Ο Χρήστος Μαργανέλης, εκπρόσωπος της «Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών»

Η νεοσυσταθείσα «Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών - για την κοινωνικοπολιτική συμμαχία, το μέτωπο, το σοσιαλισμό» κατέθεσε στη σύσκεψη της ΚΟΑ κείμενο στο οποίο παρατίθενται οι απόψεις των μελών της, όπως διαμορφώθηκαν μέσα από συλλογική επεξεργασία. Εκ μέρους της «Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών» μίλησε ο Χρήστος Μαργανέλης, ο οποίος παρουσίασε συμπυκνωμένα το κείμενο που ακολουθεί. Η ομιλία του Χρ. Μαργανέλη δημοσιεύτηκε στο χτεσινό «Ρ».

Σήμερα δημοσιεύουμε το κείμενο της «Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών».

«Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου η κατάσταση, η ίδια η ζωή των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δυσκολεύει όλο και περισσότερο από την εντεινόμενη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών.

Τα αποτελέσματα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων των τελευταίων χρόνων είναι πλέον φανερά. Ολο και περισσότερη ανεργία, υποαπασχόληση, πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και εκχώρηση δημόσιων υπηρεσιών στο κεφάλαιο, ακρίβεια, ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και ΕΒΕ, μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού. Διαρκής συρρίκνωση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, εντεινόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου. Συνεχής αύξηση των φτωχών, αφού μόνο στην Ελλάδα 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας.

Ταυτόχρονα, τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνουν εντός και εκτός της "ισχυρής οικονομίας" του ευρώ και του περίφημου "ευρωπαϊκού κεκτημένου", που είναι σε τελική ανάλυση η ευρωπαϊκή εκδοχή της "παγκοσμιοποίησης", όπως αυτή διαμορφώθηκε από την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις συνθήκες της περαιτέρω διεθνοποίησής του.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια μέσα από το δικομματικό σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης προωθούν και στηρίζουν - χωρίς να τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα - τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, ενώ ο ΣΥΝ, καλλιεργώντας συνδιαχειριστικές αυταπάτες και μια ιδιότυπη ευρωλαγνεία με ενίοτε αντικομμουνιστικά χαρακτηριστικά, λειτούργησε στην ουσία υποστηρικτικά στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, δημιουργώντας συγχύσεις και παγιδεύσεις.

Η ΕΕ βρίσκεται σε κρίση, πολύ περισσότερο μετά την απόρριψη του "Ευρωσυντάγματος", ιδιαίτερα στη συνείδηση των ίδιων των λαών της. Παρά την εντεινόμενη σύγκρουση αντιτιθέμενων συμφερόντων στους κόλπους της, συνεχίζει να αποκαλύπτει καθημερινά όλο και πιο πολύ το βαθύ ταξικό και αντιδραστικό χαρακτήρα της. Οι απατηλοί μονόδρομοι της ευρωυποταγής ξεθώριασαν, οδηγώντας στην κατάρρευση και τους τελευταίους μύθους, τις τελευταίες αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν έντεχνα και στη χώρα μας.

Το Μάαστριχτ, το Αμστερνταμ, η Νίκαια, η Λισαβόνα, η "Λευκή Βίβλος", η ΟΝΕ και η συνακόλουθη αντιλαϊκή πολιτική είναι ξεκάθαρο πια ακόμα και για τον πιο ευκολόπιστο ότι εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν το κεφάλαιο, διεύρυναν τις κοινωνικές ανισότητες και όξυναν τις ταξικές αντιθέσεις.

Παράλληλα, η συνεχιζόμενη επιθετικότητα και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος των NATO, ΗΠΑ και ΕΕ για το μοίρασμα των αγορών, συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους λαούς, με πρόσχημα πάντα τον αγώνα κατά της "τρομοκρατίας".

