ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ: «Το Παρίσι έχει καταστήσει σαφές ότι δεν επιθυμεί να τεθεί η Τουρκία σε τροχιά ένταξης και κατά συνέπεια είναι αντίθετο με την παραχώρηση σ' αυτήν τον ερχόμενο Δεκέμβριο ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Δεν είχε, λοιπόν, κανέναν λόγο να συμβάλει στον εκβιασμό της ελληνοκυπριακής κοινότητας προς την κατεύθυνση του "ναι". Αντιθέτως, ένα "όχι" φαίνεται πως αυτή τη στιγμή θα διευκόλυνε την απόρριψη του τουρκικού αιτήματος. Από την πλευρά τους, η Ρωσία και η Κίνα άδραξαν την ευκαιρία για να προβάλουν εμπόδια στις αμερικανοβρετανικές μεθοδεύσεις» (ο Σταύρος Λυγερός στην «Καθημερινή»).

Ο «ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ» ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΟΙΚΟΥ: «Ο Κ. Ανάν δεν είναι ο οποιοσδήποτε "τρίτος" διαιτητής, αλλά ως αξιωματούχος του ΟΗΕ οφείλει να προωθεί μόνο προτάσεις που συμφωνούν με το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Ωστόσο, το Σχέδιο όχι μόνο δεν ξέπλυνε το στίγμα από τα παράνομα γεγονότα που ο ΟΗΕ επανειλημμένα καταδίκασε, αλλά τα μετέτρεψε σε συστατικά του στοιχεία, επιβραβεύοντας εισβολείς και συνεργούς και τιμωρώντας τα θύματα» (απόσπασμα από τη γνωμοδότηση του Μιχ. Δεκλερή, επίτιμου αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, για το «σχέδιο Ανάν» στο «Εθνος»).

ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ: «Είναι πολύ φυσικό λοιπόν ο Yorgos να ψηφίζει βιαστικά "ναι" τιμώντας την πολιτική του. Είναι λογικό επίσης ο Καραμανλής να εκβιάζεται αφόρητα όλο αυτό το διάστημα για να μην πει "όχι". Ο ΣΥΝ όμως; Μας ταιριάζει με τέτοια λογική "cash and carry"» (σ.σ. «το ξεπούλημα») (ο Μάνος Στεφανίδης στην «Ελευθεροτυπία»).