Ταλαιπωρία και ουρές για μία κάρτα παραμονής

Μέσα στον Απρίλη το Συμβούλιο της ΕΕ των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών αναμένεται να συζητήσει τη λεγόμενη Πράσινη Βίβλο σχετικά «με την κοινοτική προσέγγιση της διαχείρισης της οικονομικής μετανάστευσης». Ενα θέμα που εξέτασε και κατά την προηγούμενη συνεδρίασή του, τέλη Φλεβάρη φέτος, οπότε την Ελλάδα εκπροσώπησε ο υπουργός Δικαιοσύνης Αναστάσης Παπαληγούρας.

Τούτη η «Πράσινη Βίβλος» δημοσιοποιήθηκε στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο το Γενάρη και με βάση αυτή η Κομισιόν - όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην «ανακοίνωση» υπ' αριθμ. 6228/05 του Συμβουλίου - «προτίθεται να αρχίσει τη συζήτηση σχετικά με το κεντρικό αυτό θέμα της μετανάστευσης, ήτοι την εισδοχή των υπηκόων τρίτων χωρών για οικονομικούς λόγους». Η ίδια «ανακοίνωση» διευκρινίζει για την εν λόγω «Βίβλο» ότι πρόκειται «για έγγραφο προβληματισμού, το οποίο καλύπτει ευρύ φάσμα θεμάτων και το οποίο διερευνά διάφορες πιθανές επιλογές για τη σχετική κοινοτική δράση».

Επιπρόσθετα στις Βρυξέλλες σχεδιάζουν και μια δημόσια συζήτηση τον Ιούνη 2005, «στην οποία θα κληθούν να συμμετάσχουν όλοι οι φορείς της μετανάστευσης (διοικήσεις των κρατών - μελών, κοινοτικά θεσμικά όργανα, μη κυβερνητικοί σύνδεσμοι κλπ» και η οποία «θα χρησιμεύσει ως βάση για την κατάρτιση, από μέρους της Κομισιόν, ενός προγράμματος δράσης σχετικά με τη νόμιμη μετανάστευση».

Κάποια από τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται και ωραία ή έστω ανώδυνα. Ωστόσο, τα όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής στην ΕΕ μόνο ανησυχία γενούν για τα νέα μέτρα που προτίθενται να πάρουν εναντίον όσων κυνηγημένοι από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την πείνα, την ταπείνωση και την εξαθλίωση στις πατρίδες τους, αναζητούν στην ΕΕ ένα κομμάτι ψωμί και στέγη.

Π.χ. αρχές Οκτώβρη του 2004, μια ανάλογη διήμερη Ατυπη Σύνοδος στη Χάγη των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της ΕΕ, κατέληξε σε συμφωνία για δημιουργία πέντε στρατοπέδων προσφύγων στη Βόρεια Αφρική. Σε αυτά θα παραχώνονται και παραμένουν «προσωρινά» όσοι πρόσφυγες θέλουν να έρθουν στην ΕΕ, έως ότου εξεταστεί η αίτησή τους για παροχή ασύλου.

Τα πέντε «κέντρα υποδοχής» προσφύγων - όπως τα χαρακτηρίζουν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι - θα δημιουργηθούν στην Τυνησία, τη Λιβύη, το Μαρόκο, την Αλγερία και τη Μαυριτανία. Η απόφαση αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς τη σχετική εισήγηση είχε κάνει κεντρικά η Κομισιόν και όχι ένα ή δύο κράτη - μέλη, όπως συνήθως συνέβαινε στο παρελθόν. Μάλιστα η Κομισιόν δεσμεύτηκε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή των «κέντρων υποδοχής», με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) να έχει «σημαντικό ρόλο» στη διαμόρφωσή τους.

Γενικώς η κατεύθυνση που δίνεται από τα «πάνω» στις Βρυξέλλες, και βρίσκει μεγάλη απήχηση πλέον και στο Ευρωκοινοβούλιο (φυσικά από τις κυρίαρχες εκεί πολιτικές δυνάμεις), είναι να γίνονται δεκτοί μόνο όσοι μετανάστες τους χρειάζονται για τις δουλιές. Ο δε αριθμός αυτός να καθορίζεται από κάθε κράτος - μέλος χωριστά. Στην πραγματικότητα από το μεγάλο κεφάλαιο κάθε χώρας, στην αναζήτησή του για φτηνό, «ευέλικτο», δίχως εργασιακά και ασφαλιστικά - ή έστω πλήρη τέτοια - δικαιώματα. Ή στην προσπάθειά του να εισάγει τέτοια χέρια για να ρίξει ακόμα περισσότερο τα εγχώρια μεροκάματα και να καλλιεργεί την έχθρα μεταξύ ντόπιων εργαζομένων και μεταναστών, θολώνοντας τις πραγματικές αιτίες της δυσπραγίας τους.

Από τους υπόλοιπους, όσοι δεν καταφέρουν να γίνουν νόμιμα δεκτοί στην ΕΕ και επιχειρήσουν να εισέλθουν με άλλον τρόπο, πέρα από τους γνωστούς κατά τόπους και κράτος συνοριοφύλακες, ετοιμάζεται - με ένθερμο μάλιστα υποστηρικτή τις ελληνικές κυβερνήσεις, πρώτα του ΠΑΣΟΚ, τώρα της ΝΔ - και τους περιμένει «ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή». Το νέο αυτό Σώμα θα επιτηρεί το θαλάσσιο χώρο της ΕΕ, με σκοπό την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων πλοιαρίων - σαπακιών. Χώρια τις διάφορες προτάσεις που έχουν ακουστεί (συγκεκριμένα, από την ιταλική κυβέρνηση), περί διεξαγωγής κοινών αεροπορικών πτήσεων από τα κράτη της ΕΕ, προκειμένου γρηγορότερα και ταχύτερα να απελαύνουν τους ανεπιθύμητους φτωχοδιάβολους.

Στα παραπάνω προσθέστε την υιοθέτηση από την ΕΕ του νέου τύπου ταξιδιωτικών εγγράφων, όπου θα φακελώνονται ηλεκτρονικά, ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, τα λεγόμενα βιομετρικά. Πρόκειται για διαβατήρια και βίζες με ενσωματωμένο (σε αυτοκόλλητο θεώρησης ή σε χωριστή κάρτα) μικροτσίπ, όπου εκτός από την ψηφιακή εικόνα του κατόχου τους, θα αποθηκεύονται τα δακτυλικά αποτυπώματα, το χρώμα της ίριδας του ματιού και άλλα προσωπικά δεδομένα.

Ολα αυτά προωθούνται από τις Βρυξέλλες και τις εθνικές κυβερνήσεις στο όνομα της «τρομοκρατικής απειλής». Πλέον οι «25» επιταχύνουν τις διαδικασίες έκδοσής τους, καθότι κρίνουν ότι έχουν «αργοπορήσει». Με την καταγραφή των βιομετρικών στοιχείων στα διαβατήρια ενισχύονται οι μηχανισμοί παρακολούθησης όλων μας, στο πλαίσιο των «τρομονόμων» και των «τρομοσυμφωνιών» που έχουν ψηφίσει οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών και έχουν συνυπογράψει με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Σημειωτέον ότι γενικά στα βιομετρικά στοιχεία συγκαταλέγονται πολλά δεδομένα, τα οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν «αυστηρά προσωπικά», π.χ. το DNA. Η εφαρμογή αυτού του φακελώματος ξεκινά με τα σχετικά «ανώδυνα» στοιχεία (εικόνα προσώπου, δακτυλικά αποτυπώματα), αλλά - εξετάζοντας και την πορεία της ΕΕ διαρκώς προς το αυταρχικότερο - είναι βέβαιο ότι θα επεκταθεί σε κρίσιμα προσωπικά δεδομένα, που θα επιτρέπουν στις κατά τόπους αρχές να έχουν μια «ακτινογραφία» του κάθε πολίτη, ντόπιου ή ξένου. Μια «ακτινογραφία», με στοιχεία όχι μόνο της αστυνομικής ταυτότητας, αλλά και των αντιλήψεων, των πεποιθήσεων, της αυστηρά προσωπικής του ζωής. Εξ ου και οι οξύτατες αντιδράσεις πολλών προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής, και ιδίως νομικών.

Οι όποιοι κίνδυνοι γεννώνται από τέτοιες μεθοδεύσεις για τους υπηκόους της ΕΕ, ισχύουν στο πολλαπλάσιο για τους πρόσφυγες. Ενα βεβαρημένο - για κάθε πιθανό λόγο και αιτία - μικροτσίπ βίζας, τιθέμενο υπό τον έλεγχο και τα κριτήρια της όποιας ευρωενωσιακής αρχής, πιθανά να αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο για απέλαση. Για έξωση από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα του απείθαρχου και απροσάρμοστου προς τις ευρωπαϊκές αξίες αλλοδαπού.