Υπόλευκο σύνολο για να ταιριάζει με την απόχρωση του πατιναρισμένου μαρμάρου, από τη Δήμαρχο Αθηναίων. Υπόλευκο μπλουζάκι με ροζ παντελόνι, γιατί η πρόεδρος του 2004 ξέρει να είναι ασορτί, ξέρει και να ξεχωρίζει. Η πρωθυπουργική σύζυγος όμως θέλει να «κάνει μπαμ» με την πρώτη. Βάζει το κόκκινο φουστάνι (εκείνο που νομίζει ότι την κάνει να μοιάζει πυρκαγιά). Ο κύριός της φορά το ίδιο μαύρο κοστούμι, που βάζει η Νέα Δημοκρατία από τότε που έγινε κυβέρνηση, στα όρη, στα άγρια βουνά, σε δεξιώσεις και σε παράτες.

Δεν είναι, φυσικά, ενδυματολογικό το θέμα. Ομως εκεί το έφτασαν με την τελετή της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ακρόπολη. Ο Παρθενώνας, το μνημείο των μνημείων, να είναι απλώς το φόντο. Κι αυτό, επειδή είναι διάσημος. Γιατί κατά τα άλλα, τα μαρμαράκια του θα ήθελαν και ένα συγύρισμα!

Τώρα εσείς νομίζετε ότι σας κοροϊδεύουμε, αλλά δεν είναι έτσι. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αρμόδιο να «χωροθετήσει» τον τόπο πραγματοποίησης της εκδήλωσης, ήταν κατηγορηματικό: βορειοανατολικά από το Ερέχθειο. Εκεί έχει πλάτωμα που μπορεί να χωρέσει περί τα 200 άτομα (τόσα είχε ζητηθεί να μπορούν να παρακολουθήσουν την τελετή). Ο «Αθήνα 2004» ήθελε να γίνει η εκδήλωση μπροστά στον Παρθενώνα, ήθελε να στήσει και μια εξέδρα ύψους 20 μέτρων. Ευτυχώς, δεν του το επέτρεψαν. Θα βλέπαμε σανίδες και σκαλωσιές, αντί μνημείου.

Κατόπιν, άρχισαν οι διαπραγματεύσεις μέσω των εκπροσώπων του Οργανισμού. «Μα θέλουμε στην Ακρόπολη» είπε μία, σύμφωνα με πληροφορίες και είδαν κι έπαθαν να της πουν ότι αυτό που εννοούσε, ήταν ο Παρθενώνας, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσε προφανώς. Εν τέλει, ναι, συμφώνησε ότι ήθελαν τον Παρθενώνα ως φόντο. Και, αν δε μας λένε ανέκδοτα οι εργαζόμενοι στον Ιερό Βράχο, τότε ακούστηκε το αμίμητο: «αυτά τα μαρμαράκια, μήπως μπορούμε να τα μετακινήσουμε λίγο;» (για τα διάσπαρτα μέλη που έχουν τοποθετηθεί μπροστά στον ναό).

Δε μετακίνησαν τα «μαρμαράκια», μετακίνησαν όλη την εκδήλωση. Αλλο να έχεις φόντο τον Παρθενώνα και άλλο να είσαι επάνω στον Παρθενώνα. Εχει μια γκλαμουριά, έχει μια μαγκιά. Μια χλίδα. Ποιον ρώτησαν; Προφανώς κανέναν. Αλλά και να ρωτούσαν, μήπως το υπουργείο Πολιτισμού θα τους έλεγε «όχι»; Οι διπλά υφιστάμενοι του υπουργού τους και πρωθυπουργού τους (αναπληρώτρια υπουργός, υφυπουργός, γενικός γραμματέας) θα τολμούσαν να εναντιωθούν; Χλωμό μάλλον.

Και έτσι, ένα σπουδαίο σύμβολο του παγκόσμιου πολιτισμού, κατέληξε να αποτελεί σκηνικό για παράτες και μοντελάκια. Ευτυχώς, η Αρχαιολογική Υπηρεσία είχε καταφέρει σε ανύποπτο χρόνο να εξώσει από τις τελετές αυτές τις σημαίες και τα κάθε είδους σήματα με τους χορηγούς. Γιατί, αντί για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, μπορεί και να βλέπαμε τη «ζωφόρο της "Κόκα - Κόλα"». Είχαν, νομίζετε, κανένα πρόβλημα;