*

Ρωτάμε:

*

Ποιος θα διαφωνούσε ότι το ιστορικό, συναισθηματικό, επιστημονικό φορτίο της «αριστεράς» (για να είναι «αριστερό») δεν μπορεί παρά να εκπέμπει σήμερα και σε κάθε εποχή μηνύματα εξεγερτικά, ανυπακοής και αντίστασης;

Ποιος θα διαφωνούσε ότι το πρόταγμα του μηνύματος της «αριστεράς» βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις τακτικές υπηρέτησης και εξυπηρέτησης του αστικού κράτους;

«Ποιος θα διαφωνούσε ότι όποιος το διαλαλεί σαν πραμάτεια που γυρεύει αγοραστές και μάλιστα στα σαλόνια της καλής κοινωνίας, μειώνει την αξία του για να τη φέρει στα μέτρα της κάκιστης απομίμησης που ο ίδιος κατέχει», όπως σημειώνει η συνάδελφος, η Βάσω Νιέρη;

Και τελικά: Πού δικαιώνεται και επαληθεύεται το ιστορικό φορτίο της «αριστεράς»; Στους αγώνες για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας ή στις προσπάθειες αναρρίχησης στους θώκους - σύμβολά της;

***

*

Και κάτι ακόμα. Αυτή η ιστορία περί «αριστερού Προέδρου της Δημοκρατίας» επιχειρείται να σερβιριστεί στο λαό γαρνιρισμένη με ευφυολογήματα περί «επιβράβευσης της αριστεράς για τα όσα έχει προσφέρει στον τόπο».

Αλλά, από πότε η «αριστερά» εκλιπαρεί να λάβει τη θέση που έχει το «κερασάκι στην τούρτα» σαν επιβράβευση; Και από πότε την επιζητά στους «αντιπάλους» της; Και αυτοί πάλι, γιατί να σκέφτονται να της προσφέρουν αυτή την «επιβράβευση» (ανεξαρτήτως αν θα την προσφέρουν κιόλας) αν όχι γιατί εκτιμούν υπηρεσίες που τους προσφέρθηκαν;

Ρητορικά τα ερωτήματα, για υποψήφιους «αριστερούς» Προέδρους, και τους ΣΥΝ αυτώ.