Ανοιχτά, πλέον, και με κυβέρνηση ΝΔ, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ προβάλλει σαν «Δούρειος Ιππος» στη νέα επίθεση που εξελίσσεται κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων από κυβέρνηση, κεφάλαιο και Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε Ενημερωτικό Δελτίο προς τα μέλη της παράταξης, με ημερομηνία 18 Απρίλη, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, υιοθετεί και αναπτύσσει όλα τα αντιασφαλιστικά επιχειρήματα, ενώ ταυτόχρονα σηκώνει «ομπρέλα» προστασίας για τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλο, ο οποίος με την πρότασή του για φορολόγηση των εισοδημάτων πάνω από 1.200 ευρώ προκάλεσε τη γενική κατακραυγή.

Ομως, η Γραμματεία της ΠΑΣΚΕ, αντί να «διασώσει» τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αποδεικνύει, για μια ακόμη φορά, πόσο βαθιά έχει μπει στο βούρκο της συναίνεσης. Το κείμενό της - όπως και η ίδια η πρόταση του Χρ. Πολυζωγόπουλου - αλλά και η γενικότερη στάση του ΠΑΣΟΚ, είναι ο καλύτερος προπαγανδιστικός εξοπλισμός για τον Καραμανλή, τον Αλογοσκούφη και τον Παναγιωτόπουλο.

Ιδού τι γράφουν οι εγκέφαλοι της ΠΑΣΚΕ: «Ο σύντροφος Χρ. Πολυζωγόπουλος με την ενδεικτική αναφορά του στο ύψος εισοδήματος μισθωτών, επιδίωξε να προκαλέσει τη δημόσια συζήτηση για την εξεύρεση πόρων στην Κοινωνική Ασφάλιση και να την αποτρέψει από την περικοπή παροχών και την αύξηση ορίων ηλικίας». Να του πούμε, λοιπόν, και «μπράβο» του προέδρου της ΓΣΕΕ γιατί προτείνει να πληρώνουν οι εργαζόμενοι; Εδώ η κοροϊδία ξεπερνάει τα όρια της πρόκλησης.

Επιπλέον, η ΠΑΣΚΕ, επιδιώκοντας να στρογγυλέψει τα πράγματα, σημειώνει πως τα «εισοδήματα πάνω από 1.500 ευρώ θα επιβαρύνονται με ένα μικρό αναλογικό ποσοστό πολύ μικρότερο από αυτό που τα βαρύνει η έμμεση φορολογία» και σε κάθε περίπτωση «θα είχε συμβολικό χαρακτήρα»! Θα μας ξεζουμίζουν λοιπόν και ...συμβολικά. Ολα τα παραπάνω είναι κουτοπονηριές που δεν μπορούν να κρύψουν το κύριο, ότι η ΠΑΣΚΕ επεξεργάζεται «λύσεις» που έτσι και αλλιώς προβλέπουν ότι πρέπει να πληρώσουν και πάλι οι εργάτες.

Γιατί, έτσι και αλλιώς, η έμμεση φορολογία - που συνεχώς αυξάνεται - θα συνεχίσει να επιβάλλεται στους εργαζόμενους. Είναι αδιάφορο, λοιπόν, αν το χαράτσι Πολυζωγόπουλου είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο από αυτήν, αν είναι «συμβολικό» ή «ενδεικτικό», αν θα μπει στα 1.200 ή στα 1.500 ευρώ. Πολύ περισσότερο, που στο ίδιο το Ενημερωτικό Δελτίο, η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ μετά βδελυγμίας απορρίπτει την ενίσχυση της Κοινωνικής Ασφάλισης από τον προϋπολογισμό, αφού, όπως υποστηρίζει, «Διεκδίκηση ποσών μόνο από τον προϋπολογισμό - μπορεί να χαϊδεύει αυτιά - αλλά στην ουσία το βάρος της κοινωνικής ασφάλισης επωμίζονται μισθωτοί και συνταξιούχοι και όχι οι υπεύθυνοι, οι έχοντες και κατέχοντες». Είναι φανερό ότι η ΠΑΣΚΕ παίζει την κολοκυθιά, κοροϊδεύει ξεδιάντροπα και δε λέει κάτι πολύ απλό: Να πληρώσουν οι επιχειρήσεις, να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο, να πληρώσουν αυτοί που κερδίζουν από το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης. Ομως, αντί να δείχνει στην πλευρά των βιομηχάνων δείχνει τις τσέπες των εργαζομένων. Αυτή είναι η ουσία.

Και κάνει ακόμα πιο αποτροπιαστική την πρότασή της, όταν προσπαθεί να τη στολίσει με την έννοια της αλληλεγγύης, γιατί, όπως λέει, η εισφορά αυτή «θα συμβολίζει την κατανόηση και την "εσωτερική συμμαχία" των σημερινών, των νεότερων και των μελλοντικών γενεών». Η «συμμαχία» όμως της εργατικής τάξης δεν μπορεί να βασιστεί στην αρχή του να πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι, αλλά η ενότητά τους, νέων και παλιών, μπορεί να επιτευχτεί μόνο στον αγώνα για «να πληρώσει το κεφάλαιο».

Γιατί, το πραγματικό πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν είναι η «βιωσιμότητα», αλλά οι συντάξεις πείνας. Το πραγματικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι τα βάρη της ασφάλισης φορτώνονται όλο και περισσότερο στους εργαζόμενους και απαλλάσσονται οι επιχειρήσεις. Η «βιωσιμότητα» και η φιλολογία πέριξ αυτής, είναι ο μπαμπούλας, είναι ο εκβιασμός για να περάσουν και νέα αντιασφαλιστικά μέτρα. Και σ' αυτό τον εκβιασμό η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ στηρίζει ανοιχτά την κυβέρνηση και τους βιομήχανους, όπως έκανε και πριν τρία χρόνια με το νόμο Ρέππα.