Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ, σε ξεχωριστή συνάντηση, πριν την έναρξη της Συνόδου Κορυφής, στο ξενοδοχείο του Γάλλου Προέδρου, Ζακ Σιράκ, παρουσία του Γερμανού καγκελάριου, Γκέρχαρντ Σρέντερ, ολοκλήρωσε την πολύμηνη προσπάθεια ανατροπής των γαλλο-γερμανικών διαφωνιών, με αφορμή το Ιράκ. Και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ομόφωνα αποδέχτηκε την τριμερή συμφωνία, που επέβαλαν οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, με την οποία ο «ευρωπαϊκός πυλώνας» του ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να έχει κανένα «αυτόνομο» και «μόνιμο» ξεχωριστό «στρατηγείο», αλλά μόνον έναν «πυρήνα στρατηγικού σχεδιασμού» εντός της αντίστοιχης μονάδας του ΝΑΤΟ, που εδρεύει στην Ανώτατη Διοίκηση (SHAPE) του ΝΑΤΟ στη Μονς (Βέλγιο). Στο μελλοντικό ενδεχόμενο «αυτόνομης» δράσης ευρωπαϊκών Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης, την επιχείρηση «θα σχεδιάζουν και θα καθοδηγούν» τα «εθνικά Γενικά Επιτελεία» της Βρετανίας και της Γαλλίας, τα οποία, ανάλογα με την περίσταση, θα μπορούν να είναι «πολυεθνικά». Στην ΕΕ θα λειτουργεί «παράλληλα» η μονάδα «σχεδιασμού» που θα εδρεύει στο κέντρο των Βρυξελλών, σε κτίριο που παραχωρεί η βελγική κυβέρνηση. Μόνο στην απίθανη περίπτωση που «κανένα εθνικό Γενικό Επιτελείο δεν έχει καθορισθεί» για την καθοδήγηση της επιχείρησης, προβλέπεται, κατά περίσταση, «η δυνατότητα υλοποίησης ευρωπαϊκού κέντρου επιχειρήσεων», με ρόλο «επικουρικό» σε σχέση με το ΝΑΤΟ.

Η ιταλική προεδρία είχε έτοιμο το σχετικό έγγραφο με τίτλο «Ευρωπαϊκή Αμυνα: Διαβουλεύσεις ΝΑΤΟ-ΕΕ, σχεδιασμός και επιχειρήσεις». Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έδωσε εντολή στον στρατοκράτη της ΕΕ Χ. Σολάνα «να προτείνει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου:

1) Να βελτιωθεί η προπαρασκευή των επιχειρήσεων της ΕΕ με προσφυγή στα μέσα και στις δυνατότητες του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τους προσανατολισμούς που περιέχονται στο έγγραφο αναφοράς

2) Να συγκροτηθεί μια ομάδα, με πολιτικές και στρατιωτικές συνιστώσες, για να ανταποκριθεί στους στόχους και στις αρχές που εκτίθενται στο έγγραφο.

Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να τεθούν σε ισχύ το ταχύτερον δυνατόν εντός του 2004».

Πρόκειται για ιστορική επίδειξη ισχύος του αμερικανο-βρετανικού συνασπισμού εντός της ΕΕ και υποχώρηση της Γαλλίας και της Γερμανίας που είχαν προσπαθήσει από τον Απρίλη του 2003, με αφορμή το Ιράκ, να προπαγανδίσουν κάποια ευρωπαϊκή «διαφοροποίηση» στα θέματα «άμυνας και ασφάλειας».

Ο Ιταλός πρόεδρος της ΕΕ, Σ. Μπερλουσκόνι, δήλωσε ότι «η συμφωνία αναγνωρίζει τη σημασία του ΝΑΤΟ», αποτελεί «επιτυχία της συνόδου» και «θ' αρέσει στους φίλους μας τους Αμερικανούς». Ο Χ. Σολάνα δήλωσε ότι αποτελεί «καλό νέο για την Ευρώπη και τη σταθερότητα στον κόσμο (...) Η ΕΕ αναλαμβάνει τις ευθύνες της». Ο γγ του ΝΑΤΟ, λόρδος Τζ. Ρόμπερτσον, δήλωσε ότι «είναι φανερό πως δεν πρόκειται για μόνιμη κατάσταση αλλά για ενδυνάμωση των εθνικών συνιστωσών. Μπορούμε να ζήσουμε μ' αυτό και θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πλεονεκτικό». Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, δεν αναφέρθηκε καν στο θέμα και μόνον ερωτηθείς δήλωσε ότι η συμφωνία «είναι ένα βήμα όχι αμελητέο, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις», αφήνοντας να εννοηθεί ότι το Ιράκ «δηλητηρίασε» τις συζητήσεις για την ευρωπαϊκή άμυνα.

Ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, δήλωσε ό,τι (...) ήθελε, ισχυριζόμενος δήθεν ότι στις επιχειρήσεις «που η ΕΕ δεν θέλει συνδρομή του ΝΑΤΟ, προβλέπεται ότι οι επιχειρήσεις αυτές θα σχεδιάζονται και θα αποφασίζονται από τα εθνικά Στρατηγεία, που έχουν προσφέρει πέντε εταίροι και η Ελλάδα»!!! Κανένας δεν έχει αναφερθεί σε συγκεκριμένο αριθμό «εθνικών στρατηγείων». Δεν υπάρχει καμία ανάμειξη της Ελλάδας στο όλο ζήτημα. Και, βέβαια, το ερώτημα είναι πώς συνδέεται το ζήτημα των «στρατηγείων» με τη «διαρθρωμένη συνεργασία» που προβλέπει το «Ευρωσύνταγμα», και, γιατί, αφού τελικά συμφωνήθηκε καθοδήγηση «εθνικών» Γενικών Επιτελείων, δεν προβλέπονται «συλλογικές» διαδικασίες της ΕΕ αλλά γίνεται λόγος για «ορισμένα» στρατηγεία.

Σαν να μην έφταναν όλες αυτές οι συμμορφώσεις προς τις αμερικανικές επιταγές για τα «αυτόνομα στρατηγεία», το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών αποφάσισε ομόφωνα μια ξεχωριστή ανακοίνωση «για τις διατλαντικές σχέσεις» που κλείνει τελεσίδικα τις όποιες ευρωπαϊκές (...) προσδοκίες για ισότιμη «διατλαντική» σχέση. Οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ έφθασαν στο σημείο να δηλώσουν δημόσια ότι «η ΕΕ και οι υπερατλαντικοί εταίροι της πρέπει να προωθήσουν ένα κοινό πλαίσιο στόχων (...) Εν προκειμένω, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σημειώνει με ικανοποίηση τις απόψεις που εξέφρασε σχετικά με το θέμα αυτό ο Πρόεδρος Μπους κατά τον πρόσφατο λόγο του στο Λονδίνο (...) Η ΕΕ χαιρετίζει τα θετικά αποτελέσματα της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών Κ. Πάουελ στις Βρυξέλλες στις 18 Νοέμβρη»!!!