Ηδη, νέα μέτρα βρίσκονται προ των πυλών. Η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνει το νήμα από εκεί όπου το άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική που θα επιφέρει νέα δεινά για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, πλήρης ανατροπή εργατικών κατακτήσεων δεκαετιών, επιπλέον συρρίκνωση του ήδη πενιχρού λαϊκού εισοδήματος, νέα προίκα για το κεφάλαιο. Φυσικά, το μάρμαρο των "ελλειμμάτων" και της "ανταγωνιστικότητας" καλούνται πάλι να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Είναι φανερό ότι δεν πάει άλλο! Η ανάγκη για όλο και μεγαλύτερη ανάπτυξη ταξικών αγώνων από μέρους των εργαζομένων το επόμενο διάστημα φαντάζει επιτακτική και άμεση.

Οι συμβιβασμένες ηγεσίες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ούτε θέλουν ούτε μπορούν. Η αγωνιστική συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από το ΠΑΜΕ αποτελεί τη μόνη διέξοδο και αδήριτη ανάγκη ταυτόχρονα για την ανάπτυξη μεγαλύτερων ταξικών αγώνων με ενότητα στη βάση του εργατικού κινήματος, τέτοιων που θα αποκρούσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές και θα υψώσουν ένα τείχος αντίστασης, ανυπακοής και αντεπίθεσης.

Παράλληλα, η ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων θα δώσει νέα ώθηση την επόμενη περίοδο στην προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός μεγάλου Λαϊκού Μετώπου ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης, τις συνδιαχειριστικές λογικές και με στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό. Η πολιτικοποίηση αυτών αποτελεί αναγκαία συνθήκη προς αυτήν την κατεύθυνση. Κάθε αγωνιστική προσπάθεια των εργαζομένων θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αν περιορίζεται σε αιτήματα μέσα στα όρια της ασκούμενης πολιτικής, χωρίς να επιδιώκει ταυτόχρονα ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας.

Η ενίσχυση και η συμμετοχή στις επιμέρους συσπειρώσεις στα μέτωπα πάλης, με σαφή επιδίωξη την ισχυροποίηση και περαιτέρω διεύρυνσή τους, είναι απαραίτητες, καθώς αυτές αποτελούν βασικό υπόβαθρο για τη συγκρότηση της πλατιάς αντικαπιταλιστικής - αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Ταυτόχρονα, ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο NATO, στην ΕΕ για μια Ευρώπη του σοσιαλισμού, των λαϊκών ελευθεριών και της ειρήνης, μπορεί να αποτελέσει ένα πεδίο συντονισμένης δράσης με τις δυνάμεις και τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη που διέπονται από αντίστοιχες αντιλήψεις.

Η κοινή προσπάθεια μαζί με το ΚΚΕ για τη δημιουργία της μεγάλης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, ενός μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης, που ταυτόχρονα δίνει προοπτική στον αγώνα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, αποτελεί τη μόνη ελπίδα στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα. Παράλληλα, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα συμβάλει αποφασιστικά στην κατεύθυνση αυτή.

Επιπλέον, η δημιουργία ενός τόπου συνάντησης, ενός πεδίου ιδεολογικοπολιτικού προβληματισμού και δράσης, μιας δυνατότητας παρέμβασης λαϊκών ριζοσπαστικών δυνάμεων με αφετηρία τις ιδέες του επιστημονικού σοσιαλισμού, η οργάνωση και ο συντονισμός των λαϊκών διαθεσιμοτήτων μέσα από τη λειτουργία ενδιάμεσων κρίκων, μπορούν να έχουν τη δική τους ξεχωριστή συμβολή στην κοινή προσπάθεια.

Καθώς η επιμονή στο όραμα για μια σοσιαλιστική κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, με ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και στους λαούς και η πίστη στην απελευθερωτική δύναμη των κομμουνιστικών ιδεών και στην επικαιρότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής, αποτελούν τη μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα:

ΚΑΛΟΥΜΕ κάθε εργαζόμενο-η, συνταξιούχο, άνεργο, νέο και νέα, κάθε πολίτη που πλήττεται από την πολιτική των δυνάμεων του κεφαλαίου, σε αγωνιστική συσπείρωση και συνεργασία με τις ταξικές δυνάμεις, με το ΚΚΕ, στην προοπτική του Μετώπου με στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό».