Πολλά και διάφορα ειπώθηκαν στην προχτεσινή ημερίδα του ΣΥΝ, σχετικά με τις εξελίξεις στο Κόσσοβο και τα Βαλκάνια. Ανάμεσά τους σημειώθηκαν και οι κίνδυνοι, που εγκυμονούνται για την ευρύτερη περιοχή, από τη διαφαινόμενη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου. Γεγονός, το οποίο θα μπορούσε να ήταν θετικό, αν έλειπαν οι αντιφάσεις, που το συνόδευαν. Χαρακτηριστικό των τελευταίων ήταν το ερώτημα, που έθεσε ο Αλ. Αλαβάνος: «Δεν είναι αντιφατικό, την ώρα που διακηρύσσεται - και σωστά, κατά τη γνώμη μας - ότι το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, όπως και όλης της Βαλκανικής, είναι στην Ενωμένη Ευρώπη, όπου τα σύνορα καταργούνται, να επιδιώκεται η δημιουργία νέων συνόρων;». Τα σύνορα, βέβαια, καθόλου δεν καταργούνται, ξαναχαράσσονται κατά πώς βολεύει τους ιμπεριαλιστές, εξ ου και το γεγονός πως οι «μεγάλες» χώρες - μέλη της ΕΕ πρωτοστάτησαν στο αιματοκύλισμα των Βαλκανίων. Ομως, όταν έχεις την αυταπάτη ότι οι βαλκανικές χώρες μπορούν να βρουν ευημερία και ασφάλεια στις «στοργικές αγκάλες» της ΕΕ, τότε οι προαναφερόμενες αντιφάσεις είναι αναπόφευκτες.