Το Ολυμπιακό Χωριό, σε συνθήκες γαλέρας. Σύγχρονο κάτεργο. Εργάζονται πλήρως ή απασχολούνται κατά τη βούληση των εργολάβων περίπου 1.200 άτομα. Η κυβέρνηση των μεγαλοεργολάβων - του ξένου κεφαλαίου - η ΔΟΕ - κάτω απ' τη γραμμική απεικόνιση της εκτέλεσης των έργων, «πίεση» - καλύπτει στα ίσια την αυθαιρεσία των κατασκευαστών. Δεκάδες εργατικά ατυχήματα με αντίστοιχους τραυματισμούς, θανάτους - είναι το τίμημα της απόδοσης φόρου αίματος απ' τους εργάτες, γι' αυτόν τον «εθνικό στόχο». Αυτή η εντατικοποίηση αποτελεί «σημείο χωρίς επιστροφή» γι' αυτούς τους μεγαλοεργολάβους της διαπλοκής. Σχεδιάζουν - τροποποιούν, αυξάνουν αισίως σε 1,6 τρισ. δραχμές από 450 δισ. το αρχικό πλάνο. Τι χώρο μπορεί να έχει ο ένας νεκρός σχεδόν κάθε μήνα στην Ολυμπιάδα ή στο «λάβετε θέσεις» στις εταιρίες των υπερκερδών ή στο πλήθος των «αστέρων» τραγουδιστών, που μπορεί να βρίσκονται στην υπηρεσία του «εγχειρήματος» του συστήματος, που δημιουργεί εξοντωτικά ωράρια - τρομοκρατικές απολύσεις; Ποια σχέση μπορεί να έχει ο οικοδόμος με την Ολυμπιάδα της βιτρίνας του να «είμαστε κι εμείς εκεί», όταν εκεί που παράγεται έργο απ' τον ιδρώτα του αλλοδαπού, οι εργοδότες δε δίνουν καν τη σύμβαση, που προβλέπει το προεδρικό διάταγμα του 154/96, όταν δε δίνονται αναλυτικές εξοφλητικές αποδείξεις αποδοχών, εργάσιμων ημερών;

Γι' αυτούς που εμφορούνται από «υψηλά ιδανικά» ότι ο «εθελοντισμός είναι το κίνημα του μέλλοντος» (!!!) - ότι αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα στη βαρβαρότητα και την απομόνωση (!!!), πρέπει να εξηγήσουν στον υπουργό της Εργασίας - «ασφαλείας» γιατί δεν υπάρχουν αναρτημένες καταστάσεις με τα ονόματα εργατών κάθε εταιρίας - γιατί τα ημερομίσθια δεν ασφαλίζονται με βάση το πραγματικό μεικτό μεροκάματο του τρόμου; Να μας πουν τα μέλη των διαφόρων πρωτοβουλιών - οργανώσεων - κομμάτων, του Ολυμπιακού εθελοντισμού, πώς μπορεί η άποψη κατά του εθελοντισμού να ποινικοποιείται; Να μην τιμωρούνται καν οι εταιρίες για το θάνατο οικοδόμου, για τις ελλείψεις μέτρων ασφαλείας;

Αυτό είναι το μήνυμα της ντόπιας άρχουσας τάξης: Οποιος εναντιώνεται στο «εθνικό όραμα» του 2004, θα αντιμετωπίζει την κρατική βία - καταστολή. Αυτή η επιστημονική προπαγάνδα της σύγχρονης Ολυμπιακής εμπορευματοποίησης δεν έχει να κάνει με το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο», αλλά με θυσίες στο βωμό του κέρδους. Το σύστημα ζητάει θύματα - θυσίες. Από τον εργάτη μέχρι τον άνεργο. Τον στολίζουν με κούφια λόγια οι εταιρίες που έχουν το management. Η αύξηση των κεφαλών - εθελοντών, τραγούδια - παρατράγουδα του αθλητισμού της ντόπας των δισεκατομμυρίων! Κέρδη αποκομίζουν. Αυτή η αντιδραστική πολιτική της αναζήτησης συμμαχιών από το λαϊκό παράγοντα της γειτονιάς, δεν έχει καμιά σχέση με το δημότη: Που πνίγεται από την πρώτη βροχή, από το φονικό νέφος, αυτή τη «θάλασσα από μπετόν» της καθημερινής απροσωπίας των μηχανισμών της πολλαπλής στυγνής εκμετάλλευσης. Γι' αυτήν την Ολυμπιάδα της εκμετάλλευσης, η εργατική τάξη θα βρίσκεται όχι στα γήπεδα - αλλά στα πεζοδρόμια της αντίστασης.