Είχε όμως και «αριστερούς» καθηγητάδες του Πανεπιστημίου York, που έγραφαν στην «Εφ.Συν» «βαθυστόχαστα» άρθρα για τον «μιλιταρισμό και τον πόλεμο στη Σοβιετική Ενωση και τη Ρωσία», για να μην ξεχνάμε, λέει, πως «ανεξάρτητα από το όνομα που μπορεί να πάρει - φασισμός, δημοκρατία ή δικτατορία του προλεταριάτου - ο κύριος εχθρός παραμένει ο διοικητικός, αστυνομικός και στρατιωτικός μηχανισμός...», «ξεπλένοντας» ξεδιάντροπα τη θεωρία των «δύο άκρων» ανήμερα της Αντιφασιστικής Νίκης. Ισως πάλι και να ζήλεψαν τη «δόξα» του Αλ. Τσίπρα, που ως πρωθυπουργός υπέγραφε στο Σιμπίου διακηρύξεις της ΕΕ περί «σιδηρού παραπετάσματος»... Ολοι μαζί, λοιπόν, κάτω απ' την ίδια «σημαία»: Προδίδουν την κοινή τους έγνοια και φόβο, για τη δύναμη που έχουν οι λαοί να γράψουν ξανά Ιστορία, περνώντας στην αντεπίθεση απέναντι στους καπιταλιστές, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ανατρέποντας την εξουσία τους, μεγαλουργώντας με την εξουσία στα δικά τους χέρια. Αυτά συμβολίζει και η Κόκκινη Σημαία στο Ράιχσταγκ, όσα κόλπα κι αν επιστρατεύσουν για να διαγράψουν ή να παραχαράξουν το μήνυμά της. Γι' αυτό ήταν και θα μείνει η σημαία των λαών, να τους δείχνει τον δρόμο για το αύριο.