Με πανηγυρισμούς, οι αρχηγοί των κρατών - μελών της ΕΕ υπέγραψαν χτες το αντιδραστικό ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Πολιτικοί εκπρόσωποι των αστικών τάξεων των χωρών τους, και συνολικά του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου, έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από μια συνθήκη, η οποία, στην πραγματικότητα, θωρακίζει παραπέρα τη θέση της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας, ενισχύοντάς τη στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον των λαών της Ευρώπης.

Για το «ευρωσύνταγμα» έχουν ειπωθεί πολλά, αλλά τα περισσότερα απέχουν της πραγματικότητας. Δεν πρόκειται για μια ακόμα συνθήκη. Πρόκειται επί της ουσίας για τη συνθήκη, που ενσωματώνει όσες έχουν προηγηθεί, όλες τις μέχρι σήμερα αντιδραστικές συνθήκες και διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που κατοχύρωναν και υπεράσπιζαν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, στήριζαν το καπιταλιστικό κέρδος, υπονομεύοντας συγχρόνως λαϊκά και εργασιακά δικαιώματα. Με το «ευρωσύνταγμα» γίνεται κι ένα επιπλέον βήμα, στην κατεύθυνση της έντασης της καταστολής σε βάρος λαών και κινημάτων και της στρατιωτικοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ανάμεσα στις απόψεις που κατατίθενται στο δημόσιο διάλογο περί του «ευρωσυντάγματος», και μάλιστα από θέσεις «αριστεράς», είναι κι αυτή που απορρίπτει το συγκεκριμένο, αντιπαραθέτοντας την πρόταση για ένα «άλλο» Σύνταγμα, που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια δημοκρατική, κοινωνική και φιλειρηνική Ευρωπαϊκή Ενωση! Πρόκειται για αυταπάτη και μάλιστα επικίνδυνη, καθώς διατυπώνεται σε μια κρίσιμη στιγμή, που ζητούμενο είναι η οργάνωση της πάλης των λαών της Ευρώπης, και του ελληνικού, εναντίον του «ευρωσυντάγματος» και όσων ανησυχητικών για τα λαϊκά συμφέροντα αυτό δρομολογεί. Ο χαρακτήρας και ο ρόλος της ΕΕ δεν καθορίζονται από Συντάγματα και συνθήκες, απεναντίας τα καθορίζουν.

Η λαϊκή απάντηση και απαίτηση δεν μπορεί να είναι ένα άλλο «ευρωσύνταγμα». Οφείλει να είναι το «ΟΧΙ» σε κάθε «ευρωσύνταγμα», το «ΟΧΙ» στους εμπνευστές του, στην ΕΕ των μονοπωλίων εν προκειμένω, καθώς όποιο «ευρωσύνταγμα» κι αν προέλθει απ' αυτή θα αντιστοιχεί στο βαθιά ταξικό, αντιλαϊκό της χαρακτήρα. Αυτός και μόνο πρέπει να είναι ο στόχος της λαϊκής πάλης, η οποία συγχρόνως θα απαιτεί λύσεις στα προβλήματα που προκαλεί και διογκώνει η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των χωρών - μελών της.

Αυτό το πεδίο προσφέρεται για ευρύτερη συσπείρωση κάθε ανθρώπου, ο οποίος στις γραμμές του «ευρωσυντάγματος» διαβλέπει τον κίνδυνο της παραπέρα συρρίκνωσης κάθε είδους κεκτημένου, κάθε δημοκράτη, προοδευτικού ανθρώπου. Κυρίως όμως, η απόκρουση αυτού του κινδύνου και όσων ακόμα αντιλαϊκών σχεδιασμών απεργάζεται η ΕΕ πρέπει να γίνει υπόθεση συνολικά του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η ενότητα δράσης, η ένταση του αγώνα που θα χτυπά στην καρδιά το «ευρωοικοδόμημα» του μεγάλου κεφαλαίου και θα προβάλλει αιτήματα, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να εγγυηθεί καλύτερες μέρες για τους λαούς της Ευρώπης.