Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού αλλάζουν, αλλά η οικονομική πολιτική της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας παραμένει. Και πάντα έχει στόχο τη μεταφορά εισοδημάτων από τις τσέπες των εργαζομένων και εν γένει των πλατιών λαϊκών στρωμάτων στα θησαυροφυλάκια των μεγάλων επιχειρήσεων και των μεγαλοεισοδηματιών. Αυτό ακριβώς προβλέπεται κι από το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2006, που κατατέθηκε τις προάλλες στη Βουλή. Και μπορεί το «χρώμα» της λιτότητας να είναι τη μια πράσινο και την άλλη γαλάζιο, αλλά τα επιχειρήματα των εκάστοτε κυβερνώντων παραμένουν τα ίδια.

Με τη μείωση των δημοσιοοικονομικών ελλειμμάτων και του πληθωρισμού δικαιολογούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις την αντιλαϊκή τους πολιτική. Το ίδιο κάνει και η σημερινή κυβέρνηση. Η φορολογική και η εισοδηματική πολιτική αποτελούσαν τα βασικά «εργαλεία» των προηγούμενων. Το ίδιο συμβαίνει και με τους σημερινούς. Πενιχρές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση της φορολογίας για τα λαϊκά εισοδήματα, δραστική μείωση της φορολογίας για τις μεγάλες επιχειρήσεις, περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, ιδιωτικοποιήσεις, νέα «προνόμια» και παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο, αποτελούν τα βασικά στοιχεία του νέου προϋπολογισμού. Ο,τι ακριβώς έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους, όλοι όσοι εργαζόμενοι καταψήφισαν - και σωστά - πέρσι το Μάρτη το ΠΑΣΟΚ για όλα όσα έκανε, αλλά ψήφισαν τη ΝΔ...