Υπάλληλος σε ιδιωτική επιχείρηση με κολοβό μισθό και βάρη στην πλάτη του δυσβάσταχτα. Νοίκι, κοινόχρηστα, φως, νερό, τηλέφωνο, φωτιά όλα και ζορίζεται άγρια για να τα φέρει βόλτα. Μέχρι πέρυσι που δούλευε και η γυναίκα του κάτι γινόταν. Το κατάστημα όμως, όπου εργαζόταν ως πωλήτρια, κατέβασε κάποια μέρα ρολά και από τότε η μιζέρια φώλιασε στο σπιτικό τους.

«

Γιατί;», αναρωτιέται αυτές τις στιγμές της αγρύπνιας και της περισυλλογής. «Γιατί;». Ούτε το μυαλό του έλειπε, ούτε η όρεξη να δουλέψει, ούτε το όνειρο. Τις μισές ικανότητες του διέθεταν άλλοι και όμως αναρριχήθηκαν εκεί όπου αυτός δεν μπόρεσε να φτάσει και απέκτησαν διπλάσια και τριπλάσια από όσα γύρευε αυτός. Ναι, αλλά αυτός δεν υπήρξε καιροσκόπος, οσφυοκάμπτης, κομπιναδόρος, αλλοτριωμένος, όπως πολλοί από εκείνους που βλέπει γύρω του «βολεμένους» και «οικονομημένους». Εκείνοι παραδόθηκαν στις Σειρήνες μιας σάπιας κοινωνίας, ενώ αυτός έκλεισε τα αυτιά του στις πλάνες φωνές τους που τον καλούσαν σε μια αλλοτριωμένη ευτυχία. Καλά έκανε που ακολούθησε αυτή την οδό ή όχι; Το δίλημμα δεν το θέτει αυτός. Του το θέτουν κάποιοι άλλοι, προσπαθώντας να κλονίσουν τις πεποιθήσεις του. Είναι οι «αλεπούδες» του μύθου που έκοψαν την ουρά τους και θέλουν να οδηγήσουν και άλλους στο να «κολοβώσουν» την αξιοπρέπειά τους, την αγωνιστικότητά τους και τους οραματισμούς τους.

Το δρόμο για να φτάσεις εκεί που πόθησες και ποθείς, άνθρωπε, σωστά τον χάραξες. Κι αν τόσα χρόνια μετά το ξεκίνημά σου δεν έφτασες στον προορισμό σου και παραδέρνεσαι στις θάλασσες της αδικίας, της εκμετάλλευσης και της μιζέριας να ξέρεις πως δεν αρμένισες εσύ στραβά, αλλά στραβός ήταν και είναι ο γιαλός. Γι' αυτό μη χάνεις το κουράγιο σου και την ελπίδα, όσα δεινά και αν αντιμετωπίζεις. Κι αν κάποιες στιγμές νιώθεις να κλονίζεσαι για την πορεία που πήρες και ακολουθείς - ανθρώπινο είναι αυτό - να σκέφτεσαι ότι το όραμα μιας άλλης κοινωνίας δεν έχει πεθάνει, όπως διατείνονται πολλοί. Σκοτεινές δυνάμεις το έχουν φυλακισμένο, αλλά θα έρθει στιγμή που θα ελευθερωθεί από όσους έχουν τη δύναμη σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς να οραματίζονται και να παλεύουν. Μυριάδες είναι οι οραματιστές και οι αγωνιστές, φτωχέ βιοπαλαιστή, σ' αυτή τη γωνιά που ζούμε και αμέτρητοι σε όλη την οικουμένη. Τρικυμίες, Κύκλωπες, Σειρήνες στη ρότα όλων όσοι πιστεύουν σε ιδέες και ιδανικά, αλλά ξεφεύγουν συνεχώς από τα στοιχεία και συνεχίζουν τη δύσκολη πορεία τους. Σ' αυτόν το σκληρό αγώνα πολλά καταθέτουν οι αγωνιστές παντού και πολλά προσωπικά οφέλη χάνουν, αλλά δεν τους νοιάζει. Αυτοί έχουν απελευθερωθεί από το Εγώ και έχουν γίνει κύτταρα του παγκόσμιου Ανθρώπου. Θυσιάζονται καθημερινά και κάνουν έτσι όλο και πιο κοντινό το όραμα της Δικαιοσύνης, της Ειρήνης, της Ισότητας και της παγκόσμιας Συναδέλφωσης. Ισως, βέβαια, ο χρόνος να μην αρκέσει για να πραγματοποιήσουν αυτοί το όραμά τους. Τούτο όμως δεν είναι λόγος για να θλίβει τις καρδιές τους. Γιατί ξέρουν ότι ο δρόμος που ακολουθούν αυτοί τώρα, θα οδηγήσει κάποτε τα παιδιά τους στην κοινωνία της δικαιοσύνης και της ειρήνης.