Στη σύγχρονη εποχή, κατά την οποία η ζωή εξελίσσεται, η επιστήμη και η τεχνολογία εκτοξεύονται, χάρη στην επιμονή των ανθρώπων να διευκολύνουν την παραγωγική διαδικασία, το παραγόμενο προϊόν δεν καταλήγει απαραίτητα σε όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτήν. Είτε πρόκειται για επιστήμονες και εργατοτεχνίτες, είτε για λοιπούς εργάτες και ανθρώπους της αγροτικής παραγωγής. Γιατί άραγε, ποιος ευθύνεται για αυτό; Ο απλός λαός που κάνει τη νύχτα μέρα για να εξασφαλίσει τα άκρως απαραίτητα προς το ζην ή μία χούφτα ανθρώπων, η ολιγαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, στην οποία κατά αποκλειστικότητα ανήκουν τα μέσα παραγωγής; Αν υποθέσουμε πως ευθυνόμαστε όλοι εμείς, που συμβιβαζόμαστε με τα λίγα, τα ελάχιστα, με ποιον τρόπο απαλλάσσονται των ευθυνών τους όλοι αυτοί που κατατρώγουν τις σάρκες της εργατικής τάξης; Μα, είναι το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα που τους δίνει το δικαίωμα να το κάνουν. Είναι το ίδιο το αστικό - καπιταλιστικό σύστημα που θέλει τον εργαζόμενο δούλο, απέναντι σε όλους αυτούς που του ρουφούν καθημερινά το αίμα. Πόσο κατανοητό όμως είναι όλο αυτό από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας; Κι αν ορισμένοι το αντιλαμβάνονται, πόσοι από αυτούς δεν συμβιβάζονται με την ιδέα του «δυστυχώς αυτή είναι η κοινωνία μας και δεν αλλάζει»;.

Στην κοινωνία των δύο ταχυτήτων, όπου οι λίγοι κατακλέβουν τον ιδρώτα των πολλών, υπάρχει λύση, αρκεί ο κόσμος να πιστέψει στις δυνάμεις του. Είναι η λαϊκή απαίτηση τα μέσα παραγωγής να επιστρέψουν στους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο λαό, που αντιλαμβάνεται ότι πνίγεται καθημερινά, μέσα στο καμίνι της εκμετάλλευσης. Να μη συμβιβαστεί με το μικρότερο κακό και να πάρει την τύχη στα χέρια του. Να μη συμβιβαστεί με φρούδες ελπίδες που τον θέλουν αιχμάλωτο στις ορέξεις των εκμεταλλευτών. Αυτό μπορεί να γίνει με τις υγιείς δυνάμεις του ΚΚΕ και τα ίδια τα σωματεία. Να αντιπαλέψει για ένα καλύτερο αύριο μέσα στους χώρους δουλειάς, γιατί αυτή είναι η μόνη του ελπίδα. Κανείς μόνος. Ολοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο. Για να απολαύσει επιτέλους ο λαός αυτά που ο ίδιος παράγει, αφήνοντας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας όλους όσοι τον εκμεταλλεύονται.