Το προαναφερόμενο παράδειγμα είναι προχτεσινό και, δυστυχώς, δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ - και όχι μόνον αυτοί - εξαναγκάζονται, ολοένα και περισσότερο, να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα. Η πολιτική της πολύμορφης ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος και της δημόσιας Υγείας συνεχίζεται και εντείνεται, αφού και οι τομείς αυτοί πρέπει να προσαρμοστούν στις «ανάγκες της αγοράς», που μόνιμα και συστηματικά επικαλούνται οι κυβερνώντες και οι λοιποί οπαδοί του «ευρωμονόδρομου» και της «παγκοσμιοποίησης». Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός - όπως έγραφε ο χτεσινός «Ρ» - πως οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία εκτινάχτηκαν στο 47% του συνόλου, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ. Κι όλ' αυτά σε βάρος των ασφαλισμένων, που καλούνται να πληρώσουν όχι μόνο σε άγχος, αγωνία και ταλαιπωρία, αλλά και σε ευρώ, για το αναφαίρετο δικαίωμά τους να έχουν πρόσβαση σε μια συνεχώς και λιγότερο δημόσια και δωρεάν Υγεία.