Τα αυτονόητα έγιναν ζητούμενα και οι λέξεις έχασαν το νόημά τους.

Η κατοχή στο Ιράκ ονομάζεται συχνά από αρκετούς δημοσιογράφους «κατάσταση στο μεταπολεμικό Ιράκ»... Οι κατοχικές αρχές ονομάζονται «στρατιωτική διοίκηση»... Η αντίσταση των Ιρακινών «τρομοκρατία»... Και όσοι αγωνίζονται για την απελευθέρωση της πατρίδας τους από τους εισβολείς «τρομοκράτες»...

Οταν βομβαρδιζόταν η Γιουγκοσλαβία, οι ΝΑΤΟικές επιδρομές είχαν βαπτιστεί «ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις»... Και οι βομβαρδισμοί κατοικημένων περιοχών «κτύπημα πολιτικών στόχων»...

Τότε οι «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης ήταν συχνοί συνδαιτυμόνες του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς. Σήμερα είναι συνδαιτυμόνες του διαδόχου του, Τόμας Μίλερ. Αυτονόητα πράγματα...