύοντας εμάς και το περιβάλλον. Πόσο σίγουρο είναι αυτό πραγματικά, όταν τις δύο αυτές θεμελιώδεις υπηρεσίες για τη ζωή τις διαχειρίζεται μια εταιρεία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο με σκοπό το κέρδος; Αρκεί άραγε ένας υποτυπώδης δημόσιος έλεγχος;

Η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια δείχνει τις συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες για τις ανάγκες του λαού της Θεσσαλονίκης:

• Τα τιμολόγια αυξήθηκαν υπέρογκα.
• Οι υποδομές που φτιάχτηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες γηράσκουν σταθερά, χωρίς οργανωμένο σχέδιο ανανέωσης.
• Οι εργαζόμενοι μειώθηκαν από 750 και πλέον, στους 320. Η πόλη κατέχει τη χαμηλότερη αναλογία εργαζομένων ύδρευσης - αποχέτευσης ανά κάτοικο και ανά μέτρο δικτύων, στην ήδη άθλια αναλογία που υπάρχει στις εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης όλης της χώρας.
• Ενας χορός επιχειρηματικών συμφερόντων - εργολαβιών έχει στηθεί γύρω από την εταιρεία, μεταφέροντας, με πρόφαση την ανάγκη για ύδρευση - αποχέτευση, πλούτο από τους πολλούς στους λίγους, μια αναδιανομή εισοδήματος σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση από αυτό που θα ήθελε κανείς σε μια δίκαιη κοινωνία, από τους λίγους και μη έχοντες στους πολλούς και κατέχοντες.
• Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στις προαναφερθείσες εργολαβίες - επιχειρήσεις καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ενώ αμείβονται ελάχιστα, και τα απομεινάρια από τα όποια εργατικά τους δικαιώματα έχουν πάει περίπατο, στον βωμό της εντατικοποίησης. (...)

Το ΚΚΕ από το 2001 είχε προειδοποιήσει - ενώ οι συνδικαλιστές του χώρου έβαζαν πλάτη στη δημιουργία της ΕΥΑΘ ΑΕ, στη μετοχοποίηση και την είσοδό της στο Χρηματιστήριο - ότι οι εξελίξεις δεν θα είναι προς το συμφέρον του λαού της πόλης. Δυστυχώς δικαιώθηκε.

Οταν οι πρωτεργάτες του δημοψηφίσματος κατά της πλήρους ιδιωτικοποίησης και του «Σώστε το Νερό» ανέλαβαν τις τύχες της εταιρείας, ελάχιστα χρόνια μετά από το δημοψήφισμα, έμειναν πιστοί στη λογική της υψηλής κερδοφορίας της εταιρείας, της διανομής μερισμάτων, και απέτυχαν παταγωδώς στην εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, της εξόδου της εταιρείας από το χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ, της μη εισαγωγής της εταιρείας στο Υπερταμείο. Απέτυχαν γιατί έμειναν προσηλωμένοι στις βασικές αρχές ενός κράτους που είναι «επιτελικός μεσάζων» ιδιωτικών συμφερόντων, γιατί δεν υπήρξε καμία διάθεση για ρήξη με την καπιταλιστική οργάνωση της οικονομίας. Η λογική του μικρότερου κακού, με την οποία χρόνια πορευόμαστε και ψηφίζουμε, δείχνει πλέον να είναι το ίδιο το χειρότερο κακό. (...)

Οι ιδιωτικοποιήσεις, με διάφορες μορφές, της ΕΥΑΘ και των άλλων σημαντικότατων εταιρειών όπως ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, τα λιμάνια κ.λπ., είναι άρρηκτα συνδεμένες με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, είναι στρατηγικές επιλογές της ΕΕ. Δεν θα φύγουν αν ο ίδιος ο λαός δεν αποφασίσει να ξεφορτωθεί αυτό το σύστημα. Αν δεν αποφασίσει ο λαός να σώσει τον λαό και να δείξει ότι οι μεσοβέζικες λύσεις μάς τελειώσανε.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, είναι πρόταση ανατροπής των υφιστάμενων σχέσεων ιδιοκτησίας, παραγωγής και οργάνωσης της οικονομίας. Με εργαζόμενους με σταθερή δουλειά και πλήρη δικαιώματα. Ταυτόχρονα είναι η μόνη ολιστική προσέγγιση προστασίας του περιβάλλοντος, με πρόσβαση σε σύγχρονες, επιστημονικά σχεδιασμένες υπηρεσίες ύδρευσης - αποχέτευσης, με γνώμονα την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, μακριά από κέρδη και ιδιωτικά συμφέροντα.

Το νερό και η αποχέτευση δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα, είναι η ίδια η ζωή. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι ο δρόμος του μέλλοντος (...)