Το ρόλο τροχονόμου διεκδικεί για το υπουργείο Αμυνας ο Γ. Παπαντωνίου, στη διαδικασία πλήρους άλωσης από τα πολυεθνικά μεγαθήρια της πολεμικής βιομηχανίας των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών.

Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες έγινε παρουσίαση της μελέτης για τις προοπτικές της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, που εκπόνησε η Γενική Γραμματεία Οικονομικού Σχεδιασμού και Αμυντικών Επενδύσεων του υπουργείου Αμυνας, σε συνεργασία με το Κέντρο Χρηματοοικονομικών Ερευνών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μια μελέτη που λειτουργεί υποστηρικτικά στις κυβερνητικές επιλογές.

Ο Γ. Παπαντωνίου με διάφορα στατιστικά τεχνάσματα υποστήριξε ότι το 2000 στην ελληνική αμυντική βιομηχανία πηγαίνει το 12% των αμυντικών δαπανών και με βάση τις νέες παραγγελίες που έχουν γίνει το ποσοστό αυτό έφθασε στο 20%, ενώ πριν από 10 περίπου χρόνια ήταν μόνο στο 2%. «Με άλλα λόγια, είπε, αναθέσαμε κατασκευαστικό έργο 3 δισ. ευρώ (1 τρισ. δρχ.) στη διάρκεια της τετραετίας 2000 έως 2003 και αυτό αναφέρεται και σε αναθέσεις στα ελληνικά ναυπηγεία αλλά και συμπαραγωγές και για άλλα σημαντικά προγράμματα του Στρατού Ξηράς, αλλά και του Πολεμικού μας Ναυτικού». Βέβαια, δε λέει ποιο είναι το ποσοστό της ελληνικής προστιθέμενης αξίας, καθώς η κρατούσα τάση είναι οι εγχώριες βιομηχανίες να μετατρέπονται σε πλασιέ των πολυεθνικών.

Ο Γ. Παπαντωνίου παραδέχτηκε ότι πολιτική του υπουργείου είναι η συρρίκνωση του αριθμού των εγχώριων αμυντικών βιομηχανιών με την ενίσχυση μόνο των μεγάλων. «Η αδυναμία, είπε, της αμυντικής μας πολιτικής γενικότερα, ήταν το μοίρασμα των κονδυλίων σε πάρα πολλές επιχειρήσεις και προγράμματα με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η εμβέλειά τους και οι επιπτώσεις πάνω στην ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση. Αρα προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τα οφέλη σε μεγαλύτερα προγράμματα και σε κάπως λιγότερες επιχειρήσεις, ώστε να μεγιστοποιήσουμε το όφελος και επίσης να εστιάσουμε κυρίως σε προγράμματα υψηλής προστιθέμενης αξίας και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δηλαδή, όχι προγράμματα που απλώς δημιουργούν κάποιο τζίρο στην αγορά, αλλά αυτά που αφήνουν προστιθέμενη αξία στον τόπο και στην οικονομία».

Ο Γ.Παπαντωνίου, στα πλαίσια του γενικότερο πολιτικού λόγου που θέλει να προβάλει, δεν απέφυγε να μπει και στον πειρασμό να μιλήσει και για το ΚΚΕ με αφορμή αναφορά που ο ίδιος έκανε στη ΝΔ και στον Κ. Καραμανλή: «Το ΚΚΕ παραμένει ένα ορθόδοξο κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο δεν έχει απαρνηθεί για παράδειγμα τον σταλινισμό. Το να υιοθετεί ο κ. Καραμανλής όλο το παρελθόν του ΚΚΕ είναι μία ενδιαφέρουσα μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας, οβιδιακού χαρακτήρα. Απομένει να δούμε τα επόμενα βήματα. Εξάλλου, θέλω να θυμίσω, ότι ένας συγγενής του κ. Καραμανλή, ο κ. Λιάπης είχε δηλώσει πρόσφατα, ότι η Δεξιά έσωσε την Ελλάδα από τον Κομμουνισμό. Δεν ξέρω ποιο μέλος της οικογενείας Καραμανλή εκφράζει ακριβέστερα τη δεξιά ιδεολογία».