Από το Νοέμβρη του 1973 και τη λαϊκή και φοιτητική εξέγερση του Πολυτεχνείου, που αποτέλεσε ορόσημο στην αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, μας χωρίζουν 29 χρόνια. Σήμερα, σε τυπικά άλλες συνθήκες, η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα πλανιέται πάνω από τις τύχες της ανθρωπότητας. Μετά τα μακελειά των ευρωΝΑΤΟικών φονιάδων, που προηγήθηκαν σε Γιουγκοσλαβία και Αφγανιστάν, τώρα προετοιμάζεται ένας νέος ιμπεριαλιστικός άδικος πόλεμος στο Ιράκ, στα πλαίσια της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας που εγκαινιάστηκε μετά το χτύπημα στις ΗΠΑ, το Σεπτέμβρη του 2001. Η τελευταία εξέλιξη με το σχέδιο μειωμένης κυριαρχίας και κηδεμονίας της Κύπρου, που πάει να ολοκληρωθεί, είναι άλλο ένα στοιχείο της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα, εντείνεται η επίθεση στα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων. Ολες αυτές οι εξελίξεις κάνουν σήμερα ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη και ο δικός μας λαός να υψώσει το ανάστημά του στο καθεστώς της εξάρτησης της χώρας μας και να συμβάλει στην ανατροπή της σημερινής τάξης πραγμάτων. Αυτό θα διαδηλώσει και σήμερα στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα, στο προξενείο στη Θεσσαλονίκη και με τα λαϊκά συλλαλητήρια σε άλλες πόλεις. Ο «Ριζοσπάστης», μέσα από τη σημερινή συνέντευξη, ψηλαφεί το «νήμα» του τότε και του σήμερα, συνομιλώντας με έναν εκπρόσωπο της γενιάς του Πολυτεχνείου και ένα νέο της σημερινής γενιάς.