Ο συμβολισμός του χώρου και του χρόνου, αλλά και η συμμετοχή των νέων με ζωντάνια και ενθουσιασμό, ήταν τα στοιχεία που έκαναν την προχτεσινή εκδήλωση της «Συμπαράταξης για την Αθήνα» ξεχωριστή. Στο Πάρκο Ελευθερίας, ανήμερα της επετείου του χουντικού πραξικοπήματος, επέλεξε η «Συμπαράταξη» να απευθυνθεί στους νέους, διά στόματος του υποψήφιου δημάρχου της, Σπύρου Χαλβατζή, να τους καλέσει και μέσα από τη μάχη των εκλογών να αγωνιστούν για όσα τους ανήκουν. Κι όλα αυτά, οι νέοι και οι νέες που βρέθηκαν εκεί δεν τα είπαν απλώς με λόγια, τα τραγούδησαν κιόλας με τους ήχους του Βασίλη Λέκκα, του Χριστόφορου Κροκίδη και του συγκροτήματος «Ακρως Απόρριτον», ενώ νωρίτερα, ένωσε τη φωνή του με τη «Συμπαράταξη» και τη νεολαία, ο Αμέρ Ασάφ, εκπρόσωπος των Παλαιστινίων Φοιτητών στην Αθήνα.

Ξεκινώντας με το συμβολισμό της ημέρας, ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε ότι η δικτατορία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, «το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα είχε αναπτυξιακή πορεία, πάλευε για καλύτερες συνθήκες δουλιάς και ζωής, έθετε και πολιτικά αιτήματα» και «οι αντιδραστικές δυνάμεις καθοδηγούμενες από τους Αμερικανούς, το παλάτι, δεν μπορούσαν να αποδεχτούν αυτό το κίνημα. Επρεπε, πάση θυσία να ανακοπεί».

Ετσι, χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη εκδήλωση «τιμής και μνήμης» κι ήταν πραγματικά έτσι όπως το είπε: «Μια συνάντηση με αγόρια και κορίτσια, που δουλεύουν, σπουδάζουν, ζουν σ' αυτή την πόλη, που όλοι τη χαρακτηρίζουν αβίωτη. Ακόμα και οι εκπρόσωποι των δυνάμεων που έχουν την αποκλειστική ευθύνη γι' αυτήν την κατάσταση αθλιότητας της Αθήνας. Μια πόλη που πέρα από τη μορφή της, θέλουν να αλλάξουν την ιστορία της, πολιτιστική και αγωνιστική, τη μνήμη αλλά και τη δράση του κόσμου της».

«Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, με τη "Συμπαράταξη" αντίσταση και πάλη», «θέλουμε δημάρχους αγωνιστές κι όχι υποταγμένους στις ευρω - εντολές», ήταν η απάντηση που έδωσαν οι νέοι με τα συνθήματά τους.

Ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε ότι «η "Συμπαράταξη" συζητά με τους νέους. Δεν τους ξεχωρίζει, σε συμμετέχοντες στα κοινά, σε πολιτικοποιημένους και σε αδιάφορους. Πιστεύει ότι ελάχιστοι είναι οι αδιάφοροι νέοι. Εάν ξύσει κανένας τη φαινομενική αδιαφορία, θα βρει νέους με ανησυχίες, προβληματισμούς, απόψεις, θέσεις. Προσπαθούμε να αφουγκραζόμαστε τις ανησυχίες τους. Στις συζητήσεις μαζί τους διαπιστώνουμε ότι αυξάνεται το ενδιαφέρον για συλλογική δράση, σε μαθητικές κοινότητες, σε φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, σε εργατικά σωματεία. Συγκροτούνται Επιτροπές Νέων Εργαζομένων. Υπερασπιζόμαστε τα δίκαια αιτήματα, τις διεκδικήσεις τους».