Τις προάλλες, τα επιτελεία των Βρυξελλών προχώρησαν σε προς τα κάτω διόρθωση των μόλις προ λίγων μηνών προβλέψεών τους για τον φετινό, ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της ευρωζώνης. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, μέχρι τέλος του χρόνου, να υπάρξει και νέα διόρθωση ή το τελικό αποτέλεσμα να απέχει από τις διορθωμένες προβλέψεις. Κι αν αναρωτιέστε, πώς είναι δυνατό να μην μπορούν, Σεπτέμβρη μήνα, να κάνουν μια ασφαλή και ακριβή πρόβλεψη για τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης, η απάντηση είναι απλή: Μια τέτοια πρόβλεψη είναι αδύνατη στον καπιταλισμό. Οπως και ο αντίστοιχος προγραμματισμός. Οι καπιταλιστικές οικονομίες εξελίσσονται μέσα από κύκλους ανάπτυξης, ύφεσης και κρίσης, που κανείς δε γνωρίζει πότε ακριβώς θα εκδηλωθούν, την έντασή τους ή τη χρονική διάρκειά τους. Γεγονός, το οποίο έκανε και κάνει, τουλάχιστον, πολύ ριψοκίνδυνη, αν όχι αδύνατη, την οποιαδήποτε, ακόμη και μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη. Πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει στις σημερινές συνθήκες της προωθούμενης «απελευθέρωσης της αγοράς», με άλλα λόγια της απελευθέρωσης της ασυδοσίας και δράσης του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι η τεράστια δύναμη, που έχουν οι πολυεθνικές ήδη συσσωρεύσει, πολλαπλασιάζει τις πολύμορφες συνέπειες των όποιων κινήσεών τους, οι οποίες έχουν πάντα αποκλειστικό στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών τους και όχι την αύξηση του όποιου ΑΕΠ ή την αντιμετώπιση των όποιων κοινωνικών προβλημάτων.

Γιατί σημειώνουμε όλα τα παραπάνω; Για να καταλάβετε ακόμη περισσότερο την ...αξιοπιστία της πρωθυπουργικής «δέσμευσης», ότι το ΑΕΠ της χώρας θα αυξάνεται τα επόμενα τέσσερα χρόνια και, μάλιστα, με ρυθμούς αρκετά μεγαλύτερους απ' αυτό της ΕΕ.