Με τη συγκίνηση ζωγραφισμένη στο ρυτιδωμένο από τα χρόνια και τα βάσανα πρόσωπό του, ο παλιός Μακρονησιώτης αγωνιστής ανεβαίνει στο βήμα της εκδήλωσης, να προσφέρει κι αυτός τη συμβολή του, στην παρουσίαση του βιβλίου «ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ, ιστορικός τόπος», με την ευκαιρία της έκδοσης και του δεύτερου τόμου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. «Θα προσπαθήσω», είπε κομπιάζοντας, «να ξεπεράσω την προσωπική συγκίνηση, και ως απλός παρατηρητής και αναγνώστης αυτού του βιβλίου, να πω λίγα λόγια».

«

Ως ένα από τα μέλη της Επιτροπής, που με επικεφαλής τον βετεράνο Μακρονησιώτη αγωνιστή Διονύση Γεωργάτο ανέλαβε την ευθύνη να συγκεντρώσει όλο αυτό το ιστορικό υλικό και να εκδοθεί το βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας, να δώσω, κατ' αρχάς, μια απάντηση στο ερώτημα, γιατί γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Θα φέρω ένα παράδειγμα, για να φανεί πόσο απέχει η ιστορική αλήθεια από αυτά που αναφέρονται στα «επίσημα» κείμενα του κράτους, και, ειδικότερα, στα αρχεία των ταγμάτων της Μακρονήσου. Μεταξύ 29ης Φλεβάρη και 1ης Μάρτη, του 1948, έγινε στο Α' ΕΤΟ, το Πρώτο Τάγμα της Μακρονήσου, η μεγάλη σφαγή των κρατουμένων στρατιωτών, με το γελοίο πρόσχημα, ότι αυτοί στασίασαν, με σκοπό να αφοπλίσουν τη φρουρά του στρατοπέδου, να οπλιστούν και να περάσουν απέναντι, να ενωθούν με τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού. Με τα πολυβόλα της φρουράς και ενός αντιτορπιλικού, που περιπολούσε απέναντι από την είσοδο του στρατοπέδου, χτύπησαν «στο σωρό» τους κρατούμενους και, φυσικά, άοπλους στρατιώτες. Ο απολογισμός εκείνης της απρόκλητης δολοφονικής επίθεσης ήταν τρομακτικός. Αυτόπτες μάρτυρες, φαντάροι, που έζησαν εκείνα τα γεγονότα, υπολογίζουν τους νεκρούς σε τριακόσιους περίπου. Υπάρχει στο βιβλίο η μαρτυρία ενός καπετάνιου αλιευτικού σκάφους, ο οποίος βεβαιώνει ότι τον υποχρέωσαν, κάνοντας πολλά δρομολόγια, να μεταφέρει με το καΐκι του, μέσα σε σάκους, τα πτώματα των σκοτωμένων φαντάρων, που τα «φουντάριζαν» ανοιχτά, στο πέλαγος. Παρ' όλα αυτά, στα αρχεία απωλειών του Α' ΕΤΟ, για το «συμβάν», αναφέρονται μόνο 15 νεκροί.

Αν, λοιπόν, αφήναμε να γραφτεί η ιστορία της Μακρονήσου από τους επίσημους ιστοριογράφους της άρχουσας τάξης, ο αναγνώστης θα μάθαινε ότι η Μακρόνησος ήταν ο «Παρθενώνας» της νεότερης Ελλάδας, ένα «Σχολείον Εθνικής Αναμορφώσεως», (όπως την αποκάλεσε ο ιστορικός και... φιλόσοφος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος), από το οποίο θα έπρεπε, λέει, να περάσουν όλοι οι Ελληνες, για να «αναμορφωθούν» και να τονώσουν την ελληνοχριστιανική τους πίστη και τον πατριωτισμό τους...

Η αξία, επομένως, και η χρησιμότητα του βιβλίου, «ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ, ιστορικός τόπος», είναι αναμφισβήτητες. Είναι ένα βιβλίο - προβολέας, που φωτίζει με τρόπο δραματικό, μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Είναι μια ιστορία αυθεντική, γραμμένη από «πρώτο χέρι» (από τους ίδιους τους Μακρονησιώτες), που ρίχνει άπλετο φως στο μακάβριο και ανόσιο «έργο» των «αναμορφωτών» της μεταβαρκιζιανής θηριωδίας και βαρβαρότητας. Πρέπει να το διαβάσουν, όχι μόνο οι κομμουνιστές και οι φίλοι του ΚΚΕ, αλλά όλοι οι Ελληνες, που δεν ξέρουν και πρέπει να μάθουν την πραγματική αλήθεια για τη Μακρόνησο